Η Ιστορία στο εδώλιο

Η σχέση της εξιστόρησης της Ιστορίας ήταν πάντα έργο των νικητών και των πνευματικών καθοδηγητών τους. Ως πραγματικότητα γνωρίζουμε πάντα μια εξιστόρηση και κάποια στοιχεία την αποδεικνύουν σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης αυτής. Η ιστορία όμως έχει μεγάλο εύρος υποκειμενισμού και πάθους ιδίως όταν σχετίζεται με σφαγές και μεταβολές τεράστιας έκτασης.

Ο νομοθέτης έχει άποψη για την ιστορία με πολλούς τρόπους: ρυθμίζοντας εθνικές επετείους, οργανώντας εγκλήματα ή χαρακτηρίζοντας πράξεις ως γενεοκτονία ή ως έγκλημα πολέμου μεταξύ άλλων. Ο νομοθέτης εκτιμά τη μνήμη και την επιτρέπει ή την απαγορεύει. Οσο για το παρόν το περιγράφει με τα χρώματα της κρατούσας άποψης.

Η ιστορία όμως σε μεγάλο βαθμό ρυθμίζεται και από τον ιδεολογικό εξορθολογισμό που προκαλεί κάθε συγγραφέας ανάλογα με την προσωπική του άποψη ιδίως όταν ο συγγραφέας είναι επιστήμονας ιστορικός. 

Η ιστορία είναι λοιπόν μία υποκειμενική διήγηση και σε τι βαθμό είναι επιτρεπτή η ερμηνεία της από τους επιστήμονες? Μπορεί να υπαχθεί κάθε διήγηση στις επιλογές του νομοθέτη και να κριθεί?

Η ελληνική τοποθέτηση ξεκίνησε στην Κρήτη και έλαβε την αρμόζουσα σε κρητικά παλληκάρια ένταση.Πιστεύουμε ότι θα συνεχισθεί στο ίδιο πλαίσιο παρά το γεγονός ότι η Κρήτη έχει επικοισθεί από σύγχρονους γερμανούς πολίτες που φιλοξενούνται με κριτική εγκαρδιότητα.

Αθωώθηκε από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ρεθύμνου ο Γερμανός ιστορικός Χάιντς Ρίχτερ, μετά από ακροαματική διαδικασία που κράτησε δύο και πλέον μήνες προκαλώντας μια πολύκροτη δίκη για την ελευθερία του λόγου και της επιστήμης σε σχέση με την ερμηνεία και την προσέγγιση της Ιστορίας και της ιστορικής αλήθειας.
Στον Ρίχτερ είχε ασκηθεί δίωξη από τον εισαγγελέα Ρεθύμνου για το βιβλίο του για τη Μάχη της Κρήτης  με βάση τον αντιρατσιστικό νόμο που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2014 και ήταν η πρώτη φορά που αυτός εφαρμόσθηκε.

 Με βάση την απόφαση του δικαστηρίου ο συγκεκριμένος νόμος κρίνεται αντισυνταγματικός σύμφωνα με κάποια δημοσιεύματα και αναμένουμε να διαβάσουμε την απόφαση του δικαστηρίου με μεγάλο ενδιαφέρον.

Σήμερα λοιπόν το μεσημέρι ο πρόεδρος του δικαστηρίου, Ιωάννης Καργόπουλος, ανακοίνωσε την αθωωτική απόφαση. Την απαλλαγή του κατηγορουμένου είχε ζητήσει και ο εισαγγελέας έδρας, Ιωακείμ Κασσωτάκης, ο οποίος στην αγόρευσή του είχε αναφέρει ότι το βιβλίο εμπεριέχει ανακρίβειες και αναλήθειες, ωστόσο, δεν προκύπτει ότι μπορεί να διεγείρει και να προκαλέσει μίσος κατά του κρητικού λαού. Επίσης, σημείωνε ότι δεν προκύπτει πως είχε σκοπό να θίξει την τιμή και την υπόληψη των Κρητικών.

Η συγκεκριμένη δίκη οδήγησε σε δημόσια τοποθέτηση πολλές σύγχρονες  προσωπικότητες και το δίχως άλλο θα προκαλέσει σημαντικό επιστημονικό διάλογο στο μέλλον καθώς εντάσσεται στο πλαίσιο των υποθέσεων ελευθερίας του λόγου για την ιστορία και την ιστορική ερμηνεία. Ετσι είναι αν έτσι νομίζετε λοιπόν ή ο δικαστής θα μας πει τι συνέβη και τι επιτρέπεται να έχει συμβεί?

Απόψε μου λείπει η Χάνα Αρεντ και η σκέψη της. Φοβάμαι δε ότι οι διάλογοι για το θέμα θα χαρακτηρισθούν από ελαφρότητα και πάθη που δεν αρμόζουν ούτε στην αξία της ελευθερίας του λόγου και της επιστήμης ούτε όμως και στις σφαγές που δεν είναι επιτρεπτό να λησμονούνται θεσμικά.