Χθες γεννήθηκε ένα αγοράκι 2.400 στο Αρεταίιο. Πρόκειται για την καλύτερη είδηση που μπορούσε να έρθει στα αυτιά μου από την υπέροχη μητέρα του. Δεν πρόκειται φυσικά για νομική είδηση και ίσως όλοι να προβληματίζεστε γιατί έχει τη θέση της σε αυτό το βήμα. Η μητέρα δεν είναι νομικός, είναι δημοσιογράφος. Δεν έχει σχέσεις με τη δικαιοσύνη, περισσότερο θα έλεγε κανείς με την ποιότητα ζωής και το ήθος σχετίζεται. Ούτε η οικογένεια με την ευρεία του όρου έννοια σχετίζεται με τη νομική επιστήμη και τα τερτίπια της. Μόνον εγώ φίλη και γειτόνισά της είμαι νομικός αλλά αυτό δεν αρκεί για να κάνει την έλευση στον κόσμο αυτού του παιδιού νομική είδηση.
Γιατί τάχα μας νοιάζει όλους τους νομικούς ότι γεννήθηκε ο μικρούλης αυτός χθες?
1. γιατί ένα παιδί στις μέρες μας δεν είναι υπόθεση που διέπεται από τις συνήθεις διατάξεις του ΑΚ. Παιδί διεκδικεί να αποκτήσει το ομοφυλόφιλο ζευγάρι, παιδί διεκδικεί να αποκτήσει μια γυναίκα μόνη, παιδί διεκδικεί να αποκτήσει μια γυναίκα περασμένης βιολογικά ηλικίας κοκ. Το αίτημα είναι το παιδί. Το αίτημα είναι η ζωή. Παλαιότερα το δίκαιο ήξερε το παιδί ως γνήσιο τέκνο ενός έγγαμου ζευγαριού και το αντιμετώπιζε κυρίως ως υποκείμενο κληρονομικών δικαιωμάτων. Σταδιακά δικαιώματα απέκτησε το εξώγαμο τέκνο. Σήμερα το ζήτημα αντιστρέφεται. Δικαιώματα έχει κάθε παιδί επειδή η ζωή έχει δικαίωμα να διατηρεί ρόλο όταν η κοινωνία δεν μοιάζει να πολυαποδέχεται τη θέση των παιδιών σε έναν κόσμο ενηλίκων σε κρίση. Το δίκαιο καλά θα κάνει να τρέξει και να κατανοήσει το δικαίωμα στη ζωή του παιδιού και το δικαίωμα στη μητρότητα αλλά και αυτή την sui generis οικογένεια που διεκδικεί κάθε πρόσωπο που πιστεύει στη ζωή και στα παιδιά. Το δίκαιο ας σπεύσει προς το παιδάκι που μου έδωσε τόση ευτυχία και σε όλα τα παιδιά που συνεχίζουν να γεννιούνται παρά τα δεδομένα των ημερών.
2. γιατί οι συμβάσεις για τα δικαιώματα του παιδιού ρητορικής κυρίως ποιότητας και περιοριμένης εμβέλειας επιμένουν να βλέπουν τα παιδιά σαν υποκείμενα χωρίς ουσιαστικά δικαιώματα. Οπως και ο ΑΚ έτσι και οι διεθνείς συμβάσεις και οι νόμοι που τις κυρώνουν βλέπουν στο ανήλικο ένα φορέα περιορισμένων δικαιωμάτων που ασκούνται πάντα μέσω των προσώπων που το δίκαιο ορίζει ως αρμόδια προς τούτο. Το παιδί το ίδιο όπως και ιστορικά λίγο διαφέρει από ένα πλάσμα που προσδοκά την ενηλικίωση για να υπάρξει. Διακηρύξεις προστασίας του και ευχές δεν αρκούν για την κατοχύρωση των δικαιωμάτων του παιδιού. Δικαιωμάτων άλλωστε που όλοι γνωρίζουμε οι νομικοί ότι αφορούν μία αδιευκρίνιστη κατηγορία - αυτή δηλαδή του παιδιού- που κανείς δεν ξέρει ακριβώς τι σημαίνει... Ας σπεύσουν οι ενδιαφερόμενοι για τα παιδιά πριν δηλώσουν την φροντίδα τους γι'αυτά να κατανοήσουν ότι ως κατηρορία το παιδί σχεδόν δεν υφίσταται. Το δίκαιο πρέπει να αλλάξει και να δει το παιδί ως πρόσωπο ως όλο.
3. αλλά και η μητρότητα δικαίωμα που συνήθως επιφυλάσσεται προνομιακά στη γυναίκα πρέπει να αντιμετωπισθεί από το δίκαιο με σύγχρονο τρόπο. Η δυσπιστία στη γυναίκα που επιμένει να φέρει στον κόσμο το παιδί της καταλήγει μεγαλύτερη από το πάθος των θρησκόληπτων κατά των αμβλώσεων. Το δίκαιο στο ζήτημα αυτό δεν λαμβάνει ιδιαίτερη θέση. Σαν και το δικαίωμα στη μητρότητα να πρέπει να απολογηθεί ταπεινά επειδή αποτελεί ένστικτο αναπαραγωγής και δεν βιώνεται στο πλαίσιο της νόμιμης οικογένειας όπως κάθε φορά αντιμετωπίζεται από το δίκαιο. Ομως το δικαίωμα στη μητρότητα αποτελεί σήμερα υπαρκτό αίτημα όχι μόνον των γυναικών. Η τεχνολογία και η αγάπη επιτρέπουν στα παιδιά να έχουν μανάδες και στις μανάδες να έχουν παιδιά. Ακόμη και όταν η πολιτεία και οι κοινωνικοί λειτουργοί θεωρούν ακατάλληλη για θετή μάνα πχ την ανύπαντρη μητέρα. Ας αντιμετωπίσει το δίκαιο την αλήθεια: κάθε παιδί έχει δικαίωμα στη μάνα του και κάθε μάνα στο παιδί της. Εστω και αν η μάνα λέγεται Θανάσης, έστω και αν το παιδί έχει τέσσερα κεφάλια ή προέρχεται από το Αντερμπαιτζάν. Η μόνη αναγκαιότητα για την ύπαρξη είναι η μάνα και η μόνη αναγκαιότητα για τη μάνα είναι το παιδί. Το δίκαιο οφείλει να συνέλθει από την πολυετή δυσπραγία του.
4. γιατί οι νομικοί και τα νέα τους οφείλουν να αποκτήσουν προσανατολισμό σύμφωνο με τη ζωή. Το δίκαιο άμεσα συνδεόμενο με τους θεούς και τους νόμους του, συνέχισε πορευόμενο σε συνάφεια με τα κράτη και τους θεσμούς. Το δίκαιο δεν νοιάζεται για το Μόγλη, όπως δεν νοιάζεται για τα γατάκια που έπνιγε η γιαγιά μου η Βασιλεία στον κουβά όταν γεννούσε η γάτα Ψινιό. Το δίκαιο νοιάζεται για τα νόμιμα τέκνα στο πλαίσιο πολιτειακών θεσμών. Ε το δίκαιο πρέπει να κάνει κανένα κρύο ντους από δω και πέρα. Καθώς οι Μόγληδες ξεπηδούν καβάλα σε τίγρης όπως ο άγιος Μαμάς πορεύεται πάνω σε ένα λιοντάρι και αγκαλιάζει ένα αρνί. Το δίκαιο έχει χάσει τη μπάλα της ζωής και αναμασά θεσμικά κατάλειπα εποχών που δεν υπάρχουν καθόλου.
5. γιατί τα νομικά δεν έχουν σχέση παγίως με το συναίσθημα και το ένστικτο κάτι που καθιστά όλη την επιστήμη πεθαμένη. Αν η νομική επιστήμη δεν κατανοήσει τη ζωή άρα και το συναίσθημα και το ένστικτο και τα πάθη και τη χαρά θα καταλήξει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.
Εκεί στο χρονοντούλαπο, αφήνω απόψε τα Νομικά Νέα να αναπαυθούν στη δόξα του δικαίου και παίρνω το γιό μου να τρέξουμε στο Αρεταίιο.
Να δούμε το μικρό παιδάκι που μας ξύπνησε τη χαρά της ύπαρξης και να προσκηνήσουμε τη μάνα του. Σαν μάγοι χριστουγεννιάτικοι να δώσουμε το δώρο της χαράς μας επειδή η ζωή παρά τις αντιξοότητες της κρίσης και των νόμων υπάρχει και συνεχίζει. Malgre tout !
Ευτυχισμένο και καλοδεχούμενο το μικρό αγγελούδι μας, ευτυχισμένη και ευλογημένη η μάνα του, η φίλη μου, η γυναίκα και όσα σημαίνει η αγάπη της για τη ζωή που έφερε χθες στον κόσμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου