οι χαρές του επαγγέλματος

10 Nov

Posted at 15:34h in Παρδαlaw by Ελένη Τροβά

δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη συλλογική δουλειά για ένα κοινό στόχο μικρό ή μεγάλο. με τους συνεταίρους μου είχαμε πάντα και άλλες “Εξωσχολικές” δραστηριότητες με μεγαλύτερη ή μικρότερη επιτυχία. Ξέρω πως έχω μεγάλο μέρος ευθύνης για το χρόνο που σπατάλησαν για εξωδικηγορικά πλην επαγγελματικά βίτσια κοντά μου, οι σύντροφοί τους, τα παιδιά τους, οι φίλοι τους ελπίζω να μην με κακολογούν. Ποτέ δεν πίστεψα στη δικηγορία ως δραστηριότητα με νόημα μεγάλο. Είναι μια δουλειά που πρέπει κανείς να κάνει με την ποιότητα που τον χαρακτηρίζει. Ο παράδεισος όμως δεν είναι τόπος για μένα. Είναι τρόπος. Ετσι η δικηγορία είχε τον τρόπο να δίνει διεξόδους στη σκέψη, το νου, την εξέλιξη των προσωπικοτήτων.
Η “κατασκευαστική διαιτησία” είναι ένα αντικείμενο που δεν θα τόλμαγα ποτέ να αγγίζω μόνη. ΜΕ πρωτογενές υλικό, ανύπαρκτη βιβλιογραφία αλλά τίτλο που συχνά συναντάται στη διεθνή βιβλιογραφία. Δεν έχω ούτε την κατάρτιση, ούτε το κουράγιο. Ομως μαζί με τη Βάσια και τον Παναγιώτη ήταν αλλιώς. Δουλέψαμε μαζί, περάσαμε δύσκολες ώρες και καταλήξαμε σε ένα έργο που εκφράζει εμάς. Κάτι λοιπόν περισσότερο από αμοιβές έμεινε από τη δουλειά μας, κάτι που είναι έργο συλλογικό, και κάτι που είναι κατάθεση ψυχής. Πρώτα μεταξύ μας καθώς μαζί παλαίψαμε αυτή την ύλη, στη συνέχεια σε σχέση με άλλους. Η διαιτησία κατά τομείς αντικειμένου είναι πλέον καθεστώς και έχει ιδιαιτερότητες. Οπως και η κρίση της δικαιοσύνης. Προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε τη διαιτησία ως απονομή δικαιοσύνης καθώς θεωρούμε ότι τέτοια οφείλει να είναι.
Γιατί αυτό το βιβλίο αφορά πολλούς άλλους. Αφορά τον άνθρωπο που το ενέπνευσε σαν ιδέα , την κ. Μαίρη Σάρπ και ελπίζουμε να σταθήκαμε στο ύψος του ευγενικού της αιτήματος.
Αφορά όλους μας τους συνεργάτες και συνεταίρους κατά καιρούς που δουλέψαμε μαζύ διατησίες. Αφορά τους εντολείς μας που μας εμπιστεύθηκαν. Αφορά τους διαιτητές που συνεργασθήκαμε και των οποίων το έργο (αδημοσίευτο) επεξεργαζόμαστε. Πολλοί εξ αυτών είναι καθηγητές, άλλοι είναι μέλη ΝΣΚ και  δικηγόροι, άλλοι είναι δικαστές και μάλιστα ανωτάτου βαθμού. Κάποιοι νέοι και ενεργοί κάποιοι έχουν φύγει όπως ο καλός μας Στέλιος Κουσούλης αλλά και ο μοναδικός  Ν. Σακελαρόπουλος . Αρκετοί είναι και φίλοι, όπως  η Αννα και ο Ντίνος. Αλλοι διάσιμοι και άλλοι λιγότερο γνωστοί. Αφορά ακόμα τις οικογένειές μας που μας άντεξαν. Και φυσικά την πολύτιμη συνεργάτιδα και φίλη τη Μελίζα Κοντζάμπαση που μας στήριξε μας στηρίζει και μας βοηθά σε όλα.
Μοναδική χαρά για μένα και τους συνεργάτες μου αυτή η δουλειά, θέλω λοιπόν να την μοιραστώ με όλους και να τους ευχαριστήσω δημόσια που σε καιρούς σκοτεινούς ελπίζουν και δημιουργούν τη νομική κοινότητα που μας αξίζει.
Προωθούν παράλληλα το διάλογο για την απονομή δικαιοσύνης σε καιρούς διαμεσολάβησης και εναλλακτικών μορφών, σε καιρούς κρίσης της δικαιοσύνης και οργής συχνά των διαδίκων μερών.
Η διαιοσύνη αλλιώς λοιπόν αλλά πάντα δικαιοσύνη και πάντα ζητούμενο.