Οταν ένα βιβλίο τελειώνει

Η απόφαση να βάλει κανείς την τελευταία λέξη σε ένα βιβλίο είναι πραγματικά δύσκολη. Πάντα υπάρχει κάτι να διορθωθεί. Πάντα κάτι να αλλάξει. Μια νέα παραπομπή και μια βιβλιογραφική προσθήκη μπορεί να κάνουν το συγγραφέα να χάσει τον ύπνο του. Αν πάλι παρακολουθεί τις εξελίξεις οι ανατροπές και οι προσαρμογές δεν έχουν τέλος. Όμως το βιβλίο πρέπει να τελειώσει κάποτε. Πώς το καταλαβαίνεις τάχα? Με κάποιο τρόπο σου το λέει το ίδιο. Φτάνει σου φωνάζει και διεκδικεί να αρχίσει τη δική του ζωή περνώντας στα χέρια του εκδότη και μετά του αναγνώστη.

Την Τετάρτη θα πηγαίναμε για φαγητό με έναν αγαπητό παλιό καθηγητή. Λίγο πριν το ραντεβού μας στο Celier το βιβλίο είχε τελειώσει. Ηταν η αφορμή που έδωσε το σύνθημα. Το τύπωσα και του έδωσα το πρώτο ολοκληρωμένο αντίγραφο. Αν βλέπατε τη χαρά του!

Χθες πήρε το δρόμο του εκδότη. Και σήμερα ο φίλος Παναγιώτης Σάκκουλας το καλοδέχθηκε και αναμένουμε την πρώτη διόρθωση. Κάτι είπε και για το εξώφυλλο. Αρχίζει και παίρνει μορφή!

Ο αποχωρισμός είναι κάπως επώδυνος γιατί η σχέση με το κείμενο παύει να είναι προσωπική και πλέον αφορά και άλλους. Εμένα βέβαια στα βιβλία μου εδώ και κάμποσα χρόνια η σχέση είναι τριγωνική. Υπάρχει πάντα και ο Παναγιώτης. Ο αποχωρισμός όμως με το κείμενο και μια έντονη αμφιβολία μήπως δεν έγινε το καλύτερο που μπορούσε υπάρχει πάντα.

Με τίτλο «Γνώση και Αμφισβήτηση και υπότιτλο Η Ευρώπη των κρατικών και των ιδιωτικών πανεπιστημίων» αναμένεται λοιπόν. Μόνη παρηγοριά που έφυγε από εμένα, το επόμενο βιβλίο που ετοιμάζεται και σιγοβράζει. Κοντεύει θα έλεγα…

Ασήμαντοι Υπάλληλοι και... μάγκες Υπουργοί

Οι συμφωνίες, οι οποίες κατά καιρούς επιδιώκονται από τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς κοινής ωφέλειας, προκειμένου να καταστούν αυτές πιο ανταγωνιστικές σύμφωνα με τις δικές τους δηλώσεις, έχουν απασχολήσει κατά καιρούς το συγκεκριμένο blog.

Χαρακτηριστικά θα μπορούσαμε να αναφερθούμε στα post για τις συμφωνίες του ΟΤΕ με την Deutsche Telekom ή της ΔΕΗ με την Αλουμίνιον της Ελλάδος. Και πάντοτε ο προβληματισμός μας είχε να κάνει μεταξύ άλλων και με την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου και τις ενδεχόμενες παραβάσεις του που υποκρύπτονται πίσω από τις συμφωνίες αυτές.

Σε δημοσιεύματα του τύπου την περασμένη εβδομάδα διαβάσαμε ότι για μεν τη συμφωνία του ΟΤΕ υπάρχει ο φόβος ότι θα εξελιχθεί σε «βασικό μέτοχο νούμερο 2». Επίσης οι μικρομέτοχοι διαμαρτύρονται και απειλούν με καταγγελίες στην Επιτροπή της ΕΕ λόγω του ότι δεν έγινε δημόσια πρόταση για την πώληση των μετοχών που μεταβιβάζει το Ελληνικό Δημόσιο[1]. Από την άλλη πλευρά ΔΕΗ δείχνει να είναι επιφυλακτική σε σχέση με την ενεργοποίηση της συμφωνίας με την Αλουμίνιον της Ελλάδος, φοβούμενη ότι κινδυνεύει μελλοντικά να κατηγορηθεί για απιστία[2].

Σε όλες αυτές τις επιφυλάξεις που έρχονται σιγά σιγά στο φως της δημοσιότητας ο φόβος που στην πραγματικότητα εκφράζεται με μικρότερη ή μεγαλύτερη ένταση είναι ένας και απλός: ότι θα υπάρξει παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης λόγω του ότι δεν τηρήθηκε η νομιμότητα που επιβάλλεται από το κοινοτικό δίκαιο. Και όλα αυτά, ενώ έχουμε διαπιστώσει στη χώρα μας ότι στην πραγματικότητα, όταν αυτό συμβαίνει, η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε θα το αγνοήσει ούτε θα πειστεί από τυχόν εξηγήσεις που θα της δοθούν. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του νόμου που απαγορεύει την κατοχή ποσοστού μεγαλύτερου από το 20% των μετοχών του ΟΤΕ, για τον οποίο έχουν ήδη ξεκινήσει οι διαδικασίες προσφυγής κατά της χώρας ενώπιον του ΔΕΚ, χωρίς μάλιστα, σύμφωνα με την ενημέρωση που λαμβάνουμε από τον τύπο, να έχει υποβληθεί καταγγελία στην Επιτροπή της ΕΕ από κάποιον ενδιαφερόμενο, του οποίου τα συμφέροντα θίγονται από αυτή τη διάταξη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εύλογο ότι θα μεριμνά πάντα για την εφαρμογή του κοινοτικού δικαίου. Υπάρχουν ωστόσο περιπτώσεις, όπου τελικά ξεφεύγουν σοβαρές παραβάσεις σε ένα πλαίσιο γενικότερης στάθμισης των αναγκών και των συμφερόντων.

Τα συμπεράσματα από τα όσα αναφέρονται ανωτέρω, ακόμη και αν όλα αυτά τα σχέδια προχωρήσουν κανονικά, μπορούν να συνοψιστούν σε δύο βασικές παραδοχές. Αφενός η Ελλάδα, όπως και τα περισσότερα κράτη μέλη, επιβεβαιώνει μία παγιωμένη τακτική, η οποία συνίστανται στο να αναζητάται πάντοτε μία διέξοδος στο να μην εφαρμόζονται κατά γράμμα οι επιταγές του κοινοτικού δικαίου. Τούτο προξενεί εντύπωση, διότι οι διατάξεις του δεν είναι ούτε πολύ αυστηρές ούτε και πολύ σύνθετες. Απλώς απαιτούν να τηρούνται ορισμένες βασικές προϋποθέσεις. Αφετέρου είναι προφανές ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δε δείχνει καμία ανοχή σε τέτοιου είδους φαινόμενα και με κάθε ευκαιρία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και εφιστά την προσοχή των κρατών μελών.

Η συνέχεια επί της οθόνης.
[1] http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economyepix_100037_18/05/2008_270354
[2] Βλ σχετικά http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_100038_18/05/2008_270357

H Χωροταξία στην Ευρωπαϊκή Ενωση- Γεωργίας Γιαννακούρου

Ενα κομψό βιβλίο των εκδόσεων Παπαζήση κυκλοφόρησε πρόσφατα για το επίκαιρο αυτό θέμα της χωροταξίας το οποίο γίνεται ιδιαίτερα σημαντικό λόγω του χωροταξικού νομοσχεδίου που προωθείται από το ΥΠΕΧΩΔΕ.

Οφείλω να επισημάνω από την αρχή ότι όταν ένα βιβλίο είναι έργο φίλου δεν είναι κανείς αντικειμενικός. Το καμαρώνει με συναίσθημα περισσότερο και λιγότερο με λογική. Ιδίως με ένα εξώφυλλο του Καντίνσκυ που το δίχως άλλο η Τζίνα ξέρει ότι μου αρέσει αφού είναι και νομικός εκτός από ζωγράφος (δυστυχώς πρώτα βγαίνει η ψυχή στον άνθρωπο και μετά το χούι!).

Λίγα λόγια για τη φίλη μου που τόσα χρόνια παρακολουθώ συχνά με θαυμασμό και πάντα με εκτίμηση. Τη γνώρισα στην Ελληνική Εταιρία Δικαίου του Περιβάλλοντος όπου εξακολουθεί να δραστηριοποιείται ενεργά και τότε ήταν ακόμη νομικός σύμβουλος στο ΥΠΕΧΩΔΕ, Διδάκτωρ Πολεοδομίας μητέρα ενός γιού έγραφε άρθρα και βιβλία όχι μόνον στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό. Γράψαμε μαζί τότε το Ολυμπιακοί Αγώνες και Δίκαιο ενώ εκείνη καταπιάστηκε στη συνέχεια ενεργά με τα Ολυμπιακά θέματα και στη συνέχεια έγινε Βοηθός Συνήγορος Πολίτη και μετά έγινε Αναπληρώτρια Καθηγήτρια και ο ουρανός δεν έχει τέλος...

Πανάξιος και υπομονετικός άνθρωπος με ιδέες και κρίση σκάρωσε τώρα ένα βιβλίο για τη Χωροταξία στην ΕΕ που έχει να μας προσφέρει πολλά. Μην σας τρομάζει η θεματολογία. Το έργο είναι εύληπτο και περισσότερο φιλοσοφικό. Με τίτλους κεφαλαίων όπως Η δύναμη των Ιδεών, του διαλόγου (σ. 158) κατανοεί κανείς ότι δεν περιορίζεται στις ρυθμίσεις και τις περιγραφές των θεσμών! Τα υπόλοιπα θα τα ανακαλύψει ο αναγνώστης μόνος του φυσικά.

Η αλήθεια είναι ότι πάντα χαίρομαι με τα βιβλία. Το συγκεκριμένο που θεωρώ κάπως "ανηψάκι" το χαίρομαι περισσότερο. Πολλώ δε μάλλον που οι εκδόσεις Bryulant έβλεπα χθες έχουν σειρά ανάλογων θεμάτων. Επίκαιρο όσο ποτέ το θέμα ελπίζω να σας κάνει φανατικούς του χώρου και της σημασίας του όταν τα κράτη μεταμορφώνονται όπως έκανε και εμένα κάποτε!

Καλή ανάγνωση και συγχαρητήρια στη Τζίνα!

Διεθνές Συνέδριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Αθήνα

στις 22-23 Μαϊου 2008 στο ξενοδοχείο Divani Caravel με θέμα
Συγκρούσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Είναι μια πολύ σημαντική προσπάθεια και αξίζει υποστήριξη. Χορηγούνται πιστοποιητικά παρακολούθησης.
Καλή τους Επιτυχία!
οργανώνει η Libertas και το περιοδίκό Δικαώματα του Ανθρώπου μαζί με διεθνείς συνδιοργανωτές!
Περίοδος συνεδρίων, επαφών και κοινωνικότητας... άνοιξη!

Τριβιζάς Ευγένιος, Εγκληματολόγος και παραμυθάς!

Από τη σημερινή Ελευθεροτυπίαhttp://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=15278392 :

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΤΡΙΒΙΖΑΣ συγγραφέας, εγκληματολόγος
«Το σχολείο πρέπει να καλλιεργεί και τη φαντασία»
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ
«Οι εξουσίες φοβούνται το δυναμισμό της φαντασίας επειδή οι ασκούντες πολιτική, θρησκευτική ή όποια άλλη εξουσία επιθυμούν διακαώς να τη διαιωνίζουν και ανάγουν τη σταθερότητα σε υπέρτατη αξία. Τότε μόνο αισθάνονται ασφαλείς, όταν όλα είναι καθορισμένα, ταξινομημένα και αυστηρά οροθετημένα. Εκλαμβάνουν το "εν δυνάμει" της φαντασίας και τις εκπλήξεις τις οποίες επιφυλάσσει ως επικίνδυνη απειλή και έχουν κάθε συμφέρον να τη θέτουν υπό διωγμόν. Με αυτό τον τρόπο όμως ανακόπτουν, καθυστερούν ή ακόμα και ματαιώνουν την πρόοδο. Ο μεγαλύτερος εχθρός της φαντασίας είναι η αποδοχή του κατεστημένου». Ο Ευγένιος Τριβιζάς, συγγραφέας και καθηγητής Συγκριτικής Εγκληματολογίας στο Πανεπιστήμιο του Reading της Αγγλίας, μιλά για διπλωματία, φαντασία, παραμύθια, ακόμη και για βιοχημεία. Για όλα δηλαδή".

Το μπλογκ πιστό στην ανάδειξη των νομικών με ενδιαφέρουσα προσωπικότητα δεν μπορεί παρά να επισημάνει τον καλό εγκληματολόγο και να ομολογήσει ότι συχνά τον ζηλεύει και τον καμαρώνει.

Θεωρούμε πολύ σημαντικό σήμερα, ημέρα ενάρξεως των πανελληνίων εξετάσεων, να είχαμε την άποψή του για το μέλλον των νέων νομικών! Κρίμα που οι δρόμοι μας δεν συναντήθηκαν μέχρι σήμερα ώστε να μπορούσαμε να του δίναμε το λόγο.

Καλή τύχη λοιπόν σε όλα τα παιδιά που γράφουν!

Καλή τύχη σε όλους τους μελλοντικούς συναδέλφους όπου και αν φοιτήσουν! Και με την ολόψυχη ευχή να κρατούν στην ψυχή τους όταν με το καλό μεγαλώσουν και γίνουν σπουδαίοι νομικοί χώρο για παραμύθια.

Περισσότερη καλή τύχη σε όσους δεν επιτύχουν στις πανελλήνιες. Σε αυτούς θα χρειασθεί τώρα σθένος και φαντασία. Στους άλλους αργότερα.

Επίσης θα θέλαμε με την ευκαιρία να επισημάνουμε ότι το γεγονός και μόνον ότι προβάλλονται τέτοιες προσωπικότητες γι'αυτό που προβάλλονται στα μέσα μαζικής επικοινωνίας (καθώς πραγματικά κανείς δεν είναι σε θέση να ξέρει ποιός πραγματικά είναι ο σερβιριζόμενος κάθε φορά αστέρας) αποτελεί σημαντικό λόγο να πιστεύει κανείς ότι η κοινωνία ομορφαίνει. Και τα ιδανικά, όπως ενσωματώνονται σε ανθρώπινες φιγούρες, γίνονται πολύ μα πολύ συναρπαστικά. Αλλοτε ένας σπουδαίος νομικός στην καλύτερη περίπτωση να ήταν αντιστασιακός και στη συνέχεια να διεκδικούσε πολιτικό ρόλο. Σίγουρα θα φορούσε γραβάτα και θα πόζαρε στη βιβλιοθήκη του λυπημένος για τη φωτογράφιση. Σήμερα όμως όχι! Σήμερα επιτρέπεται να ποζάρει ένας καλός και αναγνωρισμένος νομικός με ένα παπάκι και να αστειεύεται με τον πρόεδρο των ΗΠΑ!

Ας τα βλέπουν άλλοι νομικοί πολυτεχνίτες που μας κάνουν άθελά τους να γελάμε με τα κατορθώματά τους!

Νταβατζήδες, γατάκια και προβληματισμοί δικηγόρων

Στη γειτονιά μας γεμίσαμε νεογέννητα γατάκια που λιάζονται ολημερίς.
Και παίζουν στον πεζόδρομο κυνηγώντας την ουρά τους.
Ο πεζόδρομος έχει πρασινίσει και η Αντζελίνα περιμένει δίδυμα να μεγαλώσει την πολύχρωμη οικογένειά της. Τα καλά νέα.

Και εγώ, ο δικηγόρος της γειτονιάς σκέπτομαι να το γυρίσω στη μαντεία.
Έλεγα προχθές για τη νομική μόδα που επίκειται αυτή της σύμφωνης με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνείας του συντάγματος. Σήμερα η Ημερησία το επιβεβαιώνει http://www.imerisia.gr/
Τα ιδιωτικά πανεπιστήμια αναμένουν την απόφαση του ΔΕΚ.
Το αυτονόητο στους δρόμους. Μετά τη νεολαία και τους καημούς της, το αυτονόητο ξαναχτυπά. Κρίμα σκέπτομαι. Τόση ελπίδα, τόση δικαίωση με την απαξίωση της αναθεώρησης του 16 και τόση ματαίωση, αφού στο τέλος θα γίνει ότι λέει το κοινοτικό δίκαιο…

Τα γατάκια παίζουν στον ήλιο ακόμη.

Μαθαίνω τώρα από άλλες πηγές του διαδικτύου http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathremote_1_17/05/2008_233100 ότι ο συνάδελφος και επιχειρηματίας κ. Βγενόπουλος κατέθεσε αγωγή κατά του Γ. Παπανδρέου. Περίεργη Ελλάδα. Από κει που τρέχαμε να μαζέψουμε τις αγωγές κατά του Σ. Κόκκαλη (με αφορμή τον ΟΤΕ), τώρα ο κ. Βγενόπουλος σπεύδει να καταθέσει αγωγές κατά των πολιτικών (πάλι με αφορμή των ΟΤΕ). Ο κ. Βγενόπουλος θριάμβευσε στο επιχειρείν αφού έκανε ένα μεγάλο γραφείο συμβουλευτικής δικηγορίας. Στο litigation δεν βλέπω μεγάλη δικηγορική πείρα. Αν θυμάμαι καλά η ΝΔ, και όχι ο κ. Παπανδρέου πολλώ δε μάλλον ο κ. Τσίπρας, του απαγόρευσε δια νόμου αντίθετου στο κοινοτικό δίκαιο να παίξει σκληρά ο ίδιος με τον ΟΤΕ … και πούλησε.
Αλλά και κάτι άλλους επιχειρηματίες που τους έλεγαν επωνύμως «νταβατζήδες» και τους «διαφάνιζαν» σε συνταγματικό επίπεδο δεν είδα να κάνουν αγωγές! Παρότι το κοινοτικό δίκαιο τους δικαιώνει… Νάτην πάλι η σύμφωνη ερμηνεία.... για το 14.9 Σ.

Παράλληλα τη χώρα επισκέπτεται ο κ. ΜακΓρίβι, που τι πιο αυτονόητο επισημαίνει την ασυμβατότητα με το κοινοτικό δίκαιο των περιορισμών στην απόκτηση μετοχών του ΟΤΕ. Συμφωνούμε! Άραγε δεν θα τον ενημερώσει κανείς και για τη νομική κατασκευή του ΟΤΕ?.. Ενισχύσεις? Διαγωνισμός?

Εγώ στη θέση του κ. Βγενόπουλου θα έστελνα άνθη στον κ. Παπανδρέου και τη στάση του που του επιτρέπει να συνεχίζει δυναμικά την επιχειρηματική του δράση καταβρέχοντας λέξεις τις τηλεοπτικές οθόνες και εκτονώνοντας δήθεν τις αντιδράσεις. Θυμάστε το Έξω από την ΕΟΚ των μονοπωλείων του Ανδρέα? Κάπως έτσι. Αν χάσει λοιπόν τις αγωγές εγώ δεν θα του φταίω. Εκτός και αν είναι και αυτές «επιχειρηματικές κινήσεις» για να δημιουργήσει ήρωες στα καλά του καθουμένου. Και θα θυμόμουν έναν άλλο πολιτικό που αποκαλώντας κάποιους "νταβατζήδες" έγινε πρωθυπουργός.

Τι λέω όμως τώρα: ας συνεχίσω να χαζεύω τα γατάκια. Η σφαίρα η γυάλινη με αναμένει: ας αλλάξω επάγγελμα λοιπόν. Γιατί μόνον οι άλλοι να αλλάζουν…Θα συνεχίσω να χαζεύω τα τέσσερα ασπρόμαυρα γατάκια του πεζόδρομου! Θα σκέπτομαι τον Πατριάρχη στην Πάρνηθα και θα ευελπιστώ ο θεός του να τον ακούσει και φέτος να μην καούνε άλλα δάση, ελάφια και γιαγιάδες με παιδιά (παρότι από τότε που άκουσα ότι θα διορίζονται στο δημόσιο οι πυρόπληκτοι ανησυχώ πολύ, πάρα πολύ για τις γιαγιάδες που ίσως καούν σε τυχαίες φωτιές πάλι ...). Θα σκέπτομαι την οργή των Θιβετιανών και θα ευελπιστώ να μην έπεσε πάνω στα παιδάκια της Κίνας.

Με τη γαλήνη του ανθρώπου που στη σύγχρονη Αθήνα επιτρέπει στον εαυτό του τη νηφαλιότητα (πότε πότε), λυπάμαι για τη μαντική μου πρόοδο. Γιατί μαντεύω πάλι το αυτονόητο γαμώτο.

Στέλιος Κούλογλου

Εμένα πάλι επί της ουσίας ο προβληματισμός μου, όποτε έβλεπα τη δουλειά του Κούλογλου, ήταν που μπορούσε να γίνει. Πώς τα κατάφερνε. Και χαιρόμουνα που γινόταν. Οπως το παθαίνω με τις ταινίες του Αλμαδοβάρ. Κάποτε κάποτε υπάρχει κάτι να ζηλέψεις! κάτι που να σε κάνει να σκέφτεσαι πού την πας τη ζωή σου.

Στην εποχή που το έργο είναι περιττό, η πράξη χαζομάρα, η δημιουργικότητα προσωπική υπόθεση, η σκέψη «ένα κάποιο ζήτημα» τι πιο αυτονόητο από το να διακόπτεται η συνεργασία της ΕΡΤ με το Στέλιο Κούλογλου…

Όχι για το ζήτημα αυτό δεν επιτρέπεται να μην λες κουβέντα.

Και τα Νομικά Νέα δεν μπορούν παρά να αναφέρονται στο Σύνταγμα και τους νόμους.
Στην ΕΣΔΑ και το Χάρτη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η ελευθερία του λόγου αποτελεί κατάκτηση. Το γεγονός ότι δεν ισχύει δεν επιτρέπει να μην την επικαλούμαστε και να την ξεχνάμε. Οπως και η αξιοπρέπεια και η ελευθερία της σκέψης.

Υπογραφές σε http://www.petitiononline.com/mod_perl/signed.cgi?RWF1

Η αναθεώρηση ως σπορ

Μετά το 1975 μια γενιά προοδευτικών και μοντέρνων νομικών ερωτεύτηκε την αλλαγή μέσα από το Σύνταγμα. Είτε ως σύμβολο, είτε ως κορυφαίο νόμο, είτε ως κάποιου είδους χάρτινο τεύχος τέλος πάντων, το Σύνταγμα και η αλλαγή του θα ενσωμάτωνε τυπογραφικά και θεσμικά τη βούληση των πολιτικών αλλαγών .

Τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ μας άφησαν έντονη αναθεωρητική βούληση και πολλούς συνταγματολόγους. Πολλοί εξ αυτών αφομοιώθηκαν στην πολιτική με αποτέλεσμα να έχουν πρόσφορο έδαφος να ασκούν την εργασία τους παραγωγικά: αναθεωρώντας, συζητώντας… ήταν τα χρόνια που αν είχες έναν εχθρό δεν σου έμενα παρά να τον «διαφανίσεις». Ο τελευταίος κύκλος της επανάστασης αυτής, μας άφησε το «βασικό μέτοχο», τα ασυμβίβαστα και άλλα δεινά καθώς και πολλές ΑΔΑ, άφθονες ρυθμίσεις για τη διαφάνεια, μηχανισμούς πολλαπλών ελέγχων (με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ασκηθεί κανείς ουσιαστικά …) κοκ.

Έπειτα ήρθε η ΝΔ με Νέα Πρωτοβουλία Αναθεώρησης και δικούς της συνταγματολόγους. Την πολιτική απραξία του ΠΑΣΟΚ διαδέχθηκε η ΝΔ με αναθεωρητικές πρωτοβουλίες που εξάντλησαν την αλλαγή στην κατάργηση της απαγόρευσης του ιδιωτικών ΑΕΙ και την ιστορία του 16. Και ύστερα σιωπή. Δεν τον νοιάζει λένε οι εφημερίδες των Πρωθυπουργό . Συνταγματικό τέλμα μας λένε άλλοι….

Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Συνταγματικό Δικαστήριο?

Καιρός είναι τα πράγματα να αποκτήσουν το αληθινό τους όνομα και όψη. Οι πολιτικοί να λέγονται πολιτικοί και όχι συνταγματολόγοι (νομίζω ότι οι περισσότεροι ήδη εντάχθηκαν στο χώρο τώρα για ένα δύο περιπτώσεις δεν χάνεται ο κόσμος).

Η πολιτική αδράνεια να λέγεται αδράνεια και όχι αναθεώρηση του Συντάγματος. Η αναθεώρηση του Συντάγματος να μην είναι άσκηση πολιτικώς αργόσχολων όντων.

Τα απομεινάρια των προηγούμενων δυναμικών αναθεωρητικών μέτρων θα κριθούν όπως τους αξίζει από την Ιστορία.

Το 24 Σ. πχ θα μείνει αλώβητο να θυμίζει ότι όρισε το δάσος και έκαψε το δένδρο. Οι ΑΔΑ θα στέκονται ορθές να διορίζουμε τα παιδιά που σπούδασαν και να αποκαθιστούν συνταξιούχους. Το Ελεγκτικό Συνέδριο θα ελέγχει τις μεγάλες συμβάσεις και θα στέκει απέναντι στο Συμβούλιο της Επικρατείας περήφανο που έχει και εκείνο συμβάσεις και διαπλοκή να ασχολείται. Ο βασικός μέτοχος θα πάρει το δρόμο που αρμόζει σε άτολμες πολιτικές συμπεριφορές. Αν κάποιος σου φταίει να μην τον πνίγεις σε δουλειές και του κυνηγάς τάχα μου τα παιδιά. Αν σου φταίει να μην του δίνεις δουλειές (άμα τολμάς!)
Και το Σύνταγμα να γίνει το Σύνταγμα που μας αρμόζει: ένα Σύνταγμα διάτρητο από παραβάσεις των κοινοτικών κανόνων οι οποίοι υπερισχύουν, ένα σύνταγμα που όμως καταφέρνει κουτσά στραβά να λειτουργεί.

Όσοι συνταγματολόγοι τέλος δεν ενδιαφέρονται για τη πολιτική καριέρα θα αποκτήσουν σημαντική δουλειά. Θα ειδικευθούν στη σύμφωνη με το κοινοτικό δίκαιο ερμηνεία του Συντάγματος ώστε να κλείσουν τις τρύπες. Και το Σύνταγμα (αχ αυτή μας η χάρτινη περηφάνια…) θα γίνει άλλο ένα χαρτί που δεν ξανατυπώθηκε με φρέσκο μελάνι.
Τώρα, όσοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς συνταγματικό δικαστήριο θα ικανοποιηθούν αναγκαστικά με τα υφιστάμενα ή θα το ρίξουν σε διαιτησίες που είναι και πιο ειλικρινά επικερδείς. Και θα περιμένουν…

Η αναθεώρηση μου θυμίζει την άρση βαρών. Ξαφνικά πολλά χρυσά παιδιά, πολλή προβολή, πολλή συγκίνηση και μετά κενό. Το ντόπινγκ του λαού που βίωσε το 16 και το 24 καλύτερα και από τον πρώτο αριθμό στο λόττο, θα έχει την τύχη του ντόπινγκ των αθλητών. Ο λαός πλέον πρέπει να εργασθεί και να σηκώσει τα βάρη του μόνος του.

Εκτός εάν την άλλη εβδομάδα όλα γίνουν διαφορετικά. Αν η αναθεωρητική βουλή μας αποφασίσει να ασκήσει τον ύψιστο συνταγματικό της ρόλο πριν ανάψουν οι φετινές πυρκαγιές. Αλλά δεν το βλέπω: επίκεινται μπίζνες σημαντικές για φέτος το καλοκαίρι. Όπλα, λιμάνια, αερολιμάνια… αυτό το καλοκαίρι θα έχει μεγάλο πάρτι.

Πού καιρός για σπόρ?

MOU, συμφωνητικά μετόχων, κοινοτικό δίκαιο και μια Βουλή κατακαημένη!

Η είδηση

(http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12336&subid=2&tag=9464&pubid=1809101)
Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας αναμένεται να συνεδριάσει πάλι η διυπουργική για να εγκρίνει τη συμφωνία, ενώ στη συνέχεια θα ενημερωθεί και η κυβερνητική επιτροπή. Κατόπιν το κείμενο της συμφωνίας θα κατατεθεί για επικύρωση στη Βουλή.
Όπως σημείωσε κορυφαίο στέλεχος του υπουργείου Οικονομίας, η συμφωνία θα έχει δύο αιρέσεις: Η πρώτη θα αφορά στην έγκρισή της από το ελληνικό κοινοβούλιο και η δεύτερη στην αποδοχή της από τη γενική συνέλευση της Deutsche Telekom. «Εγκρίναμε τους όρους που έχουν ήδη συμφωνηθεί» τόνιζε χαρακτηριστικά κορυφαίος παράγοντας του υπουργείου Οικονομίας.
Συγκεκριμένα η συμφωνία μεταξύ άλλων προβλέπει:
Για μεταβατική περίοδο ενός χρόνου διευθύνων σύμβουλος και πρόεδρος παραμένει ο κ. Π. Βουρλούμης, Μετά την περίοδο αυτή η επιλογή θα γίνεται από την DT και θα εγκρίνεται από το ελληνικό δημόσιο, το οποίο θα διορίζει τον πρόεδρο.
Η ελληνική πλευρά θα έχει τη δυνατότητα άσκησης βέτο σε αποφάσεις που αφορούν πωλήσεις, εξαγορές θυγατρικών.
Η DT θα έχει στην κατοχή της το 25% του μετοχικού κεφαλαίου του ΟΤΕ και το ελληνικό δημόσιο το 25% συν μία μετοχή.
Το ελληνικό δημόσιο θα ασκεί συνδιοίκηση σε θέματα εθνικής ασφάλειας αλλά και αύξησης κεφαλαίου του Οργανισμού.
Για το θέμα της δημόσιας πρότασης, κύκλοι του υπουργείου Μεταφορών επαναλάμβαναν χτες ότι «δεν τίθεται θέμα, καθώς ισχύει ο νόμος των αποκρατικοποιήσεων».

Σύμβουλοι όπως διαβάζω για τον ΟΤΕ είναι οι UBS και Credit Suisse και Eurobank.

Πρόκειται για ένα συμφωνητικό μετόχων το οποίο θα κυρωθεί από τη Βουλή. Αυτή είναι η συμφωνία.

Η απορία

Δεν ήξερε κανείς ότι η διαδικασία αυτή (και η συμφωνία αυτή εννοείται όπως και αν ονομάζεται, ότι ένδυμα και αν ενδύεται) απαιτούσε διαγωνισμό?

Η ίδια διαδικασία είχε γίνει για ένα συμφωνητικό μετόχων και μία κύρωση από τη Βουλή για το νέο διεθνή αερολιμένα των Σπάτων, την οποία επί κυβερνήσεως ΝΔ (περίοδος 1990-1993) είχε ξεκινήσει ο αρμόδιος τότε υπουργός κ. Τζανής Τζανετάκης. Την ολοκλήρωσε το ΠΑΣΟΚ.
Το γεγονός ότι οι τηλεπικοινωνίες απελευθερώθηκαν δεν αλλάζει και πολλά ως προς τη νομική σχέση.

Μήπως βγήκαμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν το έχουμε καταλάβει?

Λίγες εβδομάδες πριν με το MOU της ΔΕΗ (για το οποίο όμως έχουμε conflict και δεν μπορώ να γράψω) τώρα με το συμφωνητικό μετόχων του ΟΤΕ ο νους μου πάει να τρελαθεί! Φυσικά το MOU της ΔΕΗ πήγε στο ντουλάπι ως όφειλε καθώς τα ονόματα των συμφωνιών δεν αλλάζουν την υποχρέωση τήρησης των όρων νομιμότητας. Η επανάληψη όμως με τον ΟΤΕ με βάζει σε σκέψεις:
τι τρώνε άραγε οι σύμβουλοι και ενεργούν τοιουτοτρόπως?
Διότι δεν μου περνά από το νου ότι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν να μάθουν! Κάτι σίγουρα τους έχει πειράξει στομαχικά και τάχουν χαμένα!

Η πιο μεγάλη απορία μου όμως έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό:

Υπάρχει τάχα ελεύθερη αγορά? Ή μήπως έχουμε γίνει όλοι σταλινικοί?

Γιατί αφελώς νόμιζα ότι στην ΕΕ υπήρχε καθεστώς ελεύθερου ανταγωνισμού και κανόνες δικαίου….

Ανεξάρτητα από το κατά πόσον συμφωνεί κανείς ή όχι με τις αποκρατικοποιήσεις δεν μπορεί να μην επισημάνει ότι για τη διεξαγωγή τους ο νόμος τίθεται στο περιθώριο. Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κύρωση από τη Βουλή δεν θεραπεύει τις παραβάσεις του κοινοτικού δικαίου.

Προς τους κ. κ. Βουλευτές λοιπόν θα έλεγα να θυμούνται ότι ο Παράδεισος δεν είναι τόπος! Ο παράδεισος είναι τρόπος.

Παιχνίδια ενηλίκων !

Τα Νομικά Νέα συμμετέχουν στην πρόσκληση της Εύης με χαρά και πολλούς πολλούς δυσταγμούς καθώς για ώρα η πέννα έτρεμε στα χέρια μου και έπρεπε να μου πει τι να γράψω ο Παναγιώτης (κατά το πρώτο σκέλος). Δυστυχώς εγώ γράφω πλέον με το χέρι μόνον επικυρώσεις ή αφιερώσεις σε βιβλία και ευχαριστήρια σε μπιλιέτα.

Μπορείτε να καμαρώσετε την υπογραφή μου (και αν τολμάτε αντιγράψτε την...)!

Να λοιπόν που η μπλογκόσφαιρα έδωσε την αφορμή να ξαναβρεθούν δυο παλιές συμμαθήτριες από το νηπιαγωγείο " jardin d'enfants" μέχρι την αποφοίτηση από την Ελληνογαλλική Σχολή Μοναχών Ουρσουλινών, σαν να μην πέρασε μια μέρα από τότε που έπαιζαν παρέα στον κήπο της Εύης στου Παπάγου με το σκύλο Κάσιους! Παράξενη ζωή, γράφουμε επώνυμα και οι δυό, έχουμε παντρευτεί από έναν απίθανο και νεώτερό μας Παναγιώτη και μ'όλες μας τις διαφορές διατηρούμε ένα σωρό κοινά ...

Εύη οι ... δικηγόροι σου είναι εδώ!

Η Εύη ας σημειωθεί κάλεσε και την Αθήναιος να χειρογράψει και έδωσε μια γλυκειά συνταγή πάβλοβας. Ε ναι. Οι ζωές των άλλων μπορεί να μην είναι επικυρώσεις. Η συνταγή μοιάζει εξαιρετική!

Τα Νομικά Νέα δράττονται της ευκαιρίας να υπενθυμίσουν στους νομικούς ότι η σοβαροφάνεια βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Οι αμοιβές των δικηγόρων του City.

Το editorial των Financial Τimes, όπως αναφέρει η σημερινή ΗΜΕΡΗΣΙΑ [1], προβληματίζεται για το ύψος των δικηγορικών αμοιβών αναφέροντας ότι:

«Όταν οι δικαστικές δαπάνες βρίσκονται στη... στρατόσφαιρα, κάνοντας ακόμη και τους ίδιους τους δικηγόρους να αισθάνονται κάπως άβολα, τότε η ανάγκη αλλαγής θεωρείται επιβεβλημένη».

Ενδεικτικά σημειώνει ότι τον προηγούμενο μήνα, δικαστής του Ανώτατου Δικαστηρίου ξεκίνησε δικαστικό αγώνα ενάντια διακεκριμένης εταιρείας δικηγόρων του City, με την κατηγορία ότι χρέωσε υπέρογκα ποσά, που άλλως θα αντιστοιχούσαν σε υπόθεση 9 ετών, για μια τριήμερη δίκη που αφορούσε κατοχύρωση πατέντας.

Τώρα μια νομική διαμάχη σχετική με χυτήριο αλουμινίου στο Τατζικιστάν προβλέπεται να αποφέρει στους δικηγόρους 85 εκατομμύρια στερλίνες - κάνοντας την υπόθεση την τρίτη ακριβότερη δικαστική διαμάχη στη Βρετανία.

Αυτά είναι μόνον τα τελευταία γεγονότα που έχουν προκαλέσει ανησυχίες. Εάν το Λονδίνο δεν βρει τρόπους να επιβάλει πλαφόν στις δικαστικές χρεώσεις, τότε -δικαίως- θα κινδυνεύσει η θέση του ως κορυφαίου κέντρου διεξαγωγής διαιτησιών.

Τι μπορεί να πει κανείς όμως για όλα αυτά όταν σε κάθε σοβαρή υπόθεση που γίνεται στη χώρα η παρουσία των μεγάλων δικηγορικών γραφείων του City (ιδίως του λεγόμενου «μαγικού κύκλου») είναι επιβεβλημένη?

Η επίκαιρη έκδοση ομολόγου για το δανεισμό του Ελληνικού Δημοσίου μπορεί να το επιβεβαιώσει. Η πώληση του ποσοστού του ΟΤΕ το δίχως άλλο όπως και κάθε άλλη συναλλαγή στην οποία μετέχει το τραπεζικό σύστημα ή οι χρηματοοικονομικοί σύμβουλοι.

Είναι δεδομένο ότι οι αμοιβές αυτές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Και επίσης είναι δεδομένο ότι οι παρεχόμενες υπηρεσίες είναι «φύκια για μεταξωτές κορδέλλες». Για το πρώτο δίδονται πολλές ερμηνείες καθώς συνήθως οι αποδοχές αυτές δικαιολογούν την εύνοια του χρηματοπιστοτικού συστήματος περισσότερο από την αξία των παρεχομένων υπηρεσιών. Για το δεύτερο τα πράγματα είναι πιο σύνθετα.

Διεθνής οίκοι χρησιμοποιούν τους «κατάλληλους για τον τρίτο κόσμο» συναδέλφους με τη βοήθεια κάποιου καταλληλότερου… Μένουν σε καλά ξενοδοχεία και ομιλούν την αγγλική ενίοτε με αφρικανική ή πακιστανική προφορά. Έχω συναντήσει και άφθονους κινέζους. Γνωστού όντος του γεγονότος ότι καλοδέχομαι τους ξένους οφείλω να υποστηρίξω ότι δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από έναν πρώην μαυριδερό κάτοικο αποικίας ο οποίος υιοθετήθηκε από το σύστημα του αποικίσαντος. Ότι το φανατικότερο… και το ευεπίφορο σε διαφθορά. Αυτοί οι οικονομικοί μετανάστες πρέπει να μην ξεχνούν τη μάνα τους στο χωριό. Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα σήμερα.

Η χώρα μας πληρώνει σε αμοιβές διεθνών συμβούλων απίστευτα ποσά και μαζί της πολλοί επιχειρηματίες. Ο μαγικός κύκλος και διάφορα παρακυκλάκια του λιγότερο μαγεμένα (εννοώ πιο μικρά γραφεία) είναι εδώ, εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι τι ακριβώς είναι. Διότι δικηγόροι δεν είναι. Ούτε γιατί ακριβώς πληρώνονται… διότι για τη δουλειά τους δεν πληρώνονται. Πολλοί από εμάς τους εθνικούς δικηγόρους, επιχειρούμε να τους μιμηθούμε ή να τους προσεταιριστούμε. Δεν μπορώ να κρίνω αυτή την επιλογή. Για μένα αυτό που μπορώ να πω είναι ότι όταν ζητάς πολλά (τόοοοοοοοοοοοοσα πολλά) είναι εύλογο να αναρωτιέσαι και μόνος σου γιατί τάχα.

Και στην ερώτηση αυτή πιστεύω ότι ακόμη και ένας QC ακόμη και ένας άριστος νομικός δεν μπορεί να αξίζει όσον αφορά τις υπηρεσίες του, τον προϋπολογισμό μιας φτωχής χώρας για μια δουλίτσα. Εγώ πάντως QC μια φορά συνάντησα σε συναλλαγή τέτοιου είδους και δεν θα τον ξεχάσω ποτέ. Ήταν άριστος και διόλου ανήθικα ακριβός. Οι άλλοι, οι σύμβουλοι που δεν είναι καν εγγεγραμμένοι στους δικηγορικούς συλλόγους… είναι οι πανάκριβοι.

Ο καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του. Και οι Financial Times ας είναι παρακαλώ περισσότερο ευθείς. Ούτε η χρονοχρέωση φταίει ούτε το κόστος των διαιτησιών.

Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα! Πιστέψτε με.

---

[1] http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=12478&subid=2&tag=9464&pubid=1785114

ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Σε συνέχεια των όσων έχουν αναφερθεί σε προηγούμενο post του blog μας για την παραχώρηση ιδιωτικού λιμένα και ενόψει πάντα της επικαιρότητας θα ήταν σκόπιμο να αναφερθούμε και στο Αλουμίνιον της Ελλάδας. Ειδικότερα στην αδειοδότηση του σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, ο οποίος κατασκευάστηκε από εταιρία, η οποία μετέχει στο σχήμα, το οποίο απέκτησε την Αλουμίνιον της Ελλάδος πριν από μερικά χρόνια. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Η εταιρία Αλουμίνιον της Ελλάδος ιδρύθηκε το 1960 και οι μέτοχοί της συμβλήθηκαν με το Ελληνικό Δημόσιο. Ενόψει του γεγονότος ότι επρόκειτο για μία εξαιρετικής σημασίας επένδυση η σύμβαση αυτή κυρώθηκε με νόμο. Η πρακτική ακουλουθείτο παγίως την εποχή εκείνη, προκειμένου να αποτελέσει η χώρα πόλο έλξης επενδυτών κυρίως από το εξωτερικό. Έπρεπε λοιπόν να εξασφαλιστεί η προστασία των κεφαλαίων του εξωτερικού, αλλά και να παραχωρηθούν μια σειρά εξαιρετικών προνομίων που έλαβε η εταιρία, ώστε οι δραστηριότητες να είναι εξασφαλισμένα επικερδείς.

Ένα από τα βασικότερα προνόμια που δόθηκε στη Αλουμίνιον της Ελλάδος ήταν η ειδική και εξαιρετικά χαμηλή τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος που χρησιμοποιούσε, ώστε να αξιοποιήσει τα ελληνικά κοιτάσματα λιγνίτη για την παραγωγή αλουμινίου και αλουμίνας. Η διάρκεια της σύμβασης αυτής ήταν ορισμένη και θα έληγε το 2006. Θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν σε όλη τη διάρκεια της σύμβασης η κύρια διαφωνία μεταξύ εταιρίας και ελληνικού δημοσίου. Η διαφωνία αυτή λύθηκε δικαστικά προς όφελος της εταιρίας, η οποία εξακολούθησε να απολαμβάνει το εξαιρετικό προνόμιο του χαμηλού τιμολογίου.

Λίγο καιρό πριν τη λήξη της σύμβασης οι τότε ιδιοκτήτες της εταιρίας αποφάσισαν να τη μεταβιβάσουν και ξεκίνησε η διαδικασία του νομικού ελέγχου από τους ενδιαφερόμενους. Από την πρώτη στιγμή πάντως η επιφύλαξη που εκφραζόταν από όλες τι πλευρές ήταν το κατά πόσο η συγκεκριμένη δραστηριότητα θα παρέμενε επικερδής μετά τη λήξη της σύμβασης, άρα και των προνομίων. Ειδικά το υψηλό κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος δε φαινόταν να περιορίζεται παρά την υφιστάμενη άδεια για την κατασκευή μονάδας παραγωγής με φυσικό αέριο για ίδια χρήση. Η διατήρηση της προνομιακής τιμής κατά το χρόνο που συζητείτο η μεταβίβαση άλλωστε οπωσδήποτε θα μπορούσε να εγείρει προβληματισμούς και αμφισβητήσεις, ως προς το κατά πόσο συνιστά παράνομη ενίσχυση κατά το κοινοτικό δίκαιο.

Είναι γνωστό ότι τελικά η εταιρία μεταβιβάστηκε και πρόσφατα ολοκληρώθηκε και η κατασκευή του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας με φυσικό αέριο. Υπήρξε ωστόσο μία διαφοροποίηση σε σχέση με τα δεδομένα που ίσχυαν κατά το χρόνο των διαπραγματεύσεων: η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια δε θα είναι μόνο για ίδια χρήση (δηλαδή για το εργοστάσιο), αλλά θα πωλείται και στη ΔΕΗ. Και μάλιστα σε ακριβότερη τιμή, από αυτήν που αγοράζει το ρεύμα η εταιρία. Ουσιαστικά λοιπόν το γεγονός που θα έθετε σε κίνδυνο την όλη επένδυση δεν υφίσταται πλέον. Το προνόμιο λοιπόν επί της ουσίας διατηρείται, απλώς αλλάζει κάπως η εμφάνισή του προς τα έξω.

Το συμπέρασμα: τελικά η ιστορία μάλλον επαναλαμβάνεται και υπό το πρίσμα αυτό το επιχειρηματικό ρίσκο δικαιώνεται!!!
Καλό μας μήνα!!!