Η οδηγία 2004/18 -Το δώρο μας για την Καλή Χρονιά 2008

Το 2007 ήταν μια παράξενη χρονιά συχνά πικρή για τη χώρα μας.

Η καλοκαιρινή οικολογική καταστροφή δεν ήταν η μόνη μεγάλη οδύνη του τόπου.

Το φθινόπωρο μας επιφύλαξε μια εκλογική διαδικασία που άφησε στον κάθε συνειδητό πολίτη μια στιφή γεύση.

Και ο χειμώνας ....συνεχείς πνιγμοί λαθρομεταναστών στο Αιγαίο, κάμερες στις διαδηλώσεις, ύβρεις στο κομματικό σύστημα, περιορισμοί των κοινωνικών δικαιωμάτων και απολύσεις, το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου της Ολυμπιακής, περιορισμοί στις μεταβιβάσεις των μετοχών με τροπολογίες, κολλέγια και ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά διόλου παιδεία, οι μαθητές και πάλι σε καταλήψεις, κουμπάροι να ορίζουν την τιμή του γάλακτος που είναι βασική τροφή για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Από το καλοκαίρι γελάμε πικρογελάμε δηλαδή μόνον με το Λάκη Λαζόπουλο κάθε τρίτη.

Η χώρα με το ακριβότερο γάλα της Ευρώπης και με τα λιγότερα δάση πρέπει να καλωσορίσει το 2008 και να βρεί τρόπους να ελπίζει.

Ετος Ολυμπιακών Αγώνων το 8 (τυχερός αριθμός για τους κινέζους) έτος αναθεώρησης για την Ελλάδα, και ποιός ξέρει ποιών εκπλήξεων θα στρέψει το καλοκαίρι τα μάτια στην Ασία...

Εμείς δεν μπορούμε παρά να σας ευχηθούμε το μεγάλο αυτό 8 να είναι για όλους γεμάτο ευτυχία, υγεία, χαρά και αλληλεγγύη και να σας προσφέρουμε κάτι που σπανίζει στον τόπο μας ΔΟΥΛΕΙΑ. Τη δουλειά μας για τις δημόσιες συμβάσεις και την οδηγία 2004/18 όπως ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το πδ 60/2007 και το σχολιασμό της με τρόπο όσο οικολογικότερο γίνεται. Σε ηλεκτρονική μορφή και για όλους προσβάσιμη. Να την αποθηκεύσετε χωρίς να την τυπώσετε. Για λιγότερο χαρτί...

Τη δουλειά μας για τις δημόσιες συμβάσεις που μας επέτρεψε να συνεργασθούμε και να συνυπάρξουμε όλοι μαζί αγαπημένα και να δώσουμε ο ένας στον άλλο κάτι από τον εαυτό του. Αλλος κέφι ενθουσιασμό και ιδέες, άλλος σχολαστικότητα και ποιότητα, άλλος ταχύτητα και αποτελεσματικότητα και όλοι μαζύ παρέα και κέφι... Η συνεργασία αυτή θα μας μείνει αξέχαστη.

Τη δουλειά μας για τις δημόσιες συμβάσεις που δηλώνει οτι η Ελλάδα αποκτά ένα σταδιακά όλο και περισσότερο ευρωπαϊκό πρόσωπο αφού δεν αντιτίθεται όπως στο παρελθόν στους κανόνες του παιχνιδιού της Ευρώπης.

Τη δουλειά μας που ελπίζουμε να επεξεργασθούμε και να βελτιώσουμε με τις υποδείξεις σας για να κάνουμε ένα ωραίο κοινό βιβλίο.

Σας ευχόμαστε το 8 να σας φέρει ποιότητα ζωής, συνεργασίας και αισθημάτων.

Στους δικηγόρους ειδικά καλές εκλογές στο Δ.Σ.Α.

Στους νομικούς εν γένει να δημιουργούν και όταν απαιτείται να τολμούν να παραιτούνται.

Στους νέους δικηγόρους και στους ασκούμενους φαντασία και δημιουργικότητα: κάποτε πρέπει οι επιλογές των γονιών και των πανελληνίων να μεταμορφώνονται σε κατάδικές τους θέσεις.

Το δώρο μας θα το βρείτε σε

Αντισημιτισμός

Ο αντισημιτισμός[1] τελευταία και πάλι στο προσκήνιο. Παράξενο αυτή την εποχή που τον διαβάζω. Φταίει ο Λε Γκοφ για την ξαναζεσταμένη θλίψη μου[2] που κάθε τόσο με φέρνει σε σκέψεις.
Αντιγράφω όμως από την Καθημερινή της Κυριακής το άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη με τον ίδιο τίτλο[3]:

«Το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ο εγχώριος αντισημιτισμός και ρατσισμός, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Εφετείο Αθηνών. Η δίκη όμως αναβλήθηκε και ευτυχώς γιατί αν συνεχιζόταν και κατέληγε σε απόφαση φοβάμαι ότι θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την ελληνική Δικαιοσύνη. Η δίκη συνεχίστηκε χθες πάλι στο Εφετείο, αλλά με νέα σύνθεση»
Μετ’ εμποδίων -λόγω τηλεφωνήματος για βόμβα που απεδείχθη φάρσα- και σε κλίμα έντασης ξεκίνησε αυτές τις μέρες ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων η δίκη με κατηγορούμενους για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων τον δικηγόρο Κώστα Πλεύρη και τους υπεύθυνους της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος». Αιτία της σε βάρος τους κατηγορίας, βιβλίο που εξέδωσε ο κ. Πλεύρης με τίτλο «Οι Εβραίοι. Ολη η αλήθεια», το οποίο προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (σ.σ. έχει αποβληθεί από πολιτική αγωγή, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπέστη ζημία από την έκδοση του βιβλίου) αλλά και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Μάλιστα, η τελευταία στράφηκε με μήνυση σε βάρος του κ. Πλεύρη αλλά και των υπεύθυνων της εφημερίδας που δημοσίευσαν αποσπάσματα του βιβλίου, το οποίο, κατά το κατηγορητήριο, «προτρέπει σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν μίσος και βία κατά προσώπων και ομάδων μόνο λόγω εθνικής καταγωγής και ιδιαίτερα κατά των Εβραίων».
Κατά τη διάρκεια της δίκης αυτής ο κ. Πλεύρης αναρωτήθηκε
«- Δηλαδή όλοι πρέπει να αγαπάμε τους Εβραίους?»
Κανείς δεν έχει πει στον κ. Πλεύρη ότι δεν είναι δυνατό να αγαπηθούν οι κατηγορίες ανθρώπων?
Οι ομάδες?
Οι κατηγορίες, είτε ως θρησκευτικές ενότητες, είτε ως φυλετικές ή πολιτικές ομάδες είτε ως οποιασδήποτε άλλης μορφής ομαδοποίηση όπως ακόμη και «οι νοικοκυρές» μόνον να μισηθούν μπορούν.
Και μάλιστα όχι με γνήσιο μίσος. Με μισαλλοδοξία και φθόνο, με μανία παράφορη, με ζήλο για εξεύρεση αποδιοπομπαίου τράγου. Πολλοί διαβάζουν τον Γκαζμέτ Καπλάνι λιγότεροι τον Κοέν[4]. Για τον Καπλάνι δεν θα βάλω ούτε λινκ. Τον Αλβανό τον βαράμε και τον «αγαπάμε» όλοι. Η κουλτούρα μας μας επιτρέπει να του δείχνουμε ηπιότητα ιδίως αν η φάρα του μας υπηρετεί και μας καθαρίζει τα σπίτια, φορτώνεται τα παιδιά και τους γέρους…Και μας μιλάει και ελληνικά. Αρκεί να μην κρατάει τη σημαία ΜΑΣ. Ο εβραίος όμως! Δεν είναι το ίδιο. Γιατί είναι αστός! Γιατί είναι διανοούμενος! Και γιατί αν επιβίωσε, σωπαίνει.
Είναι μπαναλιτέ τα όσα γράφονται. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να τα επαναλαμβάνω. Είναι η καθημερινότητά μας! Ας μην το ξεχνάμε λοιπόν. Και για τη σημερινή μου θλίψη για τους τόσους μισαλλόδοξους συμπολίτες φταίει τελικώς ο Λε Γκοφ! Και το πολύ μου διάβασμα εδώ και κει που με απομονώνει από το πλήθος.
Αλλά τι λέω! Ξεχνώ πόσο συχνά κλωτσήθηκε ο σκύλος μου επειδή είναι όμορφος και άσπρος?

[1] Αντί πολλών βλ. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82

[2] Λε Γκοφ, Η Ευρώπη γεννήθηκε το Μεσαίωνα, Πόλις[3] Το υπόλουπο σε http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_967361_04/12/2007_251188
[4] http://www.cohen.gr/index.htm