ΤΟΥ ΠΑΡΔΑLAW - 4/6/2013Με αφορμή το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νόμο» προκλήθηκε μια συμπαθής θεσμική υπενθύμιση ή και αναζωογόνηση της Κεντρικής Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής (ΚΕΝΕ) από τα Μέσα με τη συνδρομή της πολιτικής ηγεσίας φυσικά που υπενθυμίζει τους θεσμούς κατά τις περιστάσεις. Την ΚΕΝΕ γνωρίζουμε χρόνια ποτέ όμως δεν της αποδώσαμε το ρόλο που της δόθηκε αυτό το διάστημα. Φυσικά τίποτε δεν είναι απολύτως τυχαίο.
Είναι γεγονός ότι οι θεσμοί τυγχάνουν αναζωογόνησης ανάλογα με τις συνθήκες και τα πρόσωπα. Έχουμε αντιμετωπίσει τα τελευταία χρόνια την συζήτηση περί των Ανεξάρτητων Αρχών, έχουμε υμνήσει την ηλεκτρονική διακυβέρνηση, έχουμε θυμηθεί δεκάδες επιτροπών, την Επιστημονική Υπηρεσία της Βουλής κοκ και τώρα την ΚΕΝΕ η οποία διαπίστωσε με αφορμή το αντιρατσιστικό, την επάρκεια του νομοθετικού πλαισίου, κάτι το οποίο θα μπορούσε να ισχύσει φυσικά για σωρεία νόμων που συστηματικά ψηφίζονται όπως κάθε επαρκής νομικός γνωρίζει. Η ΚΕΝΕ ανέδειξε δηλαδή το ρόλο της επισημαίνοντας το αυτονόητο για κάθε σχεδόν νομοθέτημα στη χώρα. Προφανώς η γνωμοδότησή της έτυχε διαφορετικής χρήσης.
Η χρήση των θεσμών κατά το δοκούν δεν είναι κάτι άγνωστο φυσικά ούτε πρωτόγνωρο για τους παροικούντες στην Ιερουσαλήμ. Επίσης δεν είναι πρωτόγνωρη η συγκεκριμένη στάση για ζητήματα αιχμής που «επιλύονται» δια νόμου χωρίς να αντιμετωπίζονται ποτέ. Το βίωσε η χώρα με τρόπο σπαραχτικό για την λεγόμενη «διαπλοκή» που η λύση ήταν η ρύθμιση αρχικά με νόμο στη συνέχεια με συνταγματική αναθεώρηση με το γνωστό ασυμβίβαστο του «βασικού Μετόχου», η διαφθορά των πολιτικών και δικαστών με ρύθμιση άλλων ασυμβιβάστων κοκ. Το Ελεγκτικό Συνέδριο ανέλαβε εκόν άκον να αντιμετωπίσει τις συμβάσεις και να αποκαθάρει το σύστημα και το ΕΣΡ να λυτρώσει το μιντιακό ψεύδος με πρόστιμα και απαγορευμένα φιλιά.
Οι θεσμοί ξυπνούν και ξανακοιμούνται ανάλογα με τις περιστάσεις. Το γνωρίζουμε πλέον όλοι. Με τον τρόπο αυτό αποδυναμώνονται στη συνείδηση των ανθρώπων και όχι μόνον των νομικών. Αποδυναμουμένων των θεσμών κυριαρχεί -τι άλλο- η ανομία.
Οσο για το ρατσισμό θα ανθίζει όσο η θεσμική ασυδοσία επεκτείνεται και γίνεται αποδεκτή με την πολιτειακή τυφλότητα που κάθε ένας από εμάς υιοθετεί.
Αν δεν υπάρχει πρόβλημα «αντιρατσιστικής νομοθεσίας» το βέβαιο είναι ότι υπάρχει πρόβλημα ρατσισμού στη χώρα όπως υπάρχει και αφθονία νόμων επαρκέστατων για τη λειτουργία του κράτους που όμως δεν εφαρμόζονται ποτέ. Πιστεύουμε ότι η ανομία βρίσκεται στη βάση κάθε προβλήματος και ότι η εφαρμογή των νόμων θα έλυνε πολλά.
Ποιος θα το κάνει είναι ένα ζητούμενο καθώς η ανομία συμφέρει πλέον τους πάντες.
Από την άλλη πλευρά του διαλόγου υπέρ του λεγόμενου αντιρατσιστικού νομοσχεδίου ανθίζει το έτερο σπουδαίο επιχείρημα! Επιβάλλεται από διεθνείς υποχρεώσεις η ψήφιση νόμου! Το θέλει η κ. Μάλλστρομ. Δηλαδή η προοδευτική πλευρά της χώρας επιθυμεί να τηρεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις και να νομοθετεί κατάλληλα προσαρμοζόμενο. Αυτό και μόνον!
Όσο για το ηθικό σκέλος του ρατσισμού καθώς δίκαιο και ηθική δεν ταυτίζονται όπως είναι γνωστό, αξίζει να σημειώσουμε ότι την Μεγάλη Παρασκευή στην εκκλησία του Αη Γιώργη του Καρίτση χοροστατούσε και ένας μαύρος ιερέας το χέρι του οποίου φίλησε το πιστό εκκλησίασμα. Η υπέροχη φωνή του και τα άψογα ελληνικά του δεν άφηναν κανένα περιθώριο ρατσισμού ιδίως όταν το ράσο που είχε ενδυθεί τον νομιμοποιούσε. Δεν νομίζω ότι οι εκκλησιαστικοί θεσμοί που διαμαρτύρονται για το αντιρατσιστικό ζήτημα θα είχαν αντίρρηση να φιλήσουν το χέρι ενός μαύρου παπά.
Αλλά τι άλλο είναι το τέλος του ρατσισμού παρεκτός από το τέλος της υποκρισίας?
Τούτο δεν φαίνεται να υφίσταται ούτε όσον αφορά τους υποστηρικτές του αυτονοήτου δηλαδή της άποψης της ΚΕΝΕ, ούτε όσον αφορά τους υποστηρικτές της κ. Μάλλστρομ και της διεθνούς έννομης τάξης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου