Ξέρω από προσωπική εμπειρία ότι το ΣτΕ έχει σημαντικούς δικαστές οπαδούς του Παναθηναϊκού. Ξέρω επίσης όπως όλη η χώρα ότι ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ είναι Παναθηναϊκός. Παναθηναϊκός είναι ο Υπουργός Εσωτερικών Προκόπης Παυλόπουλος. Ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος. Επίσης τον Παναθηναϊκό στηρίζουν σύμπαντες οι πολιτικοί αρχηγοί και λοιποι παράγοντες για τις ψήφους των οπαδών του αν μη τι άλλο. Ομως όταν ο Παναθηναϊκός πέρασε την πύλη του ΣτΕ, άστραψε και βρόντηξε! Επιστολές οι Υπουργοί. Θρήνους και προγραφές οι Δήμαρχοι, δηλώσεις, δηλώσεις δηλώσεις,μετοχές που ανεβοκατεβαίνουν... Ολα αυτά για μια προσωρινή διαταγή όπως αντιλαμβάνομαι από τα δημοσιεύματα που όλα μιλούν για το "2-1" το οποίο ακούω συχνά στη ζωή μου από χείλη που ξέρουν (και φευ συνήθως ξέρουν σωστά). Το όνομα του κ. Βωβού και του Αλέξη Τσίπρα ακούγονται επίσης πολύ, δεν ξέρω τι ομάδα είναι αυτοί οι τύποι...Τέλος πάντων με τα λίγα μου γράμματα αναρωτιέμαι: πώς την πάτησαν έτσι τόσοι παναθηναϊκοί? πώς για άλλη μια φορά το πράσινο όνειρο κινδυνεύει?
Διαβάζω τον τύπο, τα δελπία τύπου, διαβάζω τις ανακοινώσεις στα μπλογκ, για να καταλάβω τι έχουν προσβάλλει στο ΣτΕ, τι έχουν υπογράψει οι δήμοι και οι λοιποί. Εμαθα έτσι και για τη Διπλή Ανάπλαση ΑΕ. Είδα ονόματα ισχυρά και κάποιους 13ο "κακούς" να κινδυνεύουν να ανατρέψουν όλη τη σύμβαση και το όραμα που όμως ακόμη δεν αντιλαμβάνομαι καλά τη συμφώνησε αφού είδα ότι τροποποιήθηκε πριν ισχύσει... Είδα επίσης ότι το 2008 πέρασε χωρίς το έργο να έχει γίνει όπως υποσχόντουσαν οι ανακοινώσεις.
Γιά άλλη μια φορά αναρωτιέμαι γιατί πυροβολείται ο πιανίστας, δηλαδή το Δικαστήριο. Τι θέλει δηλαδή ο Υπουργός, ο Δήμαρχος κλπ να τους σώσει το δικαστήριο για τα λάθη τους? Και τέλος πάντων γιατί ποτέ μα ποτέ τα όνειρα δεν θεσπίζονται σωστά? Ολα τα όνειρα δηλαδή ανάλογου τύπου: νομίζω ότι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στο επάγγελμα δεν υπάρχει ένα μα ένα project όπως ονομάζονται τα έργα αυτά που να μπορεί να ευσταθεί νομικά. Αρκεί να βρεθεί κάποιος να τα αμφισβητήσει και ένας μέτριος δικηγόρος. Δηλαδή τόσο μέτριος που να μη χάσει την προθεσμία, να μην γράψει απαράδεκτο δικόγραφο...
Ακόμη και όταν επιχειρείται η διάσωση του σφάλματος που έχει γίνει πλεόν αντιληπτό τα ίδια και μεγαλύτερα σφάλματα στολίζουν έκαστο project. Οταν δε (σπανίως) κάποιο υλοποιείται (όπως λέγεται στη γλώσσα των οραμάτων...) και γίνουν τα πολλαπλά του εγκαίνια, αρχής γενομένης από αυτά της μακέτας, κοστίζει πολλαπλάσια. Και λέμε τότε όλοι, τι να κάνουμε, αρκεί που έγινε! όπως είπαμε για τα Σπάτα, την Αττική Οδό ή τη Γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Ξέρουμε όμως μέσα μας ότι με το κόστος τους η Ελλάδα θα ήταν ο επί γης παράδεισος αν ο ορθός λόγος είχε επικρατήσει εξαρχής. Και φυσικά δεν θα είχαν πτωχεύσει οι περισσότερες εταιρίες που τα έστησαν.
Πάντα για όλα κάπου ακουγόταν το Συμβούλιο Επικρατείας. Και παλιότερα το ανάθεμα έπεφτε στον "Δεκλερή¨. Είναι τάχα το δικαστήριο αυτό τόσο κακό όσο λένε? Πεδίου σύγκρουσης των εκάστοτε "130" και της πολιτικής ηγεσίας είναι βέβαιο ότι με μέτριο δικηγόρο οι "130" κερδίζουν. Τότε γιατί κλαίνε οι πολιτικοί μας και γιατί τόσοι σπουδαίοι Παναθηναϊκοί δεν έσωσαν το όραμα Βοτανικός?
Ε λοιπόν αν ο Παναθηναϊκός συγκεντρώνει τόση συναίνεση και τόσους ειδικούς ας γίνει η αφορμή για να καταλάβουμε ότι το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που κανένας αποδιοπομπαίος τράγος δεν αρκεί!
Διότι αν δεν ξέρεις και σφάλεις δεν φταις. Αν όμως ξέρεις, ή μπορείς εύκολα να μάθεις και δεν το κάνεις το φταίξιμο είναι όλο μα όλο δικό σου!
Το νομικό κατασκεύασμα του Βοτανικού είναι αντιληπτό με ευκολία ακόμη και από τον μέσο νομικό. Εξίσου αντιληπτό είναι ότι δεν ευσταθεί όχι για έναν αλλά για πολλούς λόγους. Αρκεί και μία σφαίρα βέβαια για να το σκοτώσει. Αλλά ας μην ανησυχούμε, με τόσα σφάλματα θα μπορούσε εύκολα να πετύχει η δεύτερη ή η τρίτη.
Επίσης να ξέρουμε ότι τούτο ισχύει και επαναλαμβάνεται σε ΌΛΑ τα οράματα των τελευταίων 20 ετών (που ήμουν παρούσα). Είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς πόσα μα πόσα σφάλματα επαναλαμβάνονται χωρίς ντροπή. Πόσα χρήματα ξοδεύονται σε ειδικούς της επανάληψης των σφαλμάτων!
Βέβαια πρέπει να πω ότι για το γήπεδο του ΠΑΟ έγινε κάποια προσπάθεια. Οι αναθέσεις θα καλύπτονταν με τρόπο έξυπνο ΑΝ είμασταν 10 χρόνια πίσω. Οπως και τα πολεοδομικά. Μόνον τότε όμως. Σήμερα το τέχνασμα δεν στέκει. Η νομολογία όλων των κακών δικαστηρίων συντείνει σε αυτή την πικρή πραγματικότητα. Και το ΣτΕ και το ΔΕΚ έχουν λύσει το θέμα προ ετών.
ordine delli architecti ...λεγόταν εκείνη η απόφαση?
Τελευταία παρατήρηση: Η Βουλή των Ελλήνων έχει επιστρατευθεί για άλλη μια φορά να νομοθετήσει ειδικά ενόψει του συγκεκριμένου οράματος. Και ο Πρόεδρος έχει εκδώσει διατάγματα, όπως συνήθως συμβαίνει. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς είναι απόλυτη ανάγκη να συμμετέχουν στο δράμα κάθε φορά όλοι οι θεσμοί του κράτους? δεν μπορεί να μείνει κάτι στην ησυχία του? Οι έμμεσες συνέπειες είναι κάπως σοβαρότερες για τη Δημοκρατία όταν οι θεσμικοί ρόλοι γίνονται απλά υποστηρικτικοί σφαλμάτων και αγραμματοσύνης!
(έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην γράφω για ζητήματα της επαγγελματικής μου ενασχόλησης και εμπειρίας. Εκανα μια εξαίρεση γιατί πολλοί φίλοι μου μου χάλασαν το σαββατοκύριακο με τον πόνο τους για το γήπεδο θεωρώντας ότι εχθρός είναι ο Ολυμπιακός, η ομάδα του πατέρα μου που κληρονόμησα οικογενειακά, ενώ εχθρός είναι ΜΟΝΟΝ ο εαυτός τους)
4 σχόλια:
Ελπίζω ο αγαπημένος μου να μην ήταν από εκείνους που σου χάλασαν το σαββατοκύριακο....(Εγώ πάντως αυτό θα του πω για του δημιουργήσω τύψεις....:-))))
ήταν ένας από πολλούς. Το θέμα έχει γίνει αφορμή για πολλή συζήτηση και πάθη. Τι να κάνουμε Έύη μου, μετά τα κυριακάτικα φύλλα οι συζητήσεις ανάβουν. Και ο διάλογος έχει το νόημά του πάντα.
Πάντως το ΣτΕ έκανε το καθήκον του παρά τις πιέσεις.
Η αποψινή μου βόλτα στο διαδίκτυο, αναζητώντας γνώμες επί του συγκεκριμένου θέματος, κατέληξε στο blog σας και ειλικρινά λυπούμαι διότι επιβεβαιώνω την άποψη που έχει ο περισσότερος κόσμος για τους νομικούς εν γένει.
Υπάρχει ένα αφελές, επιφανειακά, μα τόσο αληθινό γνωμικό που λέει πως «τα μυαλά και τα αερόστατα δουλεύουν καλύτερα όταν είναι ανοιχτά», κάτι που κατά την ταπεινή μου άποψη δεν ισχύει αναφορικά – τουλάχιστον – με τους δύο δικαστές του ΣτΕ που ψήφισαν την αναστολή των εργασιών στον Βοτανικό, αλλά και για τους υπόλοιπους που κατά τα λεγόμενά σας θα κάνουν δεκτή την προσφυγή των 130. Εξηγούμαι: Τι θα απομείνει τελικά στο τέλος της ημέρας όταν θα γίνει δεκτή η προσφυγή; Θα μείνει μια περιοχή μέσα στη βρωμιά και τη δυσωδία, μια περιοχή όπου κανείς δεν τολμάει να κυκλοφορήσει μετά τη δύση του ηλίου, μια περιοχή πραγματική ντροπή εν έτει 2009 σε απόσταση 2 χλμ από το κέντρο της Αθήνας! Θα μείνει επίσης ένα απαρχαιωμένο γήπεδο, επίσης πραγματική ντροπή σε απόσταση λιγότερη του 1 χλμ από το κέντρο της Αθήνας. Τι θα γινόταν αν προχωρούσε το σχέδιο της διπλής ανάπλασης; Σύμφωνα με το πλάνο θα δημιουργούνταν 35 στρέματα πρασίνου στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, 135 στρέματα πρασίνου στον Βοτανικό, ένα σύγχρονο γήπεδο ποδοσφαίρου και γενικά η διάσωση μιας ευρύτερης περιοχής από τον βούρκο και τη βρωμιά που την πνίγει. Επίσης, – ναι είναι αλήθεια – θα δημιουργούνταν και ένα εμπορικό κέντρο στην ίδια περιοχή την οποία πνίγει ο βούρκος και η βρωμιά. Από τα γραφόμενά σας, λοιπόν, αντιλαμβάνομαι πως επειδή το όλο εγχείρημα εμπεριείχε νομικές πλημμέλειες, το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε να το καταβαραθρώσει. Εύγε! Εύγε στα φωτεινά αυτά νομικά «αγκυλωμένα» μυαλά, που επειδή δεν έγιναν ΟΛΑ με το γράμμα του νόμου και επειδή δεν έγινε πράξη αυτό που προβλέπεται στη σελίδα τάδε του νόμου τάδε παράγραφος τάδε περίπτωση τάδε, καταδικάζουν μια ολόκληρη περιοχή στη βρωμιά, μερικές χιλιάδες ανθρώπους στην ανεργία και μια άλλη περιοχή στη στασιμότητα και το τσιμέντο. Με την ίδια λογική, αλλά και με τη λογική των γραφομένων σας σχετικά με τα μεγάλα έργα που πραγματοποιήθηκαν στην Ελλάδα, δεν θα έπρεπε να είχαν γίνει ούτε η Αττική Οδός, ούτε το Ελ Βενιζέλος, ούτε η Γέφυρα, ούτε η Εγνατία, ούτε τίποτα. Θα έπρεπε δηλαδή, μέχρι να γίνουν όλα νομικά στην εντέλεια, να καταδικαστούμε ως Έλληνες στη στασιμότητα. Με την ίδια λογική, αν υπήρχε ακυρωτικό δικαστήριο στην Αρχαία Αθήνα αμφιβάλλω για το αν θα είχε κτιστεί ποτέ η Ακρόπολη! Να σας πω κάτι; Προτιμώ να διασχίζω με το αυτοκίνητό μου την Αττική Οδό, παρά το ότι γνωρίζω ότι στοίχισε το τριπλάσιο από αυτό που θα έπρεπε. Προτιμώ να έχω ένα σύγχρονο αεροδρόμιο, παρά το ότι γνωρίζω ότι οι εργολάβοι έφαγαν λεφτά από αυτό. Προτιμώ να μην περιμένω για 1 ώρα το καραβάκι στο Αντίρριο παρά το ότι επίσης γνωρίζω ότι τούτο στοίχισε κατά πολύ περισσότερο στον Έλληνα φορολογούμενο. Προτιμώ να μην βλέπω μόνο ΕΡΤ 1 και ΕΡΤ 2, παρά το ότι γνωρίζω ότι κανένας από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς δεν λειτουργεί με νόμιμη άδεια. Προτιμώ να χρησιμοποιώ το μετρό παρά το ότι γνωρίζω τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος που έλαβε χώρα μέχρι τη λειτουργία του. Προτιμώ την εξέλιξη από το πισωγύρισμα έστω και αν αυτή έχει το τίμημά της. Και πάντα έχει το τίμημά της στην Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων (μήπως ο Περικλής δεν έχτισε την Ακρόπολη με τα χρήματα των συμμάχων;). Διότι το τίμημα της εξέλιξης (δηλ. ο εκάστοτε Βωβός) ωχριά μπροστά στο έργο που κάθε φορά γίνεται και στην ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου. Αν λοιπόν η πραγματοποίηση όλων των παραπάνω μεγάλων έργων εξαρτάτο από νομικά μυαλά «αγκυλωμένỨστη σελίδα τάδε κλπ δυστυχώς δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ. Δεν το λέω εγώ, εσείς το λέτε με το να αναφέρετε ότι κανένα από αυτά δεν ήταν νομικά σωστό. Ας γίνει πλούσιος ο Βωβός, ας γίνει και ο Λαμπράκης, αρκεί που εκατομμύρια Έλληνες απολαμβάνουν ένα βιοτικό επίπεδο υψηλότερο από αυτό του 1950. Επιχειρήματα του τύπου «να γίνουν τα έργα, αλλά με το γράμμα του νόμου» καλώς η κακώς δεν μπορούν να ευσταθήσουν στην Ελλάδα. Το πρακτικό μυαλό, λοιπόν, στην Ελλάδα και όχι το «αγκυλωμένο νομικό» πρέπει για το καλό του τόπου μας να λάβει υπόψη του τις ειδικές συνθήκες που – το ομολογώ και εγώ - κάκιστα έχουν γίνει θεσμός εδώ και να επικρατήσει δια του «το μη χείρον βέλτιστον». Το δεύτερο ας πάει να ζήσει στη Γερμανία, όπου όλα – ακόμη και το σεξ – γίνονται την ώρα που πρέπει και ακριβώς με τον τρόπο που πρέπει.
Ο πιανίστας λοιπόν πυροβολείται γιατί δεν παίζει πιάνο την ώρα που στο σαλούν έχει ξεσπάσει καυγάς! Γιατί σταμάτησε και καταδίκασε το σαλούν στη σιγή. Γιατί ο καλός πιανίστας είναι αυτός που μπορεί, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές συνθήκες, να παίξει πιάνο και να επιζήσει στην Άγρια Δύση.
Και τέλος, αν το εγχείρημα του Βοτανικού ήταν τόσο νομικά πλημμελές, που ούτως ή άλλως θα το πετύχαινε μια σφαίρα, γιατί τελικά οι ψήφοι ήταν 2-1; Μάλιστα, άκουσα ότι αυτός που μειοψήφησε ήταν ο ίδιος ο Πρόεδρος. Τόσο κακός νομικός είναι;
Ευχαριστώ για τη φιλοξενεία.
ΥΓ: Τι ήταν πάλι αυτή η ανακοίνωση του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας πως οποιαδήποτε κριτική και αμφισβήτηση των δικαστών του συνιστά ευθεία παράβαση του Συντάγματος; Νόμιζα ότι οι αυθεντίες πέθαναν οριστικά στην εποχή του Γαλλικού Διαφωτισμού. Νόμιζα ότι ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας θα επέτρεπε στον τρίτο το δικαίωμα της κριτικής και της αμφισβήτησης. Νόμιζα ότι μόνο ο Πάπας είναι αλάθητος....
H άποψή σας εκφράζει το μέσο έλληνα όπως και ο θυμός σας. Δεν έχετε παρά να καταργήσετε τα δικαστήρια ώστε να μην σας ενοχλούν. Προς το παρόν το δημοκρατικό πολίτευμα τους "επιτρέπει" να δικάζουν και να διαβάζουν το νόμο.
Ο πρόεδρος του ΣτΕ απάντησε δημοσίως στον "εκβιασμό" που υφίσταται δια του τύπου και των οπαδών. Δεν μπορεί ξέρετε να έχουν λόγο μόνον μερικοί. Το τι ψήφισε δεν το γνωρίζω και δεν μπαίνω σε διάλογο ανάλογης φύσεως.
Η μειοψηφία επίσης είναι δικαίωμα της δημοκρατίας. Δεν μπορεί όμως κανείς να ακούει μόνον αυτήν διότι τότε θα μας κυβερνούσε ο κ. Τσίπρας!
θα πρέπει τέλος να γνωρίζετε ότι όσα έργα έγιναν πέρασαν νομικά σαράντα κύματα και τα κατάφεραν. Δεν έγιναν με τσαμπουκά. Κόντεψαν παρά ταύτα να ματαιωθούν και αυτά κάποιες στιγμές... Είναι κρίμα να μη μαθαίνουμε από τα λάθη μας.
Δημοσίευση σχολίου