Η πρωθυπουργός της Ισλανδίας

Μετά τον μαύρο πρόεδρο η υφήλιος πανηγυρίζει την πρώτη λεσβία πρωθυπουργό.

Είναι η πρώτη ανοιχτά ομοφυλόφιλη ηγέτης που αναλαμβάνει τα ηνία μιας χώρας μας λέει ο τύπος. Η νυν υπουργός Κοινωνικών Υποθέσεων Johanna Sigurdardottir, αναμένεται να ορκιστεί μεταβατική πρωθυπουργός της Ισλανδίας, μετά την κατάρρευση της κυβέρνησης της χώρας, της παραίτησης του συντηρητικού πρωθυπουργού GeirHaarde και των μαζικών διαδηλώσεων για την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα.

Πολλοί χαίρονται για την είδηση αυτή και την αναφέρουν ως σπουδαία. Νομίζω ότι γυναίκες προέδρους, υπουργούς και πρωθυπουργούς έχουμε πλέον συναντήσει αρκετές. Πιθανό κάποιες να ήταν λεσβίες ή και λεσβίες. Πιθανό να χαιρόντουσαν πολλές χαρές του έρωτα ή καμία. Πιθανό να ήταν ανέραστες εντελώς. Γιατί αποτελεί είδηση το ότι η συγκεκριμένη είναι λεσβία δεν το αντιλαμβάνομαι. Θέλουμε μήπως να υπαινιχθούμε ότι παρόλα αυτά την επιλέξαμε? ότι αν και λεσβία μπορεί να διοικεί? μήπως διαφημίζουμε κάποιο βιβλίο, ταινία κλπ δι'αυτύης? ή μήπως την έχουμε πατήσει σαν τόσους και τόσους καλλιτέχνες που επειδή είναι ή ήταν ομοφυλόφιλοι δίνουν ελπίδα σε όλους τους ομοφυλόφιλους ότι έχουν εκ του λόγου αυτού και το ταλέντο τους?

Οπως και νάχει για μένα δεν είναι είδηση και όσοι έχουν ευαισθησίες στο ζήτημα θα όφειλαν να επισημάνουν ότι είτε πηγαίνει με κροκόδειλους, είτε κλαίει μονάχη, είτε είναι λεσβία, είτε απλά μια μανούλα με ή χωρίς μπαμπά είναι πρόβλημά της. Ως ηγέτης οφείλει να κάνει τη δουλειά της καλά. Τα υπόλοιπα είναι υπολείματα εποχών που καταδίκαζαν ερωτικές προτιμήσεις και που δεν θέλουμε να συνεχίζουμε.

Η μήπως χαίρονται όσοι έχουν τα ίδια γούστα με την ελπίδα να γίνουν και αυτοί όπου νάναι πρωθυπουργοί. Προς θεού μάγκες στην Ελλάδα είμαστε, προηγηθήκαμε σε όλα. Τι να μας κάνει ο Ισλανδός?

Καλή τύχη στην νέα Πρωθυπουργό της Ισλανδίας για όσο καιρό θα απολαύσει τη χαρά της εξουσίας και καλή τύχη στην Ισλανδία που κοντεύουμε να τη φτάσουμε σε κρίση και απόγνωση. Ελπίζω να κατορθώσουμε να ξεφύγουμε και ας μας κυβερνάει Καραμανλής, Παπανδρέου, Μητσοτάκης ή ότι άλλο συναφές!

Καλή τύχη και στους προοδευτικούς αυτού του κόσμου που θεωρούν σημαντικό να αναφέρεται η ερωτική προτίμηση κάποιου σαν να ήταν ιδιότητα την οποία πρέπει να επισημαίνουμε ειδικά. Αντίστροφη διάκριση νομίζω λέγεται αυτό. Από κει που καταγγέλαμε τώρα συγχαίρουμε. Δεν απέχει πολύ το ένα από το άλλο!

Γεννητούρια!

Αλλη μια φορά τα Νομικά Νέα έχουν τη χαρά να συμμετέχουν στα σπουδαία νέα του Αλέξανδρου και της Εύης αφού πρόσφατα μόλις ήρθε στον κόσμο υγιέστατη και μαυρομαλλούσα η κορούλα τους γεμίζοντάς μας αιδιοδοξία και κέφι.
Να ζήσει η μικρή και να τη χαίρονται οι γονείς της και όλοι μας!

Για και ο μπαμπάς της είναι ο γνωστός και άριστος συνάδελφος Αλέξανδρος Μεταλληνός θα του επισημάνω την ακόλουθη σημερίνή είδηση της Καθημερινής ενόψει πιθανής της ονοματοδοσίας

Hμερομηνία : 29-01-09
Τα αγόρια με ασυνήθιστο όνομα είναι πιο πιθανό να παραβούν το νόμο
Οι έφηβοι, οι γονείς των οποίων τους βάφτισαν με κάποιο πολύ ασυνήθιστο όνομα, είναι πιο επιρρεπείς να διαπράξουν κάποια παράβαση του νόμου.
Αυτό είναι το συμπέρασμα νέας έρευνας των επιστημόνων Ντέιβιντ Κάλιστ και Ντάνιελ Λι του πανεπιστημίου Σίπενμπουρσγκ της Πενσυλβάνια στις ΗΠΑ, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Social Science Quartely», σύμφωνα με την ηλεκτρονική υπηρεσία Live Science.
Οι δύο ερευνητές συνέκριναν τα μικρά ονόματα των ανήλικων Αμερικανών παραβατών με αυτά του υπόλοιπου πληθυσμού και, αφού τα κατέταξαν σε μια λίστα με βάση το πόσο συνηθισμένα είναι, διαπίστωσαν ότι, ανεξάρτητα από άλλους παράγοντες (π.χ. χρώμα δέρματος), οι νεαροί με τα πιο ασυνήθιστα ονόματα είναι αυτοί που είναι πιθανότερο να μπλεχτούν με κάποια παράνομη δραστηριότητα.
Αν και τα ίδια τα ονόματα δεν είναι η αιτία της τάσης για παράβασης, οι ερευνητές εκτιμούν ότι η συσχέτιση ονόματος-παράβασης οφείλεται σε «παράγοντες που αυξάνουν την τάση για παραβατικότητα, όπως ένα μειονεκτικό οικογενειακό περιβάλλον, η διαμονή σε μια περιοχή με χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο και τα μονογονεϊκά νοικοκυριά».
Επίσης -και όχι λιγότερο σημαντικό- οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι ένα παράξενο όνομα καθιστά τα παιδιά στόχο διαφορετικής συμπεριφοράς (ειρωνικής, επιθετικής κλπ.) από τους συνομηλίκους τους στο σχολείο και τις παρέες, με συνέπεια τα παιδιά αυτά να δυσκολεύονται να αναπτύξουν φυσιολογικές σχέσεις και, από αντίδραση, να ρέπουν προς την παραβατικότητα.
Ακόμα, οι νέοι μπορεί, συνειδητά ή υποσυνείδητα, να αντιδρούν έτσι επειδή δεν τους αρέσει το όνομά τους.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η είδηση φυσικά αφορά τα αγόρια και το μικρούλι του Αλέξανδρου είναι κοράκλα! Ομως η είδηση όσο παράξενη και αν φαίνεται αφορά όλους τους γονείς και όλους μας κατά κάποιο τρόπο.

Το όνομα του παιδιού και η ταυτότητά του έχει να κάνει με την εικόνα που έχουν οι γονείς του γι' αυτό. Ενα παιδί με ιδιαίτερο όνομα αναμένεται να γίνει ένα ιδιαίτερο - ξεχωριστό παιδί. Κάτι που δεν είναι πάντα αυτονόητο ή εφικτό. Και τι σημαίνει ξεχωριστός σε τελευταία ανάλυση? το παιδί για το γονιό δεν είναι πάντα ξεχωριστό και μοναδικό?

Η γενιά μας επαναστάτησε πολύ με τα ονόματα. Μετά την περίοδο των αμερικανικής επιρροής ονομάτων και των συντμήσεων τύπου: Νταίζη, Κεη, Τίνα, Αντζυ κλπ γεμίσαμε αρχαίες, βυζαντινές θεές και ηρωίδες. Πράγματι με τόσες Φαίδρες, Ηλέκτρες, ΘΕοδώρες τα πράγματα φαίνονται περίπλοκα. Οι λόγοι δεν είναι ανάλογοι με αυτούς που ανέφερε ο Μακρυγιάννης για τους σκλαβωμένους Ελληνες που αποκτώντας εθνική συνείδηση ονόμαζαν τα παιδιά τους με ονόματα αρχαίων. Οι λόγοι είναι ιδιόμορφοι και αξίζουν μελέτης.

Κάποτε μάλιστα που μια φίλη έψαχνε κάτι πολύ σπέσιαλ για το παιδί της έκανα έρευνα αγοράς στις εφημερίδες και ανακάλυψα αληθινά πρωτότυπα ονόματα: Συρματένια, Βελλιώτα και έτι περαιτέρω Βαμβούλου.

Η φίλη επέλεξε κάτι πιό εύηχο. Εγώ πάντα πνεύμα αντιλογίας το επαναλαμβάνω: μοναδική είναι η αγάπη μας για τα παιδιά και η παρουσία τους αρκεί. Τα ονόματα δεν έχουν τόση σημασία και αν χαρεί και καμιά γιαγιά δεν βλάπτει.

Να ζήσει η μικρή κορούλα του Αλέξανδρου και της Εύης και να ακούμε πάντα χαρούμενα νέα!

Υπόγειο γκαράζ στο Νευροκόπι!

Τα καλύτερα ψάρια της καριέρας μου τα έφαγα πριν αποχωρήσω οριστικά από μια συνάντηση στη συμπροτεύουσα με θέμα: υπόγεια γκαράζ στο Νευροκόπι. Με αφορμή σημερινά δημοσιεύματα για τα γκαράζ στην Κυψέλη τα θυμήθηκα.

Πλησίαζαν εκλογές τότε. Οπως πάντα πρέπει να υπάρχουν έργα στην εικόνα. Ο δήμαρχος τότε είχε δηλώσει ότι θέλει πριν τις εκλογές η ... τρύπα να έχει ανοίξει στην κεντρική πλατεία. Η σύμβαση να έχει υπογραφεί. Ο εργολάβος να έχει αναλάβει δράση. Διακόσιες περίπου επιδοτούμενες υπόγειες θέσεις ήθελε στην κεντρική πλατεία. Διότι τα υπόγεια γκαράζ επιδοτούνται. Οταν ρώτησα αν υπάρχουν διακόσια αυτοκίνητα για να παρκάρουν εκεί απόρρησαν όλοι. Και τι σας νοιάζει μου είπαν. Μα, πώς θα αποπληρωθεί το κόστος κατασκευής? Ηταν βλέπετε σύμβαση παραχώρησης ή ΣΔΙΤ στα μοντέρνα... Ο κατασκευαστής θα έκανε το έργο με δανισμό και θα το εκμεταλλευόταν πολλά χρόνια για την αποπληρωμή του. Τα υπόγεια γκαράζ είναι το αγαπημένο αντικείμενο των ΣΔΙΤ, διότι επιδοτουνται. Και είναι και φτηνή κατασκευή. Μια τρύπα ανοίγεις...

Τώρα βέβαια θα μπορούσε να απορρήσει κάποιος γιατί χρειάζεται η εκμετάλλευση εφόσον γίνεται κρατική επιδότηση... Ε δεν θα τα πούμε και όλα εδώ!

Τα γκαράζ της χώρας θα μπορούσαν να μας πουν την ιστορία της. Από το γκαράζ του Μεγάρου Μουσικής, του δημαρχείου, τα τέσσερα της Αθήνας, της Κατερίνησ,τώρα της Κυψέλης αλλά σαν του Νευροκοπίου κανένα.

Δεν ξέρω αν έγινε. Εγώ έφυγα τότε αυθημερόν γιατί δεν πιστεύω στα φαντάσματα. Οι άλλοι έμειναν. Δήμαρχοι, πολιτικοί σπουδαίοι, επιχειρηματίες (νομίζω ο εν λόγω πτώχευσε) και παράγοντες. Πολλοί παράγοντες. Εύσωμοι σαν τους αρχηγούς τους. Δυσκίνητοι και λεξιλάγνοι. Ελεγαν ΣΔΙΤ και το στόμα τους έσταζε μέλι. Μου το θύμησε ένας εργατικός φίλος χθες: πάντα το έλεγες μου είπε ότι είναι αρλούμπα το έργο. Ε και? επισήμανα: ξέρεις πόσοι πληρώνονται αδρά για να σχεδιάζουν αρλούμπες?

Τίποτε όμως από όλα αυτά δεν θα με κάνει να ξεχάσω τα γκαράζ στο Νευροκόπι. Στη συνέχεια κατάλαβα ότι το Νευροκόπι μας ακολουθεί. Γέμισε τη χώρα. Και τα άλλα Νευροκόπια δεν παράγουν και τόσο νόστιμες πατάτες όσο εκείνο, το μακρινό!

Vivodi και οικογενειακές υποθέσεις!

Κάθε δικηγόρος ξέρει ότι μια οικογενειάκή υπόθεση είναι ο μεγαλύτερος μπελάς τον οποίο και δεν μπορεί να αποφύγει!

Οταν μου τηλεφώνησε η μητέρα μου για το ακόλουθο θέμα αναστέναξα:

-Παιδί μου, μου λέει, πριν από 10 μήνες με πήρε τηλέφωνο στο σπίτι βράδυ η κ. Χ (επωνύμως) και μου μίλησε για ώρα. Μου είπε ότι μπορώ να τηλφωνώ και να κουβεντιάζω τζάμπα! της είπα εν τάξει... αλλά μετά χάθηκε. Πέρασαν μήνες και αποφάσισα να με ... ξεγράψει.

-Δηλαδή μαμά, αναρωτήθηκε πού "σε έγραψε¨? η καλή αυτή κυρία?

- Δεν ξέρω παιδί μου, της Vivodi ήταν λέει και θα τηλεφωνούσα δωρεάν...

-Μάλιστα... και τώρα?

_ Να παιδί μου επειδή δεν μου βγαίνει η κυρία αυτή στο τηλέφωνο στείλε σε παρακαλώ ένα φαξ να με ξαγράψουνε... Ετσι μου είπαν να κάνω.

Εστειλα το φαξ με το κείμενο που της είχαν υπαγορεύσει. Η μητέρα μου από την επομένη ημέρα δεν είχε ολωσδιόλου τηλέφωνο! και φυσικά εγώ ένα μεγάλο πρόβλημα.

Οπως αντιλαμβάνεσθε η Vivodi με τηλεφωνικό ψηστήρι κατάφερε να κερδίσει ένα πελάτη τον οποίο όμως στη συνέχεια ξέχασε στο συρτάρι επειδή δεν μπορεί να τον συνδέσει με το δίκτυο.

Οταν ο πελάτης απέσυρε την αίτηση που υφαρπάχθηκε κατ'αυτό τον τρόπο, του έκοψε τη σύνδεση με τον ΟΤΕ και επιφυλάχθηκε να τον συνδέσει ...με Κάιρο.

Το πλέον ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι το τηλέφωνο που η εταιρία αυτή "έκοψε" δεν ανήκε στη μητέρα μου αλλά στο αποβιώσαντα προ οκταετίας πατέρα μου. Την τηλεφωνική αίτηση υπέγραφε ο νεκρός...

Ο ΟΤΕ έδειξε κατανόηση. Η ΕΕΕΤ ομοίως. Η Vivodi όμως απαίτησε την ανάσταση του νεκρού!

Η ιστορία διευθετήθηκε σε ένα περίπου μήνα, κάτι που θεωρήθηκε ρεκόρ διότι η ιστορία είναι πολύ συνηθισμένη στους παροικούντες εν Ιερουσαλήμ και συνήθως διαρκεί τουλάχιστον 6 μήνες.

Η μαμά μου πριν το τέλος του 2008 είχε τηλέφωνο που λειτουργούσε χωρίς να έχει ποτέ μα ποτέ συνδεθεί με το δίκτυο της Vivodi.

Ο πατέρας μου δεν αναστήθηκε φυσικά και κρίμα δηλαδή διότι θα έσπαγε πλάκα διότι θα τους έριχνε και τα γνωστά δικηγορικά σιχτηρίσματα...

Η υπόθεση αυτή λύθηκε διότί κινηθήκαμε νομικά και μόνον με τα εργαλεία της επιστήμης μας ενώ στο ισόγειο της εταιρίας πολλοί συνάνθρωποί μας χτυπιούνται με ειδικούς ιδιωτικούς φρουρούς απελπισμένοι. Ετυχε η μαμά μου να έχει οικογένεια δικηγόρων που σκαμπάζουν από τηλεπικοινωνιακά. Και η εταιρία θα φάει τα πρόστιμά της για τις παράνομες πράξεις που έκανε ...

Η υπόθεση δεν είναι όμως μόνο γι'αυτό το λόγο οικογενειακή.

Οικογένειά μας είναι και η πατρίδα μας. Η πατρίδα μας που το να αποκτήσεις τηλέφωνο αξίωνε μέχρι πρότεινος πολυετή αναμονή και ΜΕΣΟΝ.

Χθες μάλιστα μου εξομολογήθηκε μια πελάτης που συγκινήθηκε ερχόμενη στην οδό Μπουμπουλίνας στη μνήμη των πέτρινων χρόνων της χούντας όπου ήταν φυλακή στον νυν Υπουργείο Πολιτισμού, ότι μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας ένα ρουσφέτι ζήτησε όταν της πρόσφεραν διάφορα για την αντιστασιακή της δράση: ένα τηλέφωνο γιατί είχε παιδιά και...!

Αλλο τίποτε η κυρία αυτή δεν δέχθηκε. Οι άλλοι όμως δέχθηκαν. Και δέχονται μέχρι σήμερα τα παιδιά της χώρας αργομισθίες και συντάξεις για εκμαυλισμό. Εκείνη πτοήθηκε μόνον στο τηλέφωνο.

Οταν κάποτε σκεφθείτε τη "διαπλοκή" θυμώσετε με όσους κατηγορούνται για διαπλεκόμενους στις τηλεπικοινωνίες και μείνετε χωρίς τηλέφωνο επειδή η κάθε Vivodi σας δουλεύει να θυμάστε τις εκλεκτικές συγγένειες! να θυμάστε ότι το πρόβλημα είναι οικογενειακό και εθνικό. Γιατί το εθνικό είναι και οικογενειακό.

Ευτυχώς όμως εμείς οικογενειακώς δεν "συνταξιοδοτηθήκαμε" και έτσι η μάνα μου δίδαξε στο παιδί της να παλεύει με τα όπλα της επιστήμης και της λογικής οπότε το τηλέφωνό της επιτέλους λειτουργεί και πάλι. Από τη μεγάλη μου οικογένεια κληρονόμησα μόνον τη μοναξιά και την απορία. Από τη μικρή το θυμό, την αγωνιστικότητα και το σαρκασμό. Διότι εν κατακλείδι άσχετοι είναι όλοι αφού πίστεψαν ότι από τη βλακεία και την αδηφαγία τους θα αναστήσουν τον αποβιώσαντα πατέρα μου από το έτος 2000.

Ο Παναθηναϊκός στο Συμβούλιο Επικρατείας

Ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι το ΣτΕ έχει σημαντικούς δικαστές οπαδούς του Παναθηναϊκού. Ξέρω επίσης όπως όλη η χώρα ότι ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είναι Παναθηναϊκός. Παναθηναϊκός είναι ο Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος. Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Επίσης τον Παναθηναϊκό στηρίζουν σύμπαντες οι πολιτικοί αρχηγοί και λοιποι παράγοντες για τις ψήφους των οπαδών του αν μη τι άλλο. Ομως όταν ο Παναθηναϊκός πέρασε την πύλη του ΣτΕ, άστραψε και βρόντηξε! Επιστολές οι Υπουργοί. Θρήνους και προγραφές οι Δήμαρχοι, δηλώσεις, δηλώσεις δηλώσεις,μετοχές που ανεβοκατεβαίνουν... Ολα αυτά για μια προσωρινή διαταγή όπως αντιλαμβάνομαι από τα δημοσιεύματα που όλα μιλούν για το "2-1" το οποίο ακούω συχνά στη ζωή μου από χείλη που ξέρουν (και φευ συνήθως ξέρουν σωστά). Το όνομα του κ. Βωβού και του Αλέξη Τσίπρα ακούγονται επίσης πολύ, δεν ξέρω τι ομάδα είναι αυτοί οι τύποι...Τέλος πάντων με τα λίγα μου γράμματα αναρωτιέμαι: πώς την πάτησαν έτσι τόσοι παναθηναϊκοί? πώς για άλλη μια φορά το πράσινο όνειρο κινδυνεύει?

Διαβάζω τον τύπο, τα δελπία τύπου, διαβάζω τις ανακοινώσεις στα μπλογκ, για να καταλάβω τι έχουν προσβάλλει στο ΣτΕ, τι έχουν υπογράψει οι δήμοι και οι λοιποί. Εμαθα έτσι και για τη Διπλή Ανάπλαση ΑΕ. Είδα ονόματα ισχυρά και κάποιους 13ο "κακούς" να κινδυνεύουν να ανατρέψουν όλη τη σύμβαση και το όραμα που όμως ακόμη δεν αντιλαμβάνομαι καλά τη συμφώνησε αφού είδα ότι τροποποιήθηκε πριν ισχύσει... Είδα επίσης ότι το 2008 πέρασε χωρίς το έργο να έχει γίνει όπως υποσχόντουσαν οι ανακοινώσεις.

Γιά άλλη μια φορά αναρωτιέμαι γιατί πυροβολείται ο πιανίστας, δηλαδή το Δικαστήριο. Τι θέλει δηλαδή ο Υπουργός, ο Δήμαρχος κλπ να τους σώσει το δικαστήριο για τα λάθη τους? Και τέλος πάντων γιατί ποτέ μα ποτέ τα όνειρα δεν θεσπίζονται σωστά? Ολα τα όνειρα δηλαδή ανάλογου τύπου: νομίζω ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο επάγγελμα δεν υπάρχει ένα μα ένα project όπως ονομάζονται τα έργα αυτά που να μπορεί να ευσταθεί νομικά. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να τα αμφισβητήσει και ένας μέτριος δικηγόρος. Δηλαδή τόσο μέτριος που να μη χάσει την προθεσμία, να μην γράψει απαράδεκτο δικόγραφο...

Ακόμη και όταν επιχειρείται η διάσωση του σφάλματος που έχει γίνει πλεόν αντιληπτό τα ίδια και μεγαλύτερα σφάλματα στολίζουν έκαστο project. Οταν δε (σπανίως) κάποιο υλοποιείται (όπως λέγεται στη γλώσσα των οραμάτων...) και γίνουν τα πολλαπλά του εγκαίνια, αρχής γενομένης από αυτά της μακέτας, κοστίζει πολλαπλάσια. Και λέμε τότε όλοι, τι να κάνουμε, αρκεί που έγινε! όπως είπαμε για τα Σπάτα, την Αττική Οδό ή τη Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ξέρουμε όμως μέσα μας ότι με το κόστος τους η Ελλάδα θα ήταν ο επί γης παράδεισος αν ο ορθός λόγος είχε επικρατήσει εξαρχής. Και φυσικά δεν θα είχαν πτωχεύσει οι περισσότερες εταιρίες που τα έστησαν.

Πάντα για όλα κάπου ακουγόταν το Συμβούλιο Επικρατείας. Και παλιότερα το ανάθεμα έπεφτε στον "Δεκλερή¨. Είναι τάχα το δικαστήριο αυτό τόσο κακό όσο λένε? Πεδίου σύγκρουσης των εκάστοτε "130" και της πολιτικής ηγεσίας είναι βέβαιο ότι με μέτριο δικηγόρο οι "130" κερδίζουν. Τότε γιατί κλαίνε οι πολιτικοί μας και γιατί τόσοι σπουδαίοι Παναθηναϊκοί δεν έσωσαν το όραμα Βοτανικός?

Ε λοιπόν αν ο Παναθηναϊκός συγκεντρώνει τόση συναίνεση και τόσους ειδικούς ας γίνει η αφορμή για να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που κανένας αποδιοπομπαίος τράγος δεν αρκεί!

Διότι αν δεν ξέρεις και σφάλεις δεν φταις. Αν όμως ξέρεις, ή μπορείς εύκολα να μάθεις και δεν το κάνεις το φταίξιμο είναι όλο μα όλο δικό σου!

Το νομικό κατασκεύασμα του Βοτανικού είναι αντιληπτό με ευκολία ακόμη και από τον μέσο νομικό. Εξίσου αντιληπτό είναι ότι δεν ευσταθεί όχι για έναν αλλά για πολλούς λόγους. Αρκεί και μία σφαίρα βέβαια για να το σκοτώσει. Αλλά ας μην ανησυχούμε, με τόσα σφάλματα θα μπορούσε εύκολα να πετύχει η δεύτερη ή η τρίτη.

Επίσης να ξέρουμε ότι τούτο ισχύει και επαναλαμβάνεται σε ΌΛΑ τα οράματα των τελευταίων 20 ετών (που ήμουν παρούσα). Είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς πόσα μα πόσα σφάλματα επαναλαμβάνονται χωρίς ντροπή. Πόσα χρήματα ξοδεύονται σε ειδικούς της επανάληψης των σφαλμάτων!

Βέβαια πρέπει να πω ότι για το γήπεδο του ΠΑΟ έγινε κάποια προσπάθεια. Οι αναθέσεις θα καλύπτονταν με τρόπο έξυπνο ΑΝ είμασταν 10 χρόνια πίσω. Οπως και τα πολεοδομικά. Μόνον τότε όμως. Σήμερα το τέχνασμα δεν στέκει. Η νομολογία όλων των κακών δικαστηρίων συντείνει σε αυτή την πικρή πραγματικότητα. Και το ΣτΕ και το ΔΕΚ έχουν λύσει το θέμα προ ετών.

ordine delli architecti ...λεγόταν εκείνη η απόφαση?

Τελευταία παρατήρηση: Η Βουλή των Ελλήνων έχει επιστρατευθεί για άλλη μια φορά να νομοθετήσει ειδικά ενόψει του συγκεκριμένου οράματος. Και ο Πρόεδρος έχει εκδώσει διατάγματα, όπως συνήθως συμβαίνει. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς είναι απόλυτη ανάγκη να συμμετέχουν στο δράμα κάθε φορά όλοι οι θεσμοί του κράτους? δεν μπορεί να μείνει κάτι στην ησυχία του? Οι έμμεσες συνέπειες είναι κάπως σοβαρότερες για τη Δημοκρατία όταν οι θεσμικοί ρόλοι γίνονται απλά υποστηρικτικοί σφαλμάτων και αγραμματοσύνης!

(έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην γράφω για ζητήματα της επαγγελματικής μου ενασχόλησης και εμπειρίας. Εκανα μια εξαίρεση γιατί πολλοί φίλοι μου μου χάλασαν το σαββατοκύριακο με τον πόνο τους για το γήπεδο θεωρώντας ότι εχθρός είναι ο Ολυμπιακός, η ομάδα του πατέρα μου που κληρονόμησα οικογενειακά, ενώ εχθρός είναι ΜΟΝΟΝ ο εαυτός τους)

Σφραγισμένα χείλη

Στη Γερμανία κάποιοι διάσημοι νομικοί είναι και σημαντικοί συγγραφείς. Ο Schlink είναι ένας από αυτούς. Το βιβλίο του "Διαβάζοντας στη Χάνα" είναι ένα από τα ωραιότερα βιβλία που διάβασα τα τελευταία χρόνια και τούτο επιβεβαιώνουν πολλοί. Τώρα σε μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική εκδοχή τα "Σφραγισμένα χείλη" μας θυμίζει και πάλι ότι ο νομικός λόγος ερμηνεύει τη ζωή με μια ματιά που δεν είναι αμελητέα ολωσδιόλου. Εξαιρετικά διδακτικό για νομικούς, φοιτητές και δικαστές! Ναι μπορούμε ακόμη να σκεφτόμαστε έστω και με μια μέτρια μεταφορά στο σινεμά ενός σπουδαίου βιβλίου.
Μη το χάσετε!

To Σύνταγμα του 1975/86/01/08

To 2008 άφησε κληρονομιά στη χώρα το αναθεωρημένο Σύνταγμα και κάποιες σοβαρές δικαστικές αποφάσεις του ΔΕΚ που ανοίγουν δυναμικά το διάλογο της κοινοτικής νομολογίας με το εθνικό Σύνταγμα με αφορμή το άθρ. 16 Σ. και 14.9 Σ. Το δικό μας ελληνικό Σύνταγμα πρόσφερε αυτή την ευκαιρία και αξίζει να προβληματισθεί κανείς γι’αυτό.

Εξάλλου η αναθεώρηση του άρθρου 57 Σ. σχετίζεται ιδιαίτερα με τη νομολογία του Δικαστηρίου του Στρασβούργου και την απόφαση «Λυκουρέζος».

Στο παρόν ηλεκτρονικό κείμενο θα βρείτε τις αναθεωρημένες διατάξεις κωδικοποιημένες, αρκετές ηλεκτρονικές πληροφορίες και στα κρίσιμα ζητήματα τη νομολογία του ΔΕΚ που επιτρέπει σημαντικό προβληματισμό.

Η φετινή συγκυρία δεν επέτρεψε ένα χαρούμενο Δεκέμβρη και έναν ενθουσιώδη Γενάρη. Τα Νομικά Νέα ξεκινούν τη χρονιά αυτή με ένα προβληματισμό πάνω στο Σύνταγμα και την αναθεώρηση που όπως ξέρουμε έβγαλε πρώτη στους δρόμους τη νεολαία με αφορμή το άρθρο 16 που πάντως δεν αναθεωρήθηκε. Η νεολαία είναι ακόμη στο δρόμο, η χώρα ψάχνει να βρει το δρόμο της παιδείας που θα την στηρίξει στο μέλλον ενώ το ΔΕΚ αντιμετωπίζει την απαγόρευση ίδρυσης ιδιωτικών ΑΕΙ κριτικά. Πριν αναλωθεί κανείς σε κραυγές, οφείλει να γνωρίζει όσο το δυνατό καλύτερα το πρόβλημα. Αυτή είναι και η ευχή μας για το νέο χρόνο που ελπίζουμε να επιτρέψει μεγαλύτερη εθνική και προσωπική αυτογνωσία και να προσφέρει ελπίδα και όνειρα πρώτα στους νέους και μαζί με αυτούς και στους υπόλοιπους.

Καλή Χρονιά λοιπόν σε όλους!

Αφορμή για το συγκεκριμένο πόστ είναι η λαχτάρα της Στέλλας για γνώση και η προτροπή της Ελένης για αμφισβήτηση. Στη Στέλλα και τη γενιά της αφιερώνεται αυτή η προσπάθεια.

Το πλήρες κείμενο μπορεί κανείς να βρεί σε

http://www.scribd.com/share/upload/7187081/uxjp0wm3txcqbi9ecoz

Το δικαστήριο με τα χρώματα

Σκαλωσιές καλύπτουν τον τελευταίο καιρό την πόσοψη του παλαιού Αρσακείου,του Συμβουλίου της Επικρατείας. Για να ξεβάψουν τα χρώματα μάλλον. Τα χρώματα για τα οποία κανείς προς το παρόν δε μας εξήγησε πώς σκαρφάλωσαν στους τοίχους.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι στον τόπο μας δεν λειτουργεί σωστά το δικαστικό σύστημα. Και είναι γνωστό ότι αυτό το μπλογκ δεν έχει ολωσδιόλου λατρευτικό χαρακτήρα για κανένα θεσμό εκ του λόγου και μόνον ότι υπάρχει.

Ομως στο χρόνο που πέρασε το δικαστήριο αυτό έστω και με καθυστέρηση πήρε κάποιες αποφάσεις που δεν είναι αυτονόητες. Στο ίδιο δικαστήριο ακούστηκαν εισηγήσεις στο χρόνο που πέρασε που πρέπει να επισημανθούν με έμφαση όπως αυτή για το πρόστιμο της Vodafon. Eίναι ένα δικαστήριο που το σημαντικό του έργο συνδεόμενο συνήθως με προσωπικότητες συγκεκριμένων δικαστών μας κάνει απαιτητικούς και θυμωμένους όταν εκδίδει "πολιτικές αποφάσεις" βασιζόμενες σε ισχνές πλειοψηφίες. Είναι ένα δικαστήριο με θέσεις και γνώμες, με χρώματα και πάθη.

Αύριο θα συζητηθούν στο δικαστήριο αυτό, αν δεν αναβληθούν και πάλι, κάποιες σημαντικές υποθέσεις. Γνωρίζουμε ότι πολλοί πολιτικοί απόψε ανησυχούν. Πιθανόν μάλιστα αύριο να δούμε δημοσιεύματα με "κατάρες" όπως και στο παρελθόν άλλωστε για τις ευθύνες του δικαστηρίου που κάποια πράγματα δεν προχωρούν, λες και φταίει αυτό για τη διοικητική παρανομία που έχει θεσμικό ρόλο να επισημαίνει.

Σκέπτομαι ότι αυτά τα χρώματα μπορεί να τα έριξε κάποιος υπουργός ΠΕΧΩΔΕ που συνήθως θυμώνει μαζύ του, κάποιος υπουργός Πολιτισμού, κάποιος τέλος πάντων από όσους θα κάνουν οργισμένες δηλώσεις. Μπορεί πάλι να ήταν και παλιές γεροντοκόρες αρσακειάδες που έβαψαν το Αρσάκειο για να μείνει κάτι πάνω του πριν αυτές πεθάνουν. Θα μπορούσαν να είναι πολλοί αυτοί που το οραματίζονται χρωματιστό. Πάντως και η τελευταία αναθεώρηση δεν θεσμοθέτησε συνταγματικό δικαστήριο. Ισως λοιπόν να ήταν οι πολλοί του οπαδοί που θυμώνουν με το ΣτΕ. Ναι, αυτοί έχουν το μεγαλύτερο κίνητρο μα την αλήθεια.

Η χρονιά αυτή που πέρασε αποχαιρέτησε την προταθείσα αναθεώρηση με ελάχιστες παρεμβάσεις στο σώμα του Συντάγματος. Ιδίως με τους βουλευτές ξανά στο επάγγελμά τους. Εμείς καλωσορίζουμε τους συναδέλφους στα έδρανα και τους περιμένουμε στο δικαστήριο με τα χρώματα. Αποχαιρετούμε την αναθεωρητική αυτή απόπειρα και προσβλέπουμε στην επιστήμη που έχει πολλές σκοτούρες αυτό τον καιρό για τις απαραίτητες λύσεις που θα χρειασθούν σε σχέση με το Σύνταγμα που κοιτάζει πλέον καταπρόσωπο το ΔΕΚ και δεν ξέρει τι θα απογείνει με την περίπτωσή του...