Ο αντισημιτισμός[1] τελευταία και πάλι στο προσκήνιο. Παράξενο αυτή την εποχή που τον διαβάζω. Φταίει ο Λε Γκοφ για την ξαναζεσταμένη θλίψη μου[2] που κάθε τόσο με φέρνει σε σκέψεις.
Αντιγράφω όμως από την Καθημερινή της Κυριακής το άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη με τον ίδιο τίτλο[3]:
«Το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ο εγχώριος αντισημιτισμός και ρατσισμός, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Εφετείο Αθηνών. Η δίκη όμως αναβλήθηκε και ευτυχώς γιατί αν συνεχιζόταν και κατέληγε σε απόφαση φοβάμαι ότι θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την ελληνική Δικαιοσύνη. Η δίκη συνεχίστηκε χθες πάλι στο Εφετείο, αλλά με νέα σύνθεση»
Μετ’ εμποδίων -λόγω τηλεφωνήματος για βόμβα που απεδείχθη φάρσα- και σε κλίμα έντασης ξεκίνησε αυτές τις μέρες ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων η δίκη με κατηγορούμενους για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων τον δικηγόρο Κώστα Πλεύρη και τους υπεύθυνους της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος». Αιτία της σε βάρος τους κατηγορίας, βιβλίο που εξέδωσε ο κ. Πλεύρης με τίτλο «Οι Εβραίοι. Ολη η αλήθεια», το οποίο προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (σ.σ. έχει αποβληθεί από πολιτική αγωγή, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπέστη ζημία από την έκδοση του βιβλίου) αλλά και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Μάλιστα, η τελευταία στράφηκε με μήνυση σε βάρος του κ. Πλεύρη αλλά και των υπεύθυνων της εφημερίδας που δημοσίευσαν αποσπάσματα του βιβλίου, το οποίο, κατά το κατηγορητήριο, «προτρέπει σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν μίσος και βία κατά προσώπων και ομάδων μόνο λόγω εθνικής καταγωγής και ιδιαίτερα κατά των Εβραίων».
Κατά τη διάρκεια της δίκης αυτής ο κ. Πλεύρης αναρωτήθηκε
«- Δηλαδή όλοι πρέπει να αγαπάμε τους Εβραίους?»
Κανείς δεν έχει πει στον κ. Πλεύρη ότι δεν είναι δυνατό να αγαπηθούν οι κατηγορίες ανθρώπων?
Οι ομάδες?
Οι κατηγορίες, είτε ως θρησκευτικές ενότητες, είτε ως φυλετικές ή πολιτικές ομάδες είτε ως οποιασδήποτε άλλης μορφής ομαδοποίηση όπως ακόμη και «οι νοικοκυρές» μόνον να μισηθούν μπορούν.
Και μάλιστα όχι με γνήσιο μίσος. Με μισαλλοδοξία και φθόνο, με μανία παράφορη, με ζήλο για εξεύρεση αποδιοπομπαίου τράγου. Πολλοί διαβάζουν τον Γκαζμέτ Καπλάνι λιγότεροι τον Κοέν[4]. Για τον Καπλάνι δεν θα βάλω ούτε λινκ. Τον Αλβανό τον βαράμε και τον «αγαπάμε» όλοι. Η κουλτούρα μας μας επιτρέπει να του δείχνουμε ηπιότητα ιδίως αν η φάρα του μας υπηρετεί και μας καθαρίζει τα σπίτια, φορτώνεται τα παιδιά και τους γέρους…Και μας μιλάει και ελληνικά. Αρκεί να μην κρατάει τη σημαία ΜΑΣ. Ο εβραίος όμως! Δεν είναι το ίδιο. Γιατί είναι αστός! Γιατί είναι διανοούμενος! Και γιατί αν επιβίωσε, σωπαίνει.
Είναι μπαναλιτέ τα όσα γράφονται. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να τα επαναλαμβάνω. Είναι η καθημερινότητά μας! Ας μην το ξεχνάμε λοιπόν. Και για τη σημερινή μου θλίψη για τους τόσους μισαλλόδοξους συμπολίτες φταίει τελικώς ο Λε Γκοφ! Και το πολύ μου διάβασμα εδώ και κει που με απομονώνει από το πλήθος.
Αλλά τι λέω! Ξεχνώ πόσο συχνά κλωτσήθηκε ο σκύλος μου επειδή είναι όμορφος και άσπρος?
Αντιγράφω όμως από την Καθημερινή της Κυριακής το άρθρο του Αντώνη Καρκαγιάννη με τον ίδιο τίτλο[3]:
«Το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου ο εγχώριος αντισημιτισμός και ρατσισμός, κάθισε στο εδώλιο του κατηγορουμένου στο Εφετείο Αθηνών. Η δίκη όμως αναβλήθηκε και ευτυχώς γιατί αν συνεχιζόταν και κατέληγε σε απόφαση φοβάμαι ότι θα εξέθετε ανεπανόρθωτα την ελληνική Δικαιοσύνη. Η δίκη συνεχίστηκε χθες πάλι στο Εφετείο, αλλά με νέα σύνθεση»
Μετ’ εμποδίων -λόγω τηλεφωνήματος για βόμβα που απεδείχθη φάρσα- και σε κλίμα έντασης ξεκίνησε αυτές τις μέρες ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων η δίκη με κατηγορούμενους για παράβαση του νόμου περί φυλετικών διακρίσεων τον δικηγόρο Κώστα Πλεύρη και τους υπεύθυνους της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος». Αιτία της σε βάρος τους κατηγορίας, βιβλίο που εξέδωσε ο κ. Πλεύρης με τίτλο «Οι Εβραίοι. Ολη η αλήθεια», το οποίο προκάλεσε τις έντονες αντιδράσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (σ.σ. έχει αποβληθεί από πολιτική αγωγή, καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι δεν υπέστη ζημία από την έκδοση του βιβλίου) αλλά και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας. Μάλιστα, η τελευταία στράφηκε με μήνυση σε βάρος του κ. Πλεύρη αλλά και των υπεύθυνων της εφημερίδας που δημοσίευσαν αποσπάσματα του βιβλίου, το οποίο, κατά το κατηγορητήριο, «προτρέπει σε πράξεις και ενέργειες δυνάμενες να προκαλέσουν μίσος και βία κατά προσώπων και ομάδων μόνο λόγω εθνικής καταγωγής και ιδιαίτερα κατά των Εβραίων».
Κατά τη διάρκεια της δίκης αυτής ο κ. Πλεύρης αναρωτήθηκε
«- Δηλαδή όλοι πρέπει να αγαπάμε τους Εβραίους?»
Κανείς δεν έχει πει στον κ. Πλεύρη ότι δεν είναι δυνατό να αγαπηθούν οι κατηγορίες ανθρώπων?
Οι ομάδες?
Οι κατηγορίες, είτε ως θρησκευτικές ενότητες, είτε ως φυλετικές ή πολιτικές ομάδες είτε ως οποιασδήποτε άλλης μορφής ομαδοποίηση όπως ακόμη και «οι νοικοκυρές» μόνον να μισηθούν μπορούν.
Και μάλιστα όχι με γνήσιο μίσος. Με μισαλλοδοξία και φθόνο, με μανία παράφορη, με ζήλο για εξεύρεση αποδιοπομπαίου τράγου. Πολλοί διαβάζουν τον Γκαζμέτ Καπλάνι λιγότεροι τον Κοέν[4]. Για τον Καπλάνι δεν θα βάλω ούτε λινκ. Τον Αλβανό τον βαράμε και τον «αγαπάμε» όλοι. Η κουλτούρα μας μας επιτρέπει να του δείχνουμε ηπιότητα ιδίως αν η φάρα του μας υπηρετεί και μας καθαρίζει τα σπίτια, φορτώνεται τα παιδιά και τους γέρους…Και μας μιλάει και ελληνικά. Αρκεί να μην κρατάει τη σημαία ΜΑΣ. Ο εβραίος όμως! Δεν είναι το ίδιο. Γιατί είναι αστός! Γιατί είναι διανοούμενος! Και γιατί αν επιβίωσε, σωπαίνει.
Είναι μπαναλιτέ τα όσα γράφονται. Ποτέ μου δεν πίστευα ότι θα έπρεπε να τα επαναλαμβάνω. Είναι η καθημερινότητά μας! Ας μην το ξεχνάμε λοιπόν. Και για τη σημερινή μου θλίψη για τους τόσους μισαλλόδοξους συμπολίτες φταίει τελικώς ο Λε Γκοφ! Και το πολύ μου διάβασμα εδώ και κει που με απομονώνει από το πλήθος.
Αλλά τι λέω! Ξεχνώ πόσο συχνά κλωτσήθηκε ο σκύλος μου επειδή είναι όμορφος και άσπρος?
[1] Αντί πολλών βλ. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82
[2] Λε Γκοφ, Η Ευρώπη γεννήθηκε το Μεσαίωνα, Πόλις[3] Το υπόλουπο σε http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_967361_04/12/2007_251188
[4] http://www.cohen.gr/index.htm
2 σχόλια:
Αποτελεί αντικείμενο νομικού ενδιαφέροντος μεγάλης σημασίας πιστεύω οι αντιεβραϊκές δίκες (σχετικά και σε http://www.cohen.gr/hpg80.htm. Οπως και οι φιλοεβραικές.
Συμφωνώ απόλυτα με την παρατήρηση ότι ο ξένος μας είναι αρεστός, όσο βρίσκεται σε δυσμενέστερη θέση και εξαρτάται πλήρως από εμάς. Μόλις προκόψει (βλ. σημαία που σημαίνει αριστείο) μας ενοχλεί.
Προσωπικά θεωρώ ότι σε σχέση με τα θέματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας επιβάλλεται επιτέλους η κοινωνία μας να ωριμάσει και να αντιμετωπίζει τέτοιες αναφορές με χλευασμό και όχι με δικαστήρια.
Δημοσίευση σχολίου