Η βασιλεία και οι βασίλισσες

της Eλένης Tροβά - 16/12/2014
Είναι γνωστό ότι δεν είμαι φιλοβασιλική ούτε σχετίζομαι με αυλές πλην της αυλής του σπιτιού μου.
Όμως το πολίτευμα της Βασιλείας πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν έφερε τόσες χούντες και φασιστικά καθεστώτα όσα η προεδρική και η προεδρευόμενη δημοκρατία στο προσκήνιο. Πρόσφερε πολλές βασίλισσες και πριγκίπισσες ενώ ο προεδρικός θεσμός αν και νεώτερος ανδροκρατείται.

Εξάλλου καλλιέργησε τις τέχνες, ιδίως τη ζωγραφική και τη μουσική, μας έμαθε καλούς τρόπους και βοήθησε τις φαντασιώσεις ευμάρειας αρχής γενόμενης από το πριγκιπόπουλο του παραμυθιού και τον (κάθε) βασιλιά των παιδικών παραμυθιών που τόσο καλά ερμηνεύουν οι σύγχρονες θεωρίες.

Η Βασιλεία είναι ένα πολίτευμα το οποίο μας πρόσφερε το θεσμό του Συμβουλίου της Επικρατείας, μας επέτρεψε να μελετήσουμε την κληρονομικότητα πολλών ασθενειών μεταξύ των οποίων η αιμοφιλία και η σχιζοφρένεια, μας εδραίωσε την πεποίθηση ότι υπάρχει κληρονομικό δικαίωμα που δεν αναφέρεται μόνον στη γη αλλά και στην εξουσία, επέτρεψε δε στο χριστιανισμό να ιδρύσει τη «βασιλεία των ουρανών».

Είναι γεγονός ότι η γαλλική επανάσταση κλόνισε το βασιλικό θεσμό υπηρετώντας την αμερικανική καινοτομία και έφερε τον Πρόεδρο σαν θεσμό στην Ευρώπη που ήξερε όμως καλά τους βασιλείς και τους είχε συνυφάνει με την ιστορία της.

Έτσι αποκτήσαμε και Προέδρους παράλληλα με τα νέα κράτη τα εθνικά κράτη δηλαδή.
Οι Πρόεδροι ήρθαν στην Ευρώπη σε απομίμηση του αμερικανικού προτύπου αλλά χωρίς το συμβολισμό των Ηνωμένων Πολιτειών και την ιστορική συγκυρία που τον επέτρεψε στις ΗΠΑ. Θα ήταν πράγματι αστείο να μιλήσουμε για βασιλεία στις ΗΠΑ.

Όμως η μίμηση δεν είναι ασφαλής μέθοδος όταν το πολίτευμα οφείλει να συνδεθεί με την Ιστορία. Ο Βασιλιάς για την Ευρώπη προ των εθνικών κρατών ήταν αυτός που προστάτευε τη γη και διασφάλιζε τα φέουδα. Ήταν η εγγύηση της αυτοδιοίκησης των μικρών κοινοτήτων, ήταν η ασφάλεια κατά της παντοδυναμίας του Πάπα, ήταν κάποιος εντελώς ασήμαντος κοντός και άσχημος, συχνά τρελός, γυναίκα (βεβαιότατα γυναίκα συχνά) ή άνδρας ή οτιδήποτε άλλο που δεν πολυενδιέφερε που καθόταν σε ένα κτίριο και επέτρεπε στην Ιστορία να κάνει τη δουλειά της. Αλήθεια αναρωτιούνται οι φεμινίστριες γιατί υπάρχουν τόσες βασίλισσες και σπανίζουν οι προεδρίνες?
Αναρωτήθηκε κανείς γιατί βασιλείς έγιναν νεότατοι ενώ οι πρόεδροι είναι (και οφείλουν να είναι) γέροι?
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί όποτε καταργήθηκε η βασιλεία στην Ευρώπη οι χούντες καραδοκούσαν?
Όχι φυσικά. Γιατί (όπως λέω και στον έφηβο γιό μου) το μαϊμούδισμα υπάρχει και στην πολιτική και μεταξύ των ενηλίκων.
Έτσι μιμηθήκαμε τον αμερικανό πρόεδρο και η πρώην βασιλική Γαλλία του βασιλέως Ηλίου έχει τον καταπληκτικό πρόεδρο που της αρμόζει είτε είναι ο Ολάντ είτε είναι ο Σαρκοζί.
Έτσι μιμηθήκαμε το προεδρικό σύστημα και έχουμε έναν Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο που κανείς δεν άκουσε ποτέ να προεδρεύει της Ιταλίας ο οποίος είναι μάλιστα και παλαιός κομμουνιστής.
Το πολίτευμα της Γερμανίας είναι Ομοσπονδιακή Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Αρχηγός του κράτους είναι ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος, ο οποίος είναι ο εγγυητής του πολιτεύματος και εκπροσωπεί το γερμανικό κράτος διεθνώς. Η θητεία του διαρκεί πέντε χρόνια. Αρχηγός της κυβέρνησης είναι ο Καγκελάριος, ο οποίος ασκεί εκτελεστική εξουσία. Σήμερα, Πρόεδρος της Γερμανίας από τις 18 Μαρτίου 2012 είναι ο Γιόαχιμ Γκάουκ. Καγκελάριος της Γερμανίας είναι η Άνγκελα Μέρκελ. Έχετε ακούσει ποτέ τον κ. Γκάουκ?
Είναι λοιπόν ο Πρόεδρος για την Ευρώπη μια ανύπαρκτη φιγούρα που παριστάνει το βασιλιά χωρίς στέμμα και εξουσία.

Ας μην ζητάμε κάτι περισσότερο από τον ευρωπαίο Πρόεδρο Δημοκρατίας και δη τον Έλληνα. Δεν είναι ούτε θέση συνταξιοδοτήσεως πρώην πρωθυπουργών όπως αποδεικνύεται. Δεν είναι ούτε γενεσιουργός αιτία κάποιας ελιτ, ούτε δημιούργησε ποτέ αυλή. Μια δεξίωση το χρόνο έκανε και αυτή καταργήθηκε. Κάποιος για να ακούει τα χριστουγεννιάτικα κάλαντα και να βγάζει ένα διάγγελμα που κανείς μα κανείς δεν ακούει.
Κανένα παραμύθι δεν θα μιλήσει ποτέ για προεδρίνες προέδρους και προεδρόπουλα, ενώ πολλά παραμύθια θα συνεχίσουν να λέγονται για βασιλοπούλες.
Κανένας καλλιτέχνης δεν θα καθίσει κοντά σε προέδρους ούτε θα δημιουργήσει γι’αυτούς. Καμία χούντα δεν θα σπεύσει να καταργήσει βασιλείες. Θα βάλει έναν πρόεδρο για χάρη της.
Και φυσικά κανένας φασίστας δεν θα διστάσει να εκλέξει πρόεδρο ποτέ ακόμη και αν είναι ο Αδόλφος ή ο Στάλιν.

Η συγκεκριμένη τιμή στο πολίτευμα της Βασιλείας γίνεται προς χάριν των γυναικών και των νέων που βασίλευσαν και βασιλεύουν. Γυναίκα πρόεδρο δεν προκάμαμε να προτείνουμε αλλά και ότι ακούσθηκε προκάλεσε θυμηδία.

Τώρα τα derelicta της «χρυσής αυγής» θα μας βοηθήσουν ίσως για έναν Πρόεδρο που θα επιτρέψει στην κ. Μέρκελ και διάφορους άλλους λεγόμενους και «τροϊκανούς» να μας βοηθήσουν να μην καλλιεργούμε σταφύλι αλλά να σπέρνουμε σιτάρι ένεκα επιδοτήσεων.