Στέφανος Κουτσουμπίνας: δεν ειναι ίδιοι όλοι οι συνταγματολόγοι

ενα τηλεφώνημα χθες και κάποιες σκόρπιες ειδήσεις! Μετά το Στέλιο, ο Στέφανος...
Το Στέφανο τον έμαθα αρχικά από τη βιβλιογραφία: το διδακτορικό του στη Γαλλία για την έννοια του λαού στο ελληνικό Σύνταγμα (του 1975) ήταν γνωστό και κείμενο αναφοράς στο Παρίσι.
Μετά τον συνάντησα σα φίλο του Αντωνη του Παντελή. Μετά στην Επιστημονική Υπηρεσία στην παρέα των πρώτων. Με το Στέλιο. Πέρασαν τα χρόνια και τον συναντούσα μόνον στο σπίτι του Στέλιου αφού η εκλογή του στην Κομοτινή δεν μας έδινε και πολλές αφορμές εδώ να τα λέμε. Πάντα σε χαρές και γλέντια. Σε μια τέτοια γιορτή γνώρισα τη γυναίκα του και έμαθα ότι έχει ένα παιδάκι. Θυμάμαι μια όμορφη κοπέλλα που αργότερα έμαθα ότι είναι μια πολύ σπουδαία αστικολόγος.
Τελευταία ήρθαν πικρά νέα. Πικρότερο από όλα ότι κανείς μα κανείς δεν το συζήτησε να ειδοποιήσει. Οτι οι φίλοι της νεότητας χάνονται και δεν θεωρούν ότι πρέπει να "τρέχουν" να συντρέχουν. Μετά την κηδεία του Στέλιου χαθήκαμε. Και τώρα χθες μου είπε ο Αποστόλης ότι τελείωσε. Ισως ο μόνος ο Αποστόλης που σου μιλάει και σαν άνθρωπος. Με παρηγόρησε που είχα σκιαχτεί από την αδιαφορία. Με παρηγόρησε που καταντήσαμε έτσι. Κατά τα λοιπά σιωπή.
Θα μου πείτε γιατί σας αφορούν αυτοί οι συναισθηματισμοί.

Μα απλώς γιατί στην τελευταία εικοσαετία των συνταγματολόγων  ο Στέφανος δεν ακούστηκε προς τιμήν του. Οχι ότι δεν έγραφε ή δεν σκεπτόταν. Η εντιμότητα τον έκανε να μην θορυβεί ματαίως.
Δείτε πόσος θόρυβος από τους πολλούς, πόσες κουβέντες για το Σύνταγμα, τις αναθεωρήσεις του, τις κοσμογονίες που εξήγγειλαν οι αλλαγές στα κείμενα. Δεν ερχόταν ούτε στα συνέδρια. Ζούσε αθόρυβα. Η απόλυτη εξαίρεση στους συνταγματολόγους.

Αν μιλούσες μαζί του είχε μόνον να πει για τα απλά, κανένα ουζάκι στον Πειραιά, τα προσωπικά, το μωρό, τους φίλους. Δόξες και τιμές καθόλου.
Υπήρξαν και τέτοιοι άνθρωποι στη γενιά μας. Γι'αυτούς θα περιφανευόμαστε. Οι άλλοι έχουν πολλά να αναθεωρήσουν, και συντάγματα και ζωές.