γιάννης μαντζουράνης: το δικαίωμα να είσαι δικηγόρος

Posted at 15:43h in Παρδαlaw by Ελένη Τροβά

Πολλές φορές στο παρελθόν έχω εκφρασθεί για την τύχη που επιφυλάσσουν τα ΜΜΕ στους δικηγόρους. Ιδίως όταν συνδέονται με την πολιτική και την εξουσία. Αυτή τη φορά τα ΜΜΕ με δυναμισμό επιτέθηκαν στο Γιάννη Μαντζουράνη αναφερόμενα σε σκάνδαλα. Παλιά και νέα.
Ο Γιάννης Μαντζουράνης είναι γνωστός στο μεταίχμιο του δημοσίου και του ποινικού δικαίου συνάδελφος. Τον πρωτογνώρισα το 1981 στο Ανώτερο Φροντιστήριο Συνταγματικού Δικαίου που οργάνωναν οι καθηγητές Κασιμάτης και ο αείμνηστος Μάνεσης τότε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γιώργος Κασιμάτης έγινε νομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και ο Γιάννης ο Ματζουράνης Γραμματέας Υπουργικού Συμβουλίου.  Παρότι βλέπω στοιχειωδώς την επαγγελματική του πορεία είμαστε απλοί γνώριμοι και μόνον. Λίγα τα συναπαντήματα όλα αυτά τα χρόνια. Δεν θα μπορούσα όμως να μην αντιδράσω στο γεγονός ότι η υποστήριξη του εντολέα του (επιτυχής προς το παρόν) Ελληνικού Δημοσίου για το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας έχει προξενήσει τόσες αντιδράσεις ως προς το πρόσωπο του δικηγόρου. Γνωρίζω ότι για τον ίδιο η αντίδραση αυτή συνιστά διαφήμιση και θα φέρει κόσμο σε αυτόν, αν και δεν τον χρειάζεται μα την αλήθεια. Για άλλη μια φορά στη ζωή του έγινε «φίρμα».
Η ανάθεση όμως μιας υπόθεσης σε ένα δικηγόρο καθεαυτή δεν είναι είδηση για το δικηγόρο που την ανέλαβε. Ίσως είναι είδηση το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποίησε νομικούς παραστάτες προσκείμενους σε άλλους κάποτε πολιτικούς χώρους, όπως στο παρελθόν με τον Σαγιά ή το Γιάννη Δρόσο. Ο Μαντζουράνης ήταν αναμφισβήτητα «παλαιοπασόκος» όπως και πολλοί όψιμοι συριζαίοι άλλωστε. Δεν ξέρω όμως τι είναι σήμερα και που τον οδήγησε η προσωπική του διαδρομή ιδεολογικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ τάχα δεν είχε νομικούς με συριζαίικη ταυτότητα? Ή δεν μπορούσε να φτιάξει όπως ο Παπανδρέου έφτιαξε το Βγόντζα ή το Μαντζουράνη? Προτίμησε το βέβαιο και το ασφαλές? Κανείς δεν μπορεί να κρίνει κάποιον από την επιλογή του δικηγόρου του, ακόμη και το Ελληνικό Δημόσιο, ιδίως όταν του κερδίζει τις μάχες.
Η ανάθεση των υποθέσεων στο ΣτΕ στο Γιάννη Μαντζουράνη προξένησε όμως μια καταιγίδα αντιδράσεων με αναφορές από το Κυριακάτικο Βήμα και άλλες εφημερίδες και ιστότοπους,  μεταξύ άλλων σε κάποιο διαζύγιό του ή στο θάνατο της αδελφής του. Φυσικά αναφέρθηκε και το γεγονός ότι αθωώθηκε από το Εφετείο για όσα έμεινε προφυλακισμένος επί 18μηνο αλλά με τρόπο που να αφήνουν οι διάφορες εφημερίδες να εννοηθεί ότι το Εφετείο δεν καλοήξερε τι έκανε.
Ο “γραμματοκομιστής του Κοσκωτά” λοιπόν στα κανάλια και τους πηχιαίους τίτλους με πάθος και λύσσα.
Όμως ο Μαντζουράνης έκανε καλά τη δουλειά του προς το παρόν και ο πελάτης του θες πες τον Σύριζα θες πες τον Ελληνικό Δημόσιο. Επιχειρήθηκε να του υποδειχθεί η ύπαρξη ασυμβιβάστου με τους διαγωνιζόμενους. Επιχειρήθηκε να διασυρθεί και να ταπεινωθεί ως επαγγελματίας. Τόσοι καθηγητές εναντίον του στο ΣτΕ και τους νικάει? Γίνεται? Και στο ΣτΕ ο Μαντζουρ. Τώρα?
Τα συμπεράσματα είναι συνοπτικά τα ακόλουθα: κάποιοι πρέπει να μάθουν να χάνουν και να  παίζουν με τους κανόνες του παιχνιδιού του δικαστικού συστήματος (αυτό έχουμε!)
Κάποιοι πρέπει να μάθουν να χτυπούν επί τέλους τους αντιπάλους τους και όχι τους δικηγόρους των αντιπάλων τους.
Η είδηση δεν είναι ότι ο Μαντζουράνης πέρασε προς το παρόν τις συμπληγάδες του ΣτΕ. Μόνον αφελής θα πίστευε ότι θα προχωρούσε προσωρινή διαταγή ή αναστολή σε τέτοιες υποθέσεις. Αλλά γι’αυτό δεν ευθύνεται ο Ματζουρ.
Η είδηση είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προσέλαβε το Μαντζουράνη.
Και φυσικά είδηση είναι κάθε ημερομηνία  δικασίμου των κρίσιμων αυτών δικών. Περισσότερο και από το περιεχόμενη κάθε απόφασης. Το Βήμα άλλωστε μας ανακοίνωσε και τις ημερομηνίες των διασκέψεων που έπονται της δίκης της Ολομέλειας.
Ο δικηγόρος  όμως δικαιούται να κάνει τη δουλειά του απερίσπαστος και νηφάλιος. Χάνει κερδίζει. Πληρώνεται δεν πληρώνεται.
Το δικαίωμα της άσκησης του επαγγέλματός τους σύμφωνα με τον Κώδικα Δικηγόρων οφείλει να διασφαλίζει ο ΔΣΑ. Και οι συνάδελφοι να θυμόμαστε καμιά φορά τον Κώδικα Δικηγόρων.