Περιφερειακή ανάπτυξη και μεγάλα έργα

Έχει πλέον περάσει ένας μήνας από τη συνέντευξη τύπου του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ. Η έκθεση έχει, πέρα από το πολιτικό της σκέλος, και μία ακόμη ιδιαιτερότητα: συνδέεται με εξαγγελίες έργων στην περιφέρεια γενικότερα και στη Βόρεια Ελλάδα ειδικότερα. Το θέμα είναι πάντως ότι τα τελευταία, και τουλάχιστον τα χρόνια μετά την Ολυμπιάδα, εξαγγέλλονται λίγο ως πού τα ίδια μεγάλα έργα.

Δε χρειάζεται να αναλύσουμε την ανωτέρω άποψη με πολλές λεπτομέρειες. Αρκεί να επικεντρωθούμε σε ένα έργο ενδεικτικά: Το μετρό της Θεσσαλονίκης. Το έργο αυτό πέρα από διακαή πόθο πολλών ανθρώπων που αποβλέπουν στον εκσυγχρονισμό της πόλης, αποτέλεσε και την αφετηρία για πολλούς πειραματισμούς σε σχέση με τον τρόπο εκτέλεσής του, αλλά και για εξαιρετικά ενδιαφέρουσες δικαστικές αποφάσεις.

Η πρώτη εκδοχή ήταν η κατασκευή του έργου με τη μέθοδο της σύμβασης παραχώρησης, η οποία και τότε, όπως και σήμερα, ήταν μία εξαιρετικά δημοφιλής επιλογή[1]. Ειδικότερα ήδη από το 1992 εγκρίθηκε από τον τότε Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ η διακήρυξη για το έργο «Μελέτη-Κατασκευή, αυτοχρηματοδότηση και εκμετάλλευση του έργου Μετρό Θεσσαλονίκης». Το έργο ανατέθηκε, ωστόσο δεν ξεκίνησε να εκτελείται ποτέ. Έδωσε όμως δύο πολύ σημαντικές αποφάσεις, τόσο από τα εθνικά δικαστήρια[2] όσο και από το ΔΕΚ[3]. Τελικά το έργο αυτό κρίθηκε ότι δεν είναι χρηματοδοτίσιμο και ως εκ τούτου αδύνατο να εκτελεστεί με τη συγκεκριμένη μέθοδο. Σημειώνουμε πάντως ότι η σύμβαση με τον ανάδοχο του έργου κυρώθηκε από τη Βουλή, όπως συμβαίνει κατά κανόνα με τις συμβάσεις παραχώρησης. Οπωσδήποτε θα πρέπει να μας προβληματίσει ο ρόλος που αναλαμβάνει το κοινοβούλιο, το οποίο καλείται να νομιμοποιήσει συμβάσεις περίπλοκες, ιδίως όταν αυτές δεν μπορούν εν τέλει να εκτελεστούν. Τούτο αποτελεί ένα πλήγμα για το ρόλο της νομοθετικής λειτουργίας.

Ενόψει της αποτυχίας αυτής το Ελληνικό Δημόσιο προσέφυγε στην ήδη δοκιμασμένη με επιτυχία λύση της Αττικό Μετρό Α.Ε. Με το Ν. 3202/1003 οι αρμοδιότητες της Αττικό Μετρό Α.Ε. διευρύνθηκαν και περιέλαβαν και την κατασκευή του μετρό της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει αρκετά χρόνια από την ανάθεση του έργου αυτού, παρατηρείται μία σημαντική καθυστέρηση, για την οποία δίδονται πολλές και ποικίλες αιτιολογίες.

Αυτό που δε θα πρέπει να λησμονούμε είναι ότι το κρισιμότερο στοιχείο για τα έργα υποδομής είναι η χρονική συγκυρία. Πάντοτε υπάρχουν συγκεκριμένα γεγονότα, τα οποία ευνοούν, αλλά και επιτάσσουν την ανάπτυξη συγκεκριμένων περιοχών. Με τον τρόπο αυτό καθίσταται αναγκαία και η εκτέλεση έργων υποδομής. Σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη και ενόψει της γεωγραφικής της θέσης το γεγονός αυτό είναι η ανάπτυξη της περιοχής των Βαλκανίων. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η πρώτη προσπάθεια που προαναφέραμε έλαβε χώρα εν μέσω μεγάλης αστάθειας και πολέμων στην περιοχή. Από τη στιγμή λοιπόν που μια πόλη καλείται να παίξει το ρόλο ενός μητροπολιτικού κέντρου για μια ολόκληρη περιοχή, είναι επόμενο τα ίδια τα γεγονότα να πιέζουν προς την κατεύθυνση της γενικότερης ανάπτυξής του. Η παρούσα ιστορική συγκυρία είναι μάλλον η ιδανική καθώς όσον αφορά στις υπόλοιπες χώρες των Βαλκανίων, άλλες έχουν ήδη ενταχθεί και οι υπόλοιπες είναι υπό ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η εξέλιξη αυτή είναι που θα δώσει την αναπτυξιακή ώθηση. Απλώς η ανάγκη δεν έχει ακόμη καταστεί τόσο επιτακτική.

[1] Σημειώνουμε ότι η μέθοδος αυτή είχε επιλεγεί και για το μετρό της Αθήνας, αλλά δεν καρποφόρησε, γεγονός που οδήγησε στην ίδρυση της Αττικό Μετρό Α.Ε., η οποία και εν τέλει δημοπράτησε και ανέθεσε μία αμιγώς κατασκευαστική σύμβαση, διεπόμενη από τις διατάξεις του νόμου περί δημοσίων έργων.

[2] ΣτΕ 971/1998.

[3] Απόφαση της 23ης Ιανουαρίου 2003, Μακεδονικό Μετρό, υπόθεση C-57/01.

O έλεγχος της περιουσιακής κατάστασης των βουλευτών και των ευρωβουλευτών

Ενημερωτικά λοιπόν

Ο ν. 3213/03 «Δήλωση και έλεγχος περιουσιακής καταστασης βουλευτών, δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων, ιδιοκτητών μέσων μαζικής ενημέρωσης και άλλων κατηγοριών προσώπων» ρυθμίζει την περιουσιακή κατάσταση των βουλευτών και άλλων δημοσίων λειτουργών στη χώρα μας . Σύμφωνα με το άρθ. 1 του νόμου δήλωση της περιουσιακής τους κατάστασης, των συζύγων τους και των ανήλικων τέκνων τους υποβάλλουν:

α. Ο Πρωθυπουργός.

β. Οι Αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων που εκπροσωπούνται στο Εθνικό ή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

γ. Οι υπουργοί, οι αναπληρωτές υπουργοί και οι υφυπουργοί

δ. Οι βουλευτές και οι ευρωβουλευτές.

ε. Όσοι διαχειρίζονται, σύμφωνα με το άρθρο 15 παρ. 1 του Ν. 3023/2002 (ΦΕΚ 146 Α), τα οικονομικά των πολιτικών κομμάτων. στ. Οι γενικοί και ειδικοί γραμματείς υπουργείων και της Βουλής, ο γενικός γραμματέας του Υπουργικού Συμβουλίου, οι γενικοί γραμματείς περιφερειών, καθώς και οι υπάλληλοι ή σύμβουλοι ειδικών θέσεων και οι μετακλητοί υπάλληλοι, οι οποίοι διορίζονται με πράξη μονομελούς ή συλλογικού κυβερνητικού οργάνου. ζ. Οι πρόεδροι των διευρυμένων νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων, οι νομάρχες, οι βοηθοί νομάρχες, οι πρόεδροι των νομαρχιακών επιτροπών, καθώς, επίσης, οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου και των αμιγών ή μεικτών επιχειρήσεων των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων.

η. Οι δήμαρχοι, οι αντιδήμαρχοι και τα μέλη των δημαρχιακών επιτροπών, καθώς και οι πρόεδροι των διοικητικών συμβουλίων δημοτικών νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, των αμιγών ή μεικτών δημοτικών επιχειρήσεων των ανωτέρω Ο.Τ.Α. και των συνδέσμων δήμων, κοινοτήτων και δήμων και κοινοτήτων.

θ. Οι πρόεδροι, οι διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι και οι γενικοί διευθυντές νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, δημοσίων επιχειρήσεων, δημοσίων οργανισμών, καθώς και νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος.

ι. Οι πρόεδροι και τα μέλη των επιτροπών διενέργειας και αξιολόγησης των αποτελεσμάτων διαγωνισμών για τις προμήθειες των κρατικών υπηρεσιών, συμπεριλαμβανομένων και των προμηθειών των ενόπλων δυνάμεων, των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, των νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου, που ανήκουν στο κράτος ή επιχορηγούνται, τακτικώς, από κρατικούς πόρους κατά 50% τουλάχιστον του ετήσιου προϋπολογισμού τους, των δημόσιων επιχειρήσεων και των δημόσιων οργανισμών, εφόσον υπερβαίνουν το ποσό των εκατόν πενήντα χιλιάδων (150.000) ευρώ, καθώς επίσης οι Γενικοί Διευθυντές και Διευθυντές της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικών Προμηθειών και οι κατέχοντες αντίστοιχες θέσεις στο Δημόσιο και στα ανωτέρω νομικά πρόσωπα δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου, στις δημόσιες επιχειρήσεις και τους δημόσιους οργανισμούς. Την ίδια υποχρέωση υπέχουν ο πρόεδρος και τα μέλη των επιτροπών διενέργειας και αξιολόγησης αποτελεσμάτων διαγωνισμών παροχής υπηρεσιών, στους ανωτέρω φορείς και υπό τον ίδιο περιορισμό ποσού, καθώς και οι πρόεδροι και τα μέλη των επιτροπών διαγωνισμού και εισηγήσεων ανάθεσης έργων των φορέων, οι οποίοι διέπονται από τις διατάξεις του Ν. 1418/1984 (ΦΕΚ 23 Α) και του π.δ. 609/1985 (ΦΕΚ 223 Α), εφόσον ο προϋπολογισμός του έργου υπερβαίνει τις τριακόσιες χιλιάδες (300.000) ευρώ. ια. Οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί

ιβ. Οι πρόεδροι, οι διοικητές, οι υποδιοικητές και οι γενικοί διευθυντές πιστωτικών ιδρυμάτων.

ιγ. Οι μέτοχοι και εταίροι κάθε μορφής εταιρειών, οι οποίες κατέχουν άδεια λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών, ελεύθερης λήψης ή παροχής κάθε μορφής συνδρομητικών τηλεοπτικών υπηρεσιών, καθώς και λειτουργίας ραδιοφωνικών σταθμών.

ιδ. Οι μέτοχοι και εταίροι κάθε μορφής εταιρειών, οι οποίες εκδίδουν ημερήσια ή περιοδικά έντυπα πανελλήνιας ή τοπικής κυκλοφορίας.

ιε. Οι δημοσιογράφοι μέλη των οικείων ενώσεων συντακτών, καθώς και όσοι παρέχουν δημοσιογραφικές υπηρεσίες σε επιχειρήσεις έκδοσης εντύπων ή σε ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης με σύμβαση εργασίας ή έργου.

Η δήλωση αυτή υποβάλλεται από τους υπόχρεους μέσα σε τριάντα (30) ημέρες από την ορκωμοσία ή την ανάληψη των καθηκόντων τους ή την απόκτηση της άδειας ή την έναρξη της επιχείρησης ή του επαγγέλματός τους. Επίσης, η δήλωση αυτή υποβάλλεται κάθε χρόνο κατά το διάστημα της θητείας, της άσκησης της δραστηριότητας ή της διατήρησης της ιδιότητας των υπόχρεων και για τρία (3) χρόνια μετά από την απώλεια ή τη λήξη της, το αργότερο την 30ή Ιουνίου κάθε έτους.Tα όρια της δημοσιοποίησης των σχετικών δεδομένων έχει ήδη επεξεργασθεί η αρμόδια Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων .

Σύμφωνα με το άρθρο 2 του νόμου η δήλωση περιουσιακής κατάστασης περιέχει, λεπτομερώς, τα υφιστάμενα κατά το χρόνο υποβολής της περιουσιακά στοιχεία.Ως περιουσιακά στοιχεία, θεωρούνται, ιδίως: i. Τα έσοδα, από κάθε πηγή, κατά τα τρία τελευταία οικονομικά έτη πριν από την αρχική υποβολή της δήλωσης και κατά το προηγούμενο οικονομικό έτος για τις μετέπειτα υποβαλλόμενες δηλώσεις. ii. Τα ακίνητα, καθώς και τα εμπράγματα δικαιώματα σε αυτά, με ακριβή προσδιορισμό τους.iii. Οι μετοχές ημεδαπών και αλλοδαπών εταιρειών, τα ομόλογα και ομολογίες κΑθε είδους, τα μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων κάθε είδους και τα παράγωγα χρηματοοικονομικΑ προϊόντα κάθε είδους.iv. Οι καταθέσεις σε τράπεζες, ταμιευτήρια και άλλα ημεδαπά ή αλλοδαπά πιστωτικά ιδρύματα. v. Τα πλωτά και τα εναέρια μεταφορικά μέσα, καθώς και τα κάθε χρήσης οχήματα. vi. Η συμμετοχή σε κάθε είδους επιχείρηση. β.i. Σε περίπτωση απόκτησης νέου περιουσιακού στοιχείου ή επαύξησης υφιστάμενου, στη δήλωση περιλαμβάνεται, υποχρεωτικώς, το ύψος της σχετικής δαπάνης, καθώς και αναλυτική παράθεση της πηγής προέλευσης των σχετικών πόρων. Σε περίπτωση εκποίησης μνημονεύεται το εισπραχθέν τίμημα. Σοβαρές ποινικές κυρώσεις προβλέπει το άρθρο 4 του νόμου αυτού για τους παραβάτες του νόμου[1] ενώ ρητά ρυθμίζεται ότι «1. Ελεγχόμενος, ο οποίος αποκτά ή προσπορίζει σε τρίτο περιουσιακό όφελος επωφελούμενος της ιδιότητας του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή, εφόσον από άλλες διατάξεις δεν προβλέπονται βαρύτερες ποινές. Στον υπαίτιο επιβάλλεται και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων από ένα (1) έως πέντε (5) έτη. Με τις ίδιες ποινές τιμωρούνται οι σύζυγοι και τα τέκνα του που απέκτησαν ή προσπόριζαν σε τρίτο περιουσιακό όφελος επωφελούμενοι της ιδιότητας του ελεγχομένου. 2. Αν το περιουσιακό όφελος του προσώπου, που καταδικάστηκε, είναι κινητό ή ακίνητο πράγμα ή ιδανικό μέρος πράγματος ή ορισμένο χρηματικό ποσό, διατάσσεται ως παρεπόμενη ποινή η δήμευση». Ο νόμος προβλέπει ακόμη στο άρθρο 6 ότι εις βάρος του ελεγχομένου καταλογίζεται χρηματικό ποσό ίσης αξίας με το περιουσιακό όφελος, το οποίο απέκτησε ο ίδιος, ο/η σύζυγός του ή ανήλικο τέκνο του και του οποίου η προέλευση δεν δικαιολογείται Ο νόμος στο άρθρο 7.2 περιέχει ρητή πρόβλεψη για την απαγόρευση της συμμετοχής των μελών της Κυβέρνησης, των υφυπουργών, των βουλευτών, των γενικών και ειδικών γραμματέων υπουργείων και των προσώπων της προηγούμενης παραγράφου σε εξωχώριες (ΟFF SHΟRE) εταιρείες. Η συμμετοχή συνιστά ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον ενός έτους, καθώς επίσης και με επιβολή χρηματικής ποινής.

Από τα προαναφερθέντα θα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει μια ιδιαίτερη ευαισθητοποίηση του έλληνα νομοθέτη συμπεριλαμβανομένου και του αναθεωρητικού στο ζήτημα της διαφάνειας στη δημόσια ζωή. Άλλο ζήτημα είναι φυσικά η αποτελεσματικότητα της ρύθμισης αυτής.

Οι ευρωβουλευτές σύμφωνα με τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου και πέραν των ρυθμίσεων του ελληνικού νόμου με τη σειρά τους είναι υποχρεωμένοι να δηλώσουν σε δημόσιο μητρώο τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες και κάθε άλλο αμειβόμενο καθήκον ή δραστηριότητα. Είναι σαφές ότι επιτρέπεται να ασκούν επαγγελματικές δραστηριότητες αρκεί να τις δηλώνουν στο σχετικό μητρώο. Επιπλέον, κάνουν δήλωση όσον αφορά τα οικονομικά τους συμφέροντα και τις λοιπές πηγές των εισοδημάτων τους. Ειδικότερα σύμφωνα με το Παράρτημα Ι του Κανονισμού του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου «Διατάξεις σχετικά με την εφαρμογή του άρθρου 9, παράγραφος 1 - Διαφάνεια και οικονομικά συμφέροντα των βουλευτών» ρυθμίζεται ένα συνολικό πλαίσιο για τη διασφάλιση της διαφάνειας στο καθεστώς του Βουλευτή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το παράρτημα αυτό ορίζει ειδικότερα τα ακόλουθα:

«Άρθρο 1
1. Όταν λάβει το λόγο στο Κοινοβούλιο ή σε κάποιο από τα όργανά του ή όταν προταθεί ως εισηγητής, κάθε βουλευτής που έχει άμεσο οικονομικό συμφέρον σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα πρέπει να γνωστοποιήσει το συμφέρον αυτό προφορικά.
2. Προτού ένας βουλευτής αναλάβει εγκύρως αξίωμα στο Κοινοβούλιο ή σε όργανό του, σύμφωνα με τα άρθρα 13, 157 ή 168, παράγραφος 3, του Κανονισμού, ή συμμετάσχει σε επίσημη αντιπροσωπεία, σύμφωνα με το άρθρο 82 ή 168, παράγραφος 2, του Κανονισμού, οφείλει να έχει συμπληρώσει δεόντως τη δήλωση που προβλέπεται στο άρθρο 2.
Άρθρο 2
Οι Κοσμήτορες τηρούν πρωτόκολλο στο οποίο κάθε βουλευτής δηλώνει προσωπικώς και με ακρίβεια:
α) τις επαγγελματικές του δραστηριότητες, καθώς και οιαδήποτε άλλα αμειβόμενα καθήκοντα ή δραστηριότητές του,
β) οιαδήποτε οικονομική υποστήριξη, σε προσωπικό ή σε υλικούς πόρους, που έρχεται να προστεθεί στα παρεχόμενα από το Κοινοβούλιο μέσα και που χορηγείται στο βουλευτή στο πλαίσιο των πολιτικών του δραστηριοτήτων από τρίτους, με ένδειξη της ταυτότητας των τρίτων αυτών.
Οι βουλευτές απαγορεύεται να λαμβάνουν οιαδήποτε άλλη δωρεά ή παροχή κατά την άσκηση της εντολής τους.
Οι δηλώσεις στο πρωτόκολλο γίνονται υπό την προσωπική ευθύνη του βουλευτή και πρέπει να ενημερώνονται κάθε χρόνο.
Το Προεδρείο μπορεί να εκδίδει περιοδικά κατάλογο των στοιχείων που πρέπει να δηλώνονται, κατά την άποψή του, στο πρωτόκολλο.
Εφόσον ένας βουλευτής δεν εκπληρώσει, μετά από σχετική πρόσκληση, την υποχρέωσή του για υποβολή της δήλωσης σύμφωνα με τα στοιχεία α) και β), τότε ο Πρόεδρος τον καλεί εκ νέου να υποβάλει τη δήλωση εντός προθεσμίας δύο μηνών. Εφόσον παρέλθει η προθεσμία αυτή χωρίς να υποβληθεί η δήλωση, τότε δημοσιεύεται το όνομα του βουλευτή με αναφορά της παράβασης στα Συνοπτικά Πρακτικά της πρώτης ημέρας συνεδρίασης κάθε περιόδου συνόδου μετά την παρέλευση της προθεσμίας. Εφόσον ο βουλευτής αρνείται και μετά τη δημοσίευση της παράβασης να υποβάλει τη δήλωση, ο Πρόεδρος ενεργεί σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 124 του Κανονισμού προκειμένου να απαγορευθεί η παρουσία του εν λόγω βουλευτή στην αίθουσα συνεδριάσεων.
Οι πρόεδροι ομάδων βουλευτών, είτε πρόκειται για διακομματικές ομάδες ή άλλες ανεπίσημες ομάδες βουλευτών, υποχρεούνται να δηλώνουν κάθε βοήθημα, σε χρήματα ή σε είδος (π.χ. αποζημίωση γραμματείας) το οποίο, εάν εδίδετο ατομικά στους βουλευτές, θα έπρεπε να δηλωθεί δυνάμει του παρόντος άρθρου.
Οι Κοσμήτορες είναι αρμόδιοι για την τήρηση πρωτοκόλλου και την κατάρτιση λεπτομερών κανόνων για τη δήλωση των εξωτερικών βοηθημάτων εκ μέρους των εν λόγω ομάδων βουλευτών.
Άρθρο 3
Το πρωτόκολλο είναι δημόσιο.
Το πρωτόκολλο μπορεί να τίθεται στη διάθεση του κοινού για εξέταση μέσω ηλεκτρονικού συστήματος.

Είπε κανείς ότι δεν υπάρχουν νόμοι?

[1] «Ελεγχόμενος, που παραλείπει να υποβάλλει την κατά τα άρθρα 1 και 2 δήλωση ή υποβάλλει εν γνώσει του ανακριβή στοιχεία, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών και με χρηματική ποινή. Στον υπαίτιο επιβάλλεται και στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων από ένα (1) έως και τέσσερα (4) έτη. Αν η πράξη τελέστηκε από αμέλεια, επιβάλλεται φυλάκιση έξι (6) μηνών έως δύο (2) ετών».

Παραολυμπιακοί Αγώνες

Αν οι Ολυμπιακοί Αγώνες υμνούν από την ελληνική αρχαιότητα μέχρι τiς μέρες μας το ανθρώπινο σώμα, οι Παραολυμπιακοί ανάγουν και το ανάπηρο σώμα σε αντικείμενο θέασης, ύμνου και υπέρβασης όπως το υγιές. Βασισμένο σε μια προωθημένη ανθρωπιστική ιδεολογία το παραολυμπιακό Κίνημα ανατρέπει τις αντιλήψεις αιώνων και ανανοηματοδοτεί και το ίδιο το Ολυμπιακό Κίνημα.
Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος έδωσε την αφορμή. Το 1948 ο νευροχειρουργός φυγάδας από τη Χιτλερική Γερμανία[1] Sir Ludwig Guttmann οργάνωσε μια αθλητική συνάντηση η οποία αφορούσε τους βετεράνους του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου με τραυματισμούς στη σπονδυλική στήλη στο Stoke Mandeville της Μεγάλης Βρετανίας. Σαν αθλητικό γεγονός δεν ήταν κάτι το ιδιαίτερο. Αγωνίσθηκαν δύο ομάδες αποτελούμενες από 14 άνδρες και 2 γυναίκες όλοι παλαίμαχοι στρατιωτικοί. Τέσσερα χρόνια αργότερα ανταγωνιστές από την Ολλανδία συμμετείχαν στο γεγονός και η διεθνής διοργάνωση γεννήθηκε. Ολυμπιακοί Αγώνες για αθλητές με αναπηρίες οργανώθηκαν για πρώτη φορά στη Ρώμη το 1960, οι ονομαζόμενοι σήμερα και Παραολυμπιακοί . Στο Τορόντο το 1976 και άλλες ομάδες ατόμων με αναπηρίες προστέθηκαν και η ιδέα της ανάμειξης διαφορετικών κατηγοριών περιπτώσεων αναπηρίας για διεθνή αθλητικά γεγονότα δημιουργήθηκε. Τον ίδιο χρόνο οι πρώτοι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί έλαβαν χώρα στη Σουηδία[2] .
Σήμερα οι Παραολυμπιακοί είναι εξαιρετικά αθλητικά γεγονότα για αθλητές με έξη κατηγορίες αναπηριών [3].
Η έμφαση δίδεται πστη συμμετοχή των αθλητών παρά στην αναπηρία. Το κίνημα μεγάλωσε δραματικά τα τελευταία χρόνια. Ο αριθμός των αθλητών που συμμετέχουν στους θερινούς Παραολυμπιακούς ανέβηκε από 400 αθλητές από 23 χώρες στη Ρώμη το 1960 σε 3806 αθλητές από 136 χώρες στην Αθήνα το 2004.
Οι Παραολυμπιακοί τελούνται τον ίδιο χρόνο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στις 19 Ιουνίου του 2001 μια συμφωνία συνάφθηκε μεταξύ της ΔΟΕ και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Παραολυμπιακών (IPC ) η οποία διασφαλίζει την ταυτόχρονη διεξαγωγή για το μέλλον . Μετά το 2012 η Φιλοξενούσα Πόλη θα είναι υποχρεωμένη να φιλοξενήσεις και τους Παραολυμπιακούς. Το Τορίνο φιλοξένησε το 2006 τους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς που αντιστοιχούν στους Θερινούς Παραολυμπιακούς του Πεκίνου το 2008. Το Βανκούβερ θα φιλοξενήσει τους Χειμερινούς Παραολυμπιακούς του 2010.
Είναι φανερό ότι οι Αγώνες συγχρονίζονται και οι ιδεολογίες εμπλέκονται. Μακράν του να έχει εδραιωθεί στις μέρες μας το δικαίωμα του ανάπηρου αθλητή, ο μεγάλος αριθμός των αναπήρων που επιβιώνουν και γίνονται αποδεκτοί κοινωνικά, τους επιτρέπει να γίνονται και αυτοί ημίθεοι των ημερών αναδεικνύοντας το νόημα της ζωής σε ένα επίπεδο που τα προηγούμενα χρόνια δεν είχαν ποτέ φαντασθεί.

Περίπου 38 εκατομμύρια άνθρωποι όλων των ηλικιών, ήτοι ένας στους δέκα Ευρωπαίους, πάσχουν από κάποια αναπηρία που συχνά τους εμποδίζει να αναπτύξουν πλήρη δράση σε κοινωνικό και επαγγελματικό επίπεδο. Για διάφορους λόγους, ο αριθμός αυτός αυξάνεται: το προσδόκιμο ζωής έχει αυξηθεί, οι άνθρωποι επιβιώνουν από ασθένειες ή ατυχήματα που στο παρελθόν θα είχαν αποβεί μοιραία, ωστόσο πολλοί είναι εκείνοι που επιβίωσαν αποκτώντας μια αναπηρία. Η πρόκληση συνίσταται πλέον όχι μόνο στη διατήρησή τους στη ζωή, αλλά στην εξασφάλιση, για τους ανθρώπους αυτούς, μιας ποιότητας ζωής, καθώς και της ένταξής τους στην κοινωνία.
Μόνο μια ολοκληρωμένη στρατηγική θα επιτρέψει την επίτευξη μιας ουσιαστικής ισότητας ευκαιριών και την πλήρη αξιοποίηση της δυναμικής των ατόμων με αναπηρίες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολιτική σε θέματα αναπηρίας προσανατολίζεται, επί του παρόντος, στη δυνατότητα συμμετοχής στην κοινωνική ζωή καθώς και στον σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Ποιος είναι ο ρόλος του αθλητισμού στο πλαίσιο αυτό; Ο αθλητισμός για άτομα με αναπηρίες περιστρέφεται γύρω από δύο άξονες προσέγγισης, οι οποίοι συνίστανται αφενός στην κοινοτική πολιτική για τα άτομα με αναπηρίες και, αφετέρου, στην 'αθλητική' οπτική. Οι αθλητικές δραστηριότητες μπορούν να αποτελέσουν μέσο ευαισθητοποίησης απέναντι σε διάφορες προβληματικές. Για παράδειγμα, ο αθλητισμός μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία ένταξης σε μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς, να αποτελέσει παράγοντα κοινωνικοποίησης, καθώς και να διανοίξει επαγγελματικές προοπτικές.
Το κοινοτικό δίκαιο θέσπισε στο πλαίσιο της απαγόρευσης διακρίσεων σειρά μέτρων τα οποία άπτονται της ανεκτικότητας και της καταπολέμησης των διακρίσεων ιδίως όσον αφορά τα άτομα με αναπηρία. Το ελληνικό δίκαιο ενσωμάτωσε τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου ανεξάρτητα από την Ολυμπιακή διοργάνωση και μάλιστα αρκετά μετά από αυτή.
Με το νόμο 3304/2005 (ΦΕΚ Α/16/27.1.2005) ενσωματώθηκαν στο Ελληνικό Δίκαιο οι Οδηγίες 2000/43 και 2000/78 της Ευρωπαϊκής Ένωσης «για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής καθώς και για την καταπολέμηση των διακρίσεων λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού στον τομέα της απασχόλησης και της εργασίας, ώστε να διασφαλίζεται η εφαρμογή της αρχής της ίσης μεταχείρισης.» (άρθρο 1)[4].

Η ελληνική νομοθεσία φυσικά δεν ανατρέπει την πραγματικότητα η οποία μόνο δεν ενισχύει την αναπηρία! Χώρα γεμάτη προκαταλήψεις ακόμη η Ελλάδα ποιός δεν το γνωρίζει?

Οι παραολυμπιακοί του 2008 έδωσαν στην Ελλάδα τα χρυσά που της στέρησε η φαρμακοδιέγερση .

Οι πιο επιτυχημένοι στην ιστορία ήταν για τα ελληνικά «χρώματα» οι Παραολυμπιακοί του Πεκίνου, οι οποίοι μόλις ολοκληρώθηκαν.

Οι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες κατέκτησαν 24 μετάλλια, τέσσερα περισσότερα απ΄ όσα είχαν πανηγυρίσει πριν από τέσσερα χρόνια, όταν οι Αγώνες διεξήχθησαν στην Αθήνα.
Η ελληνική συγκομιδή μεταλλίων ήταν πέντε χρυσά, εννέα αργυρά και δέκα χάλκινα, με τον Χαράλαμπο Ταϊγανίδη να δικαιούται τον τίτλο του κορυφαίου, αφού ανέβηκε έξι φορές στο βάθρο.

Αναλυτικά τα μετάλλια:

• 
  Αθλητές Μετάλλια Αθλημα - Αγώνισμα
  Πασχάλης Σταθελάκος Χρυσό Στίβος - Σφαιροβολία
  Γιώργος Καπελλάκης Χρυσό Κολύμβηση - 50μ ελεύθερο
  Χρήστος Ταμπαξής Χρυσό Κολύμβηση - 50μ ύπτιο
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Χρυσό Κολύμβηση - 100μ ύπτιο
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Χρυσό Κολύμβηση - 100μ ελεύθερο
  Ανθή Καραγιάννη Ασημένιο Στίβος - Άλμα εις μήκος
  Γρηγόρης Πολυχρονίδης Ασημένιο Μπότσια - Μεικτό Ατομικό
  Αλεξάνδρα Δημόγλου Ασημένιο Στίβος - 400μ
  Παύλος Μάμαλος Ασημένιο Άρση βαρών σε πάγκο - -82,5 κιλά
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Ασημένιο Κολύμβηση - 50μ ελεύθερο
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Ασημένιο Κολύμβηση - 100μ πεταλούδα
  Γιώργος Καπελλάκης Ασημένιο Κολύμβηση - 100μ ελεύθερο
  Ανδρέας Κατσαρός Ασημένιο Κολύμβηση - 50μ ύπτιο
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Ασημένιο Κολύμβηση - 200μ. μικτή ατομική
  Μαρία Σταματούλα Χάλκινο Στίβος - Σφαιροβολία
  Γιάννης Πρώτος Χάλκινο Στίβος - 400μ
  Αλεξάνδρα Δημόγλου Χάλκινο Στίβος - 100μ
  Θανάσης Μπαράκας Χάλκινο Στίβος - Άλμα εις μήκος
  Αλεξάνδρα Δημόγλου Χάλκινο Στίβος - 200μ
  Τσε Τζον Φερνάντες Χάλκινο Στίβος - Σφαιροβολία
  Τάσος Τσίου Χάλκινο Στίβος - Σφαιροβολία
  Γιώργος Καπελλάκης Χάλκινο Κολύμβηση - 200μ ελεύθερο
  Χαράλαμπος Ταϊγανίδης Χάλκινο Κολύμβηση - 400μ ελεύθερο
  Γιώργος Καπελλάκης Χάλκινο Κολύμβηση - 50μ ύπτιο

παιδιά ευχαριστούμε!

[1] Medawar J. and D. Pyke (1999): Hitler’s gift: scientists who fled Nazi Germany. London : R. Cohen : In association with the European Jewish Publishing Society.Scruton, J. (1998): Stoke Mandeville road to the Paralympics: fifty years of history. Brill Aylesbury : Peterhouse Press.

Guttmann, L. (1976): Textbook of sport for the disabled. Oxford : Aylesbury Bucks. Σχετικά και του Παντελή Μπουκάλα στην Καθημερινή Οι άλλοι Αγώνες

[2]Αναλυτικά βλ. και σε
http://olympicstudies.uab.es/eng/obs_rec.asp?id_categoria=13&id_subcategoria=22 του Κέντρου Ολυμπιακών Σπουδών της Βαρκελώνης με πολλές επιστημονικές ανακοινώσεις.
Βλ. επίσης Tony Sainsbury, Paralympic s, Past, Presern and Future σε http://olympicstudies.uab.es/lectures/web/ful.asp?id_llico=13 , Guttmann, L., Textbook of sport for the disabled. Oxford : Aylesbury Bucks, 1976, Medawar, J. and D. Pyke, Hitler’s gift: scientists who fled Nazi Germany. London : R. Cohen : In association with the European Jewish Publishing Society, 1999, Scruton, J., Stoke Mandeville road to the Paralympics: fifty years of history. Brill Aylesbury : Peterhouse Press.1998.
[3] Αναλυτικά σε Tony-Sainsbury, Paralympics: past, present and future, σε http://olympicstudies.uab.es/lectures/web/abo.asp?id_llico=13
[4] Με τον νόμο αυτόν απαγορεύονται οι διακρίσεις, τόσο οι άμεσες όσο και οι έμμεσες. Συγκεκριμένα, προκειμένου για διακρίσεις λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού,«α) συντρέχει άμεση διάκριση, όταν, για έναν από τους λόγους αυτούς, ένα πρόσωπο υφίσταται μεταχείριση λιγότερο ευνοϊκή από αυτήν της οποίας τυγχάνει, έτυχε ή θα ετύγχανε άλλο πρόσωπο σε ανάλογη κατάσταση.β) συντρέχει έμμεση διάκριση, όταν μια φαινομενικά ουδέτερη διάταξη, κριτήριο ή πρακτική μπορεί να θέσει πρόσωπα ορισμένων θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, ορισμένης αναπηρίας, μιας ορισμένης ηλικίας ή ενός ορισμένου γενετήσιου προσανατολισμού, σε μειονεκτική θέση συγκριτικά με άλλα πρόσωπα. Δεν συνιστά ανεπίτρεπτη έμμεση διάκριση τέτοια διάταξη, κριτήριο ή πρακτική, όταν δικαιολογείται αντικειμενικά από έναν θεμιτό σκοπό και τα μέσα επίτευξής του είναι πρόσφορα και αναγκαία ή όταν αφορά άτομα με αναπηρία και μέτρα που λαμβάνονται υπέρ αυτών, …» (άρθρο 7 παράγρ. 1).
Πάντως, οι διατάξεις αυτές, «δεν θίγουν τα μέτρα που είναι αναγκαία για την τήρηση της δημόσιας ασφάλειας, τη διασφάλιση της δημόσιας τάξης, την πρόληψη ποινικών παραβάσεων, την προστασία της υγείας και την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων.» (άρθρο 7 παράγρ. 2).
Ως διάκριση που απαγορεύεται νοείται επίσης και:
- «… η παρενόχληση ή κάθε άλλη προσβλητική ενέργεια, η οποία εκδηλώνεται με ανεπιθύμητη συμπεριφορά που σχετίζεται με έναν από τους λόγους του άρθρου 1 και έχει ως σκοπό ή αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας προσώπου και τη δημιουργία εκφοβιστικού, εχθρικού, εξευτελιστικού, ταπεινωτικού ή επιθετικού περιβάλλοντος. Κατά την εξειδίκευση της έννοιας της παρενόχλησης λαμβάνονται υπόψη και τα χρηστά και συναλλακτικά ήθη.»- «…οποιαδήποτε εντολή για την εφαρμογή διακριτικής μεταχείρισης σε βάρος προσώπου για οποιονδήποτε από τους αναφερόμενους στο άρθρο 1 λόγους.» (άρθρο 2 παράγρ. 2 και 3).
Η απαγόρευση των διακρίσεων στον τομέα της εργασίας και της απασχόλησης εφαρμόζεται σε όλα τα πρόσωπα, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, όσον αφορά:«α) τους όρους πρόσβασης στην εργασία και την απασχόληση εν γένει, συμπεριλαμβανομένων των κριτηρίων επιλογής και των όρων πρόσληψης, ανεξάρτητα από τον κλάδο δραστηριότητας και σε όλα τα επίπεδα της επαγγελματικής ιεραρχίας, καθώς και τους όρους υπηρεσιακής και επαγγελματικής εξέλιξης,β) την πρόσβαση σε όλα τα είδη και όλα τα επίπεδα επαγγελματικού προσανατολισμού, επαγγελματικής κατάρτισης, επιμόρφωσης και επαγγελματικού αναπροσανατολισμού, συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης πρακτικής επαγγελματικής εμπειρίας,γ) τους όρους και τις συνθήκες εργασίας και απασχόλησης, συμπεριλαμβανομένων και αυτών που αφορούν τις απολύσεις και τις αμοιβές,δ) την ιδιότητα του μέλους και τη συμμετοχή σε οργάνωση εργαζομένων ή εργοδοτών ή σε οποιαδήποτε επαγγελματική οργάνωση, συμπεριλαμβανομένων των πλεονεκτημάτων που απορρέουν από τη συμμετοχή σε αυτές.» (άρθρο 8 παράγρ. 1).
Σε σχέση με την αναπηρία, η απαγόρευση των διακρίσεων δεν εφαρμόζεται¨- «στις πάσης φύσεως παροχές που προσφέρουν τα δημόσια συστήματα ή τα εξομοιούμενα προς τα δημόσια, συμπεριλαμβανομένων των δημόσιων συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης ή πρόνοιας.» (άρθρο 8 παράγρ. 3).- «… στις ένοπλες δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας, καθόσον αφορά σε διαφορετική μεταχείριση λόγω ηλικίας ή αναπηρίας σχετικής με την Υπηρεσία.» (άρθρο 8 παράγρ. 4).- όταν «η διαφορετική μεταχείριση που βασίζεται σε χαρακτηριστικό σχετικό με […] αναπηρία […] το οποίο, λόγω της φύσης των συγκεκριμένων επαγγελματικών δραστηριοτήτων ή του πλαισίου εντός του οποίου αυτές ασκούνται, αποτελεί ουσιαστική και καθοριστική επαγγελματική προϋπόθεση και εφόσον ο οικείος σκοπός είναι θεμιτός και η προϋπόθεση ανάλογη.» (άρθρο 9 παράγρ. 1).
Σημαντική είναι η διάταξη που προβλέπει ότι: «Για την τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης έναντι ατόμων με αναπηρία, ο εργοδότης υποχρεώνεται στη λήψη όλων των ενδεδειγμένων κατά περίπτωση μέτρων, προκειμένου τα άτομα αυτά να έχουν δυνατότητα πρόσβασης σε θέση εργασίας, να ασκούν αυτήν και να εξελίσσονται, καθώς και δυνατότητα συμμετοχής στην επαγγελματική κατάρτιση, εφόσον τα μέτρα αυτά δεν συνεπάγονται δυσανάλογη επιβάρυνση για τον εργοδότη. Δεν θεωρείται δυσανάλογη η επιβάρυνση, όταν αντισταθμίζεται από μέτρα προστασίας που λαμβάνονται στο πλαίσιο άσκησης της πολιτικής υπέρ των ατόμων με αναπηρία.» (άρθρο 10).
Επίσης, ορίζεται ότι:«1. Δεν συνιστά διάκριση η λήψη ή η διατήρηση ειδικών μέτρων με σκοπό την πρόληψη ή την αντιστάθμιση μειονεκτημάτων, λόγω θρησκευτικών ή άλλων πεποιθήσεων, αναπηρίας, ηλικίας ή γενετήσιου προσανατολισμού.2. Δεν συνιστά διάκριση, όσον αφορά στα άτομα με αναπηρία, η θέσπιση ή η διατήρηση διατάξεων που αφορούν στην προστασία της υγείας και της ασφάλειας στο χώρο εργασίας ή μέτρων που αποβλέπουν στη δημιουργία ή τη διατήρηση προϋποθέσεων ή διευκολύνσεων για τη διαφύλαξη ή την ενθάρρυνση της ένταξής τους στην απασχόληση και την εργασία.» (άρθρο 12).
Σε σχέση με την προστασία από παραβιάσεις της αρχής της ίσης μεταχείρισης, ορίζεται ότι:
- Στο πλαίσιο της διοικητικής δράσης, ο βλαπτόμενος από την παραβίαση μπορεί να ασκήσει αίτηση θεραπείας ή προσφυγή στα αρμόδια διοικητικά όργανα (σύμφωνα με τα άρθρα 24 έως 27 του Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας – Ν. 2690/1999) καθώς και να προςφύγει στα δικαστήρια (άρθρο 13 παράγρ. 1).- Η προστασία δεν επηρεάζεται από τυχόν λήξη της σχέσης στο πλαίσιο της οποίας έγινε η παραβίαση (άρθρο 13 παράγρ. 2).- Νομικά πρόσωπα τα οποία έχουν σκοπό τη διασφάλιση της τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης μπορούν να αντιπροσωπεύουν τον βλαπτόμενο ενώπιον των δικαστηρίων και να τον εκπροσωπούν ενώπιον οποιασδήποτε διοικητικής αρχής ή διοικητικού οργάνου, εφόσον προηγουμένως παρασχεθεί η συναίνεσή του με συμβολαιογραφικό έγγραφο ή ιδιωτικό έγγραφο, το οποίο θα φέρει θεώρηση του γνησίου της υπογραφής (άρθρο 13 παράγρ. 3).- Όταν ο βλαπτόμενος προβάλλει ότι δεν τηρήθηκε η αρχή της ίσης μεταχείρισης και αποδεικνύει ενώπιον δικαστηρίου ή αρμόδιας διοικητικής αρχής πραγματικά γεγονότα από τα οποία μπορεί να συναχθεί άμεση ή έμμεση διάκριση, το αντίδικο μέρος φέρει το βάρος να αποδείξει στο δικαστήριο, ή η διοικητική αρχή να θεμελιώσει, ότι δεν συνέτρεξαν περιστάσεις που συνιστούν παραβίαση της αρχής αυτής. Η ρύθμιση αυτή δεν ισχύει στην ποινική δίκη (άρθρο 14).- Η παρεχόμενη προστασία καλύπτει επίσης τυχόν απόλυση ή δυσμενή, εν γένει, μεταχείριση προσώπου, η οποία εκδηλώνεται ως αντίμετρο σε καταγγελία ή αίτημα παροχής έννομης προστασίας, για τη διασφάλιση τήρησης της αρχής της ίσης μεταχείρισης (άρθρο 15).- Όποιος παραβιάζει την απαγόρευση της διακριτικής μεταχείρισης για λόγους που αναφέρονται στο άρθρο 1 κατά τη συναλλακτική διάθεση αγαθών ή προσφορά υπηρεσιών στο κοινό τιμωρείται με φυλάκιση έξι (6) μηνών μέχρι τριών (3) ετών και με χρηματική ποινή χιλίων (1.000) έως πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ (άρθρο 16).- Η παραβίαση της απαγόρευσης της διακριτικής μεταχείρισης από πρόσωπο που ενεργεί ως εργοδότης, κατά τη σύναψη ή άρνηση σύναψης εργασιακής σχέσης ή στη διάρκεια, λειτουργία, εξέλιξη ή λύση αυτής, συνιστά παραβίαση της εργατικής νομοθεσίας και επιφέρει τις κυρώσεις που προβλέπονται από το άρθρο 16 παράγραφος 1 εδάφιο Α του ν. 2639/1998( ΦΕΚ 205 Α), όπως ισχύει (άρθρο 17).

99 γαλλικά νομικά blog και κανένα σχόλιο!

από την http://www.wikio.fr/blogs/top/droit παραθέτουμε ένα μικρό κατάλογο των νομικών blog στη γαλλική γλώσσα.

1
Journal d'un avocat
2
Droits des enfants
3
Frédéric Rolin
4
Le blog Dalloz
5
Le Village de la Justice
6
Justice au singulier
7
Les actualités du droit
8
DavidTaté
9
pMdM
10
Le Blog de Dimitri Houtcieff
11
Paroles de juge
12
Chroniques judiciaires
13
Chaire en droit de la sécurité et des affaires...
14
Le blog Droit administratif
15
Un blog pour l'information juridique
16
Environnement & Droit
17
Post scriptum
18
La Constitution en Afrique
19
Lex libris
20
caroline.legal
21
Droit & Technologies de l'Information
22
catherine.viguier
23
Bloghorrée
24
La gazette des tribunaux
25
La pub et le droit
26
creisson
27
Actualités du droit et de la santé
28
bogucki
29
michele.bauer
30
Le Blog de Maître Allegra
31
Le blog du cabinet Chemouli Dauzier
32
Journal du Marché Intérieur
33
Domain Name / Nom de domaine !
34
veronique.selinsky
35
droit de préemption
36
Blog Français de Droit Constitutionnel
37
olivier.vibert
38
BDIDU
39
Vox PI
40
Drôle d'En-Droit
41
L'actualité de l'histoire du droit
42
Caroline Fontaine
43
La Revue
44
marie.laure.fouche
45
Droit, technologies, etc...
46
denis.seguin
47
Blog de Me Tello-Soller
48
Le Blog de Maître Yann Gré
49
L'actualité de la commande publique
50
Le Blog de Mélanie
51
WebAvocat
52
En direct des Facultés de Droit
53
zAdvocate's Playground
54
Web Info Hebdo
55
Juriblogsphere
56
angel.la-torre
57
Johann Lissowski
58
laurence.teboulmayer
59
andre.icard
60
jean-marie.bequin
61
gilles.huvelin
62
edouard.bertrand
63
jean.devalon
64
ADR-blog de la mediation de Me Lopez-Eychenie
65
Publiquement vôtre
66
Lexity
67
Validacte.com
68
http://docenvrac.juridiconline.com/
69
Interactions entre le droit international et ...
70
Le droit de la preuve judiciaire
71
maripierre.massouditlabaquere
72
Les rapports entre le droit interne et le droit...
73
Droit et discriminations
74
pascal.saintgeniest
75
Actualité du droit du travail en ligne
76
Le contentieux arbitral
77
Droit des contrats (Ph. Guez)
78
AJPF
79
Le site de François-Xavier ROUX DEMARE
80
impot-info
81
Juriblog
82
AvocatBlog
83
Jurisurba
84
Le blog de Lionel Miniato
85
VEILLE JURIDIQUE - FRENCH POLYNESIA
86
JuriCité
87
Carole Ghibaudo, Droit de la Santé
88
Le Blog de Daniel Bert
89
Maîtres de Conférences
90
Jurisexpert.net
91
Olivia Tambou
92
Blog avocat
93
rocheblave
94
Au fil du droit
95
Théorie du droit
96
Régulation bancaire et financière
97
Droit & Jeux Vidéo - le blog
98
Bibliothèque d'Histoire du droit....
99
Droit de la montagne

MKO και συμμετοχική δημοκρατία

Ένα από τα πιο δύσπεπτα θέματα του 1ου χρόνου των νομικών σπουδών είναι η σύλληψη της έννοιας του νομικού προσώπου. Το αστικό δίκαιο μέσα από τις Γενικές Αρχές του δίνει ένα έναυσμα για προβληματισμό. Ο πρωτοετής φοιτητής σήμερα αντιμετωπίζει ένα μεγαλύτερο μπλέξιμο. Ξαφνικά οι ΜΚΟ είναι μπροστά του!

Αν κάποτε η σχέση του νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου και των νομικών προσώπων του αστικού κώδικα (ΑΚ) προβλημάτιζαν έντονα κάθε πρωτοετή φοιτητή, σήμερα όροι όπως οι μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) προκαλούν με τον αυτονόητο χαρακτήρα τους. Αν μάλιστα μείνει στα αρχικά ΜΚΟ θα καταλάβει ότι τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (ΝΠΙΔ) δεν ήταν παρά η απαρχή του αντικαθρεφτίσματος των λέξεων και των συντμήσεών τους από το διεθνές λεξιλόγιο στην ελληνική γλώσσα. Είναι όμως έτσι?

Το ζήτημα της φύσης των ΜΚΟ, αν και ιδιαίτερα τεχνικό και σύνθετο, μας προβληματίζει ιδιαίτερα σήμερα λόγω της σχέσης αυτών των νομικών μορφωμάτων με την έννοια της συμμετοχικής δημοκρατίας. Αν δηλαδή τα σωματεία μέσα από το δικαίωμα συνένωσης, συνδέθηκαν με το δημοκρατικό πολίτευμα μετά τη γαλλική επανάσταση, οι ΜΚΟ συνδέονται με τον περιορισμό της αντιπροσωπευτικότητας του δημοκρατικού πολιτεύματος αλλά την επαύξηση της συμμετοχής των πολιτών μέσω θεσμών όπως οι ΜΚΟ.

Το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι είναι σήμερα συνταγματικά κατοχυρωμένο. Στο ισχύον Σύνταγμα κατοχυρώνεται το δικαίωμα της συνένωσης ή, όπως έχει επικρατήσει να αποκαλείται, του συνεταιρίζεσθαι (άρθρο 12 Συντ.) Οι Έλληνες πολίτες μπορεί έτσι να ιδρύουν ενώσεις και μη κερδοσκοπικά σωματεία, τηρώντας τους νόμους. Αντίστοιχα ο Αστικός Κώδικας ρυθμίζει το Σωματείο και το Ιδρυμα ως Νομικά Πρόσωπα ενώ η νομοθεσία καθιερώνει πολλά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου.

Ο πρωτοετής φοιτητής στο σημείο αυτό παίρνει βαθειά ανάσα γιατί έως εδώ τα πράγματα φαίνονται γνωστά. Λίγο το ποδόσφαιρο με τα αθλητικά σωματεία λίγο ο συνδικαλισμός με τα εργατικά σωματεία, λίγο η πλήξη της μαμάς με τους Φίλους του Μπρίτζ, το σωματείο κάτι του θυμίζει.

Οι ΜΚΟ όμως? Είναι σίγουρα καλό άκουσμα. Άνθρωποι με ποιότητα και ήθος ασχολούνται με τέτοια πράγματα. Είναι τάχα και αυτές σωματεία?

Η απάντηση είναι πώς μπορεί και ναι μπορεί και όχι. Αλλά δεν είναι αυτό που έχει σημασία. Ο κοινωνικός ρόλος των θεσμών αυτών είναι διαφορετικός. Και η νομική επιστήμη προς το παρόν δεν τον έχει οργανώσει συστηματικά.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά τους.

Ο όρος μη κυβερνητικές οργανώσεις (Μ.Κ.Ο.) αποτελεί νεολογισμό και αποδίδει στα ελληνικά τον αγγλικό όρο Non-Governmental Organisations (NGOs). Όπως και τα ΝΠΙΔ και τα ΝΠΔΔ με τον τρόπο τους εκφράζουν κάποιες συντμήσεις μεταφράσεων λίγο προγενέστερων εποχών. Στην Ελλάδα μεταφράζουμε τον αγγλικό όρο «non governmental organizations» ως «μη κυβερνητικές οργανώσεις». Ο όρος «μη κυβερνητικές οργανώσεις» έχει κάνει την εμφάνισή του στην ελληνική νομοθεσία εδώ και καιρό. Η απόδοση του όρου στα ελληνικά ως «μη κυβερνητικές οργανώσεις» είναι ευρέως διαδεδομένη, αν και όχι ιδιαίτερα ορθή.

Κατάγεται από το διεθνές δίκαιο. Πρωτοεμφανίζεται στο άρθρο 71 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών (1945) [1], το οποίο προβλέπει τη δυνατότητα αναγνώρισης «συμβουλευτικού καθεστώτος» σε διεθνείς αλλά και εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις που ενεργοποιούνται στο πεδίο των δραστηριοτήτων του Oικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου των Ηνωμένων Εθνών. Είναι χαρακτηριστικό ότι και στον ορισμό της έννοιας της μη κυβερνητικής οργάνωσης που επιχείρησε να δώσει το Oικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο των Ηνωμένων Εθνών το κυρίαρχο στοιχείο είναι η ιδιωτική νομική φύση, δηλαδή ο μη κρατικός χαρακτήρας των οργανώσεων αυτών.

Εκτοτε προβληματίζει τη θεωρία και εμφανίζεται στη νομοθεσία με πολλές αφορμές.
Αν όμως θέλει κανείς να προχωρήσει στην ουσία του θέματος δεν έχεις παρά να ανατρέξεις στο σχέδιο της «Συνθήκης για τη Θέσπιση ενός Συντάγματος για την Ευρώπη»:

Άρθρο Ι -47: Αρχή της συμμετοχικής δημοκρατίας
1. Τα θεσμικά όργανα δίδουν, με τα κατάλληλα μέσα , στους πολίτες και στις αντιπροσωπευτικές ενώσεις τη δυνατότητα να γνωστοποιούν και να ανταλλάσσουν δημόσια τις γνώμες τους σε όλους τους τομείς δράσης της Ένωσης .
2. Τα θεσμικά όργανα διατηρούν ανοιχτό , διαφανή και τακτικό διάλογο με τις αντιπροσωπευτικές ενώσεις και την κοινωνία των πολιτών.

Παρότι δεν ίσχυσε ποτέ, ανέδειξε το σκοπό των ΜΚΟ και τον επίκαιρο ρόλο τους μέσα από τον τίτλο αρχή της συμμετοχικής δημοκρατίας. Η Ένωση σήμερα προβληματίζεται για τη σχέση της με τον Ευρωπαίο Πολίτη. Όπως και τα κράτη με τους πολίτες τους (που όπως λέγαμε και με αφορμή τον κ. Κανένα) που αποφεύγουν συστηματικά την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος. Οι πολίτες όμως ενδιαφέρονται και δραστηριοποιούνται πλέον συστηματικά.

Για αιτήματα και ιδέες. Για τα ζώα, τα παιδιά, τη φύση. Για τον κόσμο όπως τον φαντάζονται.

Πέρα από το καλό και το κακό ο νομικός οφείλει να αφουγκράζεται την εποχή του και να αντιλαμβάνεται την ουσία της. Κατόπιν, με τα επιστημονικά εργαλεία που έχει, θα ερμηνεύει το νόμο.

[1] ΑΝΑΓΚ. ΝΟΜΟΣ υπ`αριθ. 585 της 27/29 Σεπτ. 1945 (ΦΕΚ Α`242) (Διόρθ. Ημαρτ. εν ΦΕΚ Α`286/1845). Περί κυρώσεως του εν Αγίω Φραγκίσκω υπογραφέντος Χάρτου των Ηνωμένων Εθνών.

Αρθρο 71.

-Το Οικονομικόν και Κοινωνικόν Συμβούλιον θα δύνατια να διακανονίζη
καταλλήλως τα της ανταλλαγής γνωμών μετά μη κυβερνητικών οργανισμών,
οίτινες ενδιαφέρονται δια ζητήματα της αρμοδιότητός του. Παρόμοιοι
διακανονισμοί δύνανται να γίνωνται μετά διεθνών οργανισμών και , οσάκις
κριθή κατάλληλον, μετά εθνικών οργανισμών μετά συνεννόησιν μετά του
ενδιαφερομένου Μέλους των Ηνωμένων Εθνών.

Η Δίκη του Φ. Κάφκα.

Η Δίκη του Φράντς Κάφκα είναι ένα γνωστό βιβλίο που ενδιαφέρει κάθε νομικό. Παρότι θεωρείται ένα δυσνόητο έργο αξίζει να πούμε σε τι αφορά με λίγα λόγια. Ο μεταφυσικός του χαρακτήρας οφείλει να μας βάλει σε σκέψεις κάθε φορά που γυρίζοντας από μία δίκη αλλάζουμε δικογραφία ασυλλόγιστα. Για κάποιον ίσως να επρόκειτο για την ημέρα της ζωής του. Για την ημέρα της κρίσης.

Κεντρικό πρόσωπο της Δίκης είναι ο Γιόζεφ Κ. τραπεζικός υπαλληλος. Είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στου οποίου τη ζωή δεν συμβαίνει τίποτα το εξαιρετικό.

Η ζωή

του ανατρέπεται αιφνιδίως όταν δύο άγνωστοι χτυπούν την πόρτα του και του ανακοινώνουν ότι ήρθαν να τον οδηγήσουν στον ανακριτή. Σίγουρα θα επρόκειτο για παρεξήγηση, είναι αδύνατον να έχει κάνει κάτι κακό ο Γιόζεφ Κ.

Μετά την ανάκριση αφήνεται προσωρινά ελεύθερος, ωστόσο έχει χάσει πια την ηρεμία του. Δεν τον έχουν κατηγορήσει φανερά για τίποτα, όμως έχει την αίσθηση ότι τον θεωρούν ένοχο.
Όταν μετά από λίγες μέρες τον καλούν και πάλι για ανάκριση ο Γιόζεφ Κ. βρίσκεται σ' ένα τεράστιο μουντό δικαστήριο, αντιμέτωπος με μία ομάδα από γέρους δικαστές που τον τυρρανούν με τις ερωτήσεις τους. Απόλυτα βέβαιος για την αθωότητά του προσπαθεί με όσες δυνάμεις διαθέτει να να υπερασπιστεί τον εαυτό του και φεύγει από το δικαστήριο με την εντύπωση ότι τους έχει πείσει.

Είναι αδύνατον πια να νιώσει ήσυχος και πιστεύει πως κάποιος δικηγόρος

θα μπορούσε να αποδείξει ότι είναι άσχετος με την κατηγορία την οποία ακόμη δεν γνωρίζει. Όμως ο δικηγόρος, όργανο της εξουσίας ο ίδιος, σπρώχνει τον Γιόζεφ Κ. βαθύτερα στο λαβύρινθο που έχει μπλεχτεί. Αναζητά τότε τη βοήθεια ενός φίλου του ζωγράφου αλλά επικαλείται κι έναν ιερέα μήπως θα μπορούσαν λόγω της ιδιότητάς τους να επηρεάσουν ευνοϊκά τους δικαστές, μάταια όμως.

Ολόκληρο το περιβάλλον του, ολόκληρος ο κόσμος γίνεται προέκταση της δίκης Στον κάθε συμπολίτη του βλέπει κι έναν δικαστή, στο κάθε βλέμμα και μια κατηγορία. Στα όρια της φαντασίωσης ή και της σχιζοφρένειας αρχίζει να πιστεύει πως όλοι τον κατασκοπεύουν, ψάχνοντας να βρουν ακόμη και στις πιο απλές πράξεις του αποδείξεις ενοχής. Σιγά σιγά βεβαιώνεται πως η δίκη ήδη γίνεται, με κατηγορούμενο τον ίδιο, για ένα έγκλημα που δεν γνωρίζει. Βλέποντας πως καμία προσπάθειά του δεν καρποφορεί, περιμένει υπομονετικά τη μέρα που θα μάθει την ποινή που θα του επιβάλουν.

Ένα βράδυ δύο μαυροντυμένοι άνδρες του ζητούν να τους ακολουθήσει ως την άκρη της πόλης. Ανίκανος πια να καταλάβει αλλά και να αντιδράσει, ο Γιόζεφ Κ. τους ακολουθεί σ' ένα έρημο λατομείο, για να εκτελεστεί σε λίγο ψυχρά και απάνθρωπα με μια μαχαιριά στο στήθος.

Περισσότερο από την υπόθεση αυτό που ενδιαφέρει στο συγκεκριμένο βιβλίο είναι το ύφος. Το άγχος που διακατέχει τον αναγνώστη είναι ανάλογο του άγχους του κάθε ανθρώπου απέναντι στον ΚΑΝΟΝΑ είτε είναι κοινωνικός, είτε νομικός είτε θρησκευτικός. Ας μην ξεχνάμε πως ο Καφκα σαν εβραίος γνωρίζει καλά την ενοχή και την τιμωρία. Το βιβλίο γράφτηκε στα γερμανικά το 1914 και ήταν κατά κάποιο τρόπο προφητικό για τη γενιά του που μαρτύρησε σύντομα. Μαζί της και η ελευθεροφροσύνη του δημιουργού, όπως ο Κάφκα.

Τα Νομικά Νέα θεωρούν ότι οι Δίκες που απασχόλησαν τις θρησκείες, τη λογοτεχνία ακόμη και την τηλεόραση έχουν μεγάλη σημασία για το αρχέτυπο του νομικού λόγου. Τις ενθυμούνται κάθε φορά που γίνονται προαγωγές δικαστών, μεγάλες καταδίκες, πολύμηνες προφυλακίσεις κοκ. και εύχονται τα καλύτερα στους Αρεοπαγίτες που επέλεξε το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο.

Η συμμετοχική δημοκρατία.

Διαβάζει κανείς τελευταία στον τύπο για την επισκεψιμότητα του μπλογκ του κ. Τατούλη με αφορμή την κριτική του θέση για τους συναδέλφους και συνοδοιπόρους του στη Νέα Δημοκρατία. Με θαυμασμό για την αποτελεσματικότητα του μέσου που ίσως να δοκίμασε τις αντοχές του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ περισσότερο και από μία παραίτηση.


Με αφορμή τους προβληματισμούς πολλών μπλόγκερς για τη δημοκρατία στο διαδίκτυο αλλά και τη δραστηριοποίηση των κομμάτων και αρκετών πολιτικών, ιδίως δε αρχηγών κομμάτων οφείλει να επισημάνει κανείς δυό τρία πράγματα για τη συμμετοχική, λεγόμενη, δημοκρατία την οποία διεκδικούν οι μπλόγκερς (και η οποία παραδόξως αποξενώνεται σε εγχώριο επίπεδο από την κοινωνία πολιτών που θυμίζει εποχή Κώστα Σημήτη)

Τα μπλογκ επιτρέπουν στον καθένα μας να φαντάζεται ότι επικοινωνεί άμεσα όχι μόνον με τους συνανθρώπους του ανώνυμα αλλά και με την επώνυμη εξουσία κάτι που αντιλήφθηκε νωρίς ο Ευάγγελος Βενιζέλος εγκαταλείποντας όμως εξίσου νωρίς την προσπάθεια όταν απέβη αναποτελεσματική. Τα μπλογκ δεν αντιμετωπίζουν βέβαια πάντα το ενδεχόμενο η εξουσία να ασκεί το άθλημα επαγγελματικά και ως πολιτική προβολή με σκοπούς ψηφοθηρικούς (κάτι που έγινε ολοφάνερο στις τελευταίες ας πούμε γαλλικές εκλογές και έφθασε στη χώρα μας)

Η συμμετοχική δημοκρατία πάντως δεν είναι μια νέα ιδέα ως εκδοχή του δημοκρατικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας, παρότι στη χώρα μας ακούγεται ως σημαντική καινοτομία και νεωτερισμός.

Κατά τον 19ο αιώνα αναπτύχθηκε ως μια εναλλακτική θέση - απάντηση στον ατομικό φιλελευθερισμό και στον σοσιαλιστικό κολεκτιβισμό. Στη συνέχεια μάλιστα έπαιξε τον ρόλο μιας πιο συγκεκριμένης και συγκροτημένης κριτικής απέναντι στην τερατώδη ανάπτυξη και επέκταση της κρατικής γραφειοκρατίας και του συγκεντρωτισμού της Διοίκησης. Με άλλα λόγια, απετέλεσε την κριτική φωνή απέναντι στην γραφειοκρατική γιγάντωση του Κράτους, η οποία υπονόμευε την εύρυθμη λειτουργία της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας της εποχής.
Στα χρόνια της δεκαετίας του '70 και του '80 η κριτική αυτή επεκτάθηκε και συμπεριέλαβε και την επικίνδυνη γιγάντωση που παρατηρήθηκε και στον ιδιωτικό τομέα. Και ο ιδιωτικός τομέας μάλιστα στα βιομηχανικά κράτη ανέπτυξε πολύ μεγάλης κλίμακας γραφειοκρατικά φαινόμενα, παράλληλα με τον Δημόσιο.

Στην αρχική της διατύπωση η συμμετοχική δημοκρατία ως πολιτική θεωρία είχε δύο χαρακτηριστικά γνωρίσματα.
Το πρώτο ήταν η υποστήριξη της ιδέας μιας αποσυγκεντρωτικής οικονομικής οργάνωσης βασισμένης μεταξύ άλλων αρχών και σε εκείνες της συνεργασίας και της αλληλεγγύης.
Το δεύτερο ήταν η κριτική που κατέθετε για το συγκεντρωτικό και κυρίαρχο κράτος προωθώντας ταυτόχρονα τις ιδέες ενός ριζοσπαστικού ομοσπονδιακού κράτους και ενός πολιτικού πλουραλισμού.
Οι υποστηρικτές της συμμετοχικής δημοκρατίας πίστευαν αρχικά στην προώθηση της ιδέας του εθελοντισμού και των εθελοντικών οργανώσεων που προκύπτουν απ' αυτόν, καθώς και στην ιδέα της αυτοκυβέρνησης.
Η συμμετοχική δημοκρατία λοιπόν είναι ένας τρόπος αυτοέκφρασης των πολιτών ακόμη και αν δεν αντιπροσωπεύονται στους μηχανισμούς της εξουσίας. Ένα κίνημα που φάνηκε ότι είναι εξωθεσμικό έγινε όμως θεσμικό και επιδοτούμενο στη συνέχεια.

Ένα από τα θεσμικά εργαλεία για την εφαρμογή της ανωτέρω θέσης στην πράξη είναι η ενεργοποίηση και διευρυμένη λειτουργία των Μη Κυβερνητικών ή Κρατικών Οργανώσεων (ΜΚΟ). Για το θέμα αυτό έχει κανείς να πει πολλά ούτως ή άλλως και αξίζει να μελετηθεί σε βάθος.
Ένα άλλο θεσμικό εργαλείο είναι οι φορείς μαζικής συμμετοχής όπως ο αθλητισμός. Δεν είναι τυχαίος ο εναγκαλισμός του από την Ευρώπη.
Για την Ευρώπη η συμμετοχική δημοκρατία είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς υστερεί σε αντιπροσωπευτικότητα. Οι προσπάθειες για ένα ευρωπαϊκό σύνταγμα που τη θεσμοθετεί καλά κρατούν. Η συμμετοχική δημοκρατία ενέπνευσε και την εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ τρόπον τινά ήδη.
Τα μπλογκ είναι και αυτά ένας «τόπος» συμμετοχής στα κοινά, ένας τόπος που μπορεί το δίχως άλλο να συγκεντρώσει ψήφους και να οδηγήσει στην εξουσία. Αυτό εξυπηρετούν οι μετρήσεις επισκεψιμότητας ιδίως όταν πρόκειται για πολιτικούς. Χωρίς φυσικά να πείθεται κάποιος ότι η επίσκεψη σημαίνει και ψήφος.

Ο Θουκιδίδης εξέφρασε με σαφήνεια στον Επιτάφιο το νόημα της συμμετοχής με τη γνωστή αποστροφή: τον μηδέ τώνδε μετέχοντα ουκ απράγμονα αλλ’αχρείον νομίζομεν (οι Αθηναίου πολίτες…).

Θεωρούμε άχρηστο κάποιον που δεν μετέχει στα κοινά και σήμερα? Ή μήπως σήμερα το να μετέχεις στα κοινά αποτελεί συνήθως απόδειξη ότι είσαι άχρηστος…Αλλά και αν δεν είσαι τάχα δεν ισχύει το γνωστό όποιος ανακατεύεται με τα πίτουρα των τρών οι κότες?

Παράδοξο μα την αλήθεια, αλλά η εποχή μας οφείλει να διατυπώσει τις δικές της θέσεις για τη συμμετοχή είτε ως πολιτική ένταξη, είτε ως ένταξη σε θεσμούς κινούμενους εκ παραλλήλου όταν πιά η αντιπροσωπευτικότητα δεν είναι ούτε γνήσια ούτε ουσιαστική.

Ομολογώ ότι θα με προβλημάτιζε ένας ηγέτης που κάθεται ολημερίς στον υπολογιστή κουβεντιάζοντας. Αλλά θα με προβλημάτιζε εξίσου αν κάποιοι άλλοι κουβέντιαζαν στο όνομά του αντ'αυτού.

Προς το παρόν το παράδειγμα του αθλητισμού έχει δώσει το καλύτερο έναυσμα για τη συζήτηση για τη συμμετοχική δημοκρατία. Τα γκολ μετράνε και κρατούν το θεατή. Το αποτέλεσμα και τα έργα. Της ομάδας που μοχθεί και τρέχει και κερδίζει. Στη συνέχεια ο θεατής αποτελεί (όπως καλά ξέρουν πολλοί επιχειρηματίες) "λαό" για άσκηση πίεσης.

Αν όμως η ομάδα δεν βάζει γκολ?

ο κ. Κανένας

Ο κ. Κανένας γίνεται όλο και περισσότερο γνώριμος σε όλους.

Νίκησε τους Κύκλωπες και τον Πολύφημο στην Οδύσσεια. Όσοι τελείωσαν ελληνικό σχολείο σίγουρα θυμούνται την εξυπνάδα του.

Οι δημοσκοπήσεις τον θέλουν πρώτο κόμμα. Αποτελεί ειδική κατηγορία. Ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε η ΝΔ, ούτε ο Συνασπισμός και το ΚΚΕ ή το ΛΑΟΣ.

Τον ξέρουμε όλοι καλά από τις τελευταίες εκλογές όπου συστηματικά απέχει. Μας κάνει να πιστεύουμε ότι τα γνωστά κόμματα αφορούν κάποιες μειοψηφίες που έχουν προσδεθεί στο πολιτικό σκηνικό και αποκομίζουν οφέλη. Η φήμη του είναι παγκόσμια. Προς το παρόν βολεύει.

Τώρα έγινε και μια θαυμάσια ταινία . Τη μάθαμε το δίχως άλλο από τον εθνικό εραστή της Πάρις Χίλτον νο. 1 αδίκως. Ο Πάρις Κασιδόκωστας τον οποίο δεν γνωρίζω παρά από τις εφημερίδες ξεκίνησε καλά!

Είμαι και εγώ ένας από αυτούς της ομάδας του Κανένα που δεν πήγε να ψηφίσει στις τελευταίες εκλογές. Και που του άρεσε η ταινία του κ. Κανένα.

Ένας από τους Κανένες που φρίττουν με τη ΔΕΘ και τις παράτες. Που ξέρουν να ξεχωρίζουν τα ψέματα και δε μασάνε. Ένας από αυτούς τους λίγους ίσως που δεν διορίσθηκε ποτέ και που η ένταξη ήταν κάτι που τον έπνιγε τόσο ώστε να χάνει τα οφέλη της. Που έχει άποψη και θέσεις. Ενστάσεις και δημιουργικότητα. Ιδεολογία και ιδέες.

Υπάρχει κανένα πολιτικό κόμμα που θέλει να συζητήσει μαζί μας λοιπόν?

Υπάρχει κανείς που ενδιαφέρεται για μας?

Θα μπορούσαμε να αρθρώσουμε τον κοινό μας λόγο μέσα στη δημοκρατία που γνωρίζουμε?

Το βέβαιο είναι ότι οι επόμενες εκλογές θα είναι δικές μας (αν δεν πάμε πάλι εκδρομή…).

Τα Νομικά Νέα συνιστούν την ταινία αυτή που επαναφέρει το ζήτημα του δημοκρατικού πολιτεύματος το οποίο παραμένει ότι καλύτερο έχει εφευρεθεί προς το παρόν.

Συνέδρια και άλλες κοινωνικότητες!

Το φθινόπωρο και η άνοιξη είναι εποχές των συνεδρίων. Ολο και κάτι οργανώνεται, όλο και κάτι ψήνεται. Φυσικά ο πρώτος σκοπός αυτών των εκδηλώσεων στον κόσμο όλο και στη χώρα μας είναι οι δημόσιες σχέσεις, οι επαφές, οι γνωριμίες...
Ο επόμενος είναι οι επιστημονικές ανακοινώσεις, η προβολή των ήδη προβεβλημένων και των νέων προς προβολή....
Ο τρίτος είναι συχνά οι επιδοτήσεις και το κέρδος. Αλλά αυτό ας μην μας αφορά.
Οι εμπορικολόγοι ετοιμάζονται.
Η ΕΜΕΔΙΤΕΚΑ έχει ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Και οι δικονομολόγοι. ετοιμάζονται.
Καλή τύχη σε όλους και καλή καλή επιτυχία. Να πηγαίνουμε να γνωριζόμαστε και να ανταλλάσουμε χαμόγελα.

Α! και η Ελληνική Εταιρία Δικαίου Περιβάλλοντος έχει Γενική Συνέλευση. Οσοι πιστοί...

Αξίζει να επισημαίνουμε τις κοινές διοργανώσεις. Σε αντίθεση με τα νομικά περιοδικά που αυξάνονται επικίνδυνα με αποτέλεσμα πέραν του ότι κανείς δεν μπορεί να ενημερώνεται αρκετά να δημιουργείται η εντύπωση ότι ο καθένας (καθηγητής και εκδότης....) στήνει και από ένα τσαντηράκι... οι συλλογικές προσπάθειες πρέπει να επισημαίνονται.

Καλή αρχή λοιπόν !

Τρεις και μία ευχές

Μετά από πρόσκληση της Εύης ( η οποία να μην ξεχνά παρακαλώ ότι την έχω φίλη και την αγαπώ 40 χρόνια....) εκφράζει και το νομικό μας μπλογκ τρεις ευχές με νομική προοπτική και χιούμορ...

1. όλοι οι νέοι δικηγόροι να εργασθούν χαρούμενα και δημιουργικά, να αμείβονται για τη δουλειά τους κάτι παραπάνω των 700 ευρώ της γενιάς τους (και να το αξίζουν!) και εκτός από τη δικαίωση που προσφέρουν στους γονείς τους επειδή ασκούν αστικά επαγγέλματα να μπορούν να είναι κάπως περήφανοι για τους εαυτούς τους σύμφωνα και με τα έργα της επιστήμης τους….

2. όλοι οι established δικηγόροι να έχουν υγεία και χαρά ζωής (πολλά πικρά μαθαίνω τελευταία και εύχομαι τα καλύτερα σε όλους!) χρόνο για τους φίλους και τις οικογένειές τους και κάτι περισσότερο από εξοχικό, γκόμενα – και σκάφος… για να νοιώθουν σπουδαίοι

3. όλοι οι συνταξιούχοι δικηγόροι και οι οικογένειές τους υγεία και πολλά πράγματα να κάνουν καθώς μια καλή κοινωνική ασφάλιση και τη δυνατότητα να μην τους διώχνει ο φαρμακοποιός γιατί το ταμείο δεν πληρώνει φάρμακα!

Και η τέταρτη ευχή αφορά τα παιδιά που δεν μπήκαν στις νομικές σχολές και τα παιδιά που αλλάζουν δρόμο μετά από νομικές σπουδές:

Να βρουν μέσα από τις αλλαγές και τις αποτυχίες στα μάτια των άλλων το αληθινό νόημα στη ζωή και να την ξεζουμίσουν (κάτι που λίγοι δικηγόροι θα πράξουν….)

Εύη μου ξέρω ότι δεν σε πολυενδιαφέρουν τα νομικά όμως θα είχες πολλά να πεις για την τέταρτη αυτή κατηγορία που οφείλει να μας ενδιαφέρει όλους και που αυτό τον καιρό κλαψουρίζει εντελώς αδικαιολόγητα...