Ελευθεροτυπία και επιστημονική γνώμη

Αρκετοί με ρώτησαν σήμερα γιατί απάντησα σε ερώτηση του καλού δημοσιογράφου κ. Γουλά στο Πρώτο Θέμα σχετικά με το θέμα του κτήματος Μαργαρίτα. Πολύ απλά η απάντηση είναι ότι όποτε κάποιος δημοσιογράφος, παλαιότερα το αγγλικό πρόγραμμα του 9.84 στη συνέχεια η ΝΕΤ και ο Αντένα, η Καθημερινή, η Capital ή άλλα έντυπα με ρωτούσαν την επιστημονική μου άποψη πάντα (εκτός αν το ερώτημα αφορούσε υποθέσεις που χειριζόμουν) τους απαντούσα με τα εργαλεία της επιστήμης μου και μόνον. Δεν γνωρίζω τον κ. Γουλά προσωπικά. Ομως μου απευθύνθηκε με αξιοπρέπεια και του ανάντησα μετά από λίγη μελέτη. Οσοι διερωτώνται το γιατί λοιπόν ας κατανοήσουν ότι σιγά σιγά μεγάλωσα. Και δυστυχώς όταν μεγαλώνεις σε μαθαίνουν και σε κρίνουν. Πλησιάζω τα 50. Αν και γυναίκα στη δουλειά μου είμαι γνωστή για κάποιους ανθρώπους. Υποθέτω ότι αρκετοί με σέβονται. Τι άλλο πιά στην ηλικία μου...

Επειδή όμως σήμερα δέχθηκα και κάποια κριτική όσον αφορά την πολιτική διάσταση του συγκεκριμένου ερωτήματος που μου τέθηκε από το Πρώτο Θέμα, παρότι δεν θεωρώ ότι η κ. Μαργαρίτα Παπανδρέου είναι πολιτικό πρόσωπο όπως δεν ήταν στρατηγός η μητέρα του Ντε Γκώλ ή πρωθυπουργός η μητέρα του Τσώρτσιλ ή οι διάφορες σύζυγοι κοκ, οφείλω να επισημάνω τα εξής:

Προφανώς δεν διατηρώ προνομιακές σχέσεις με καμία απολύτως πολιτική οικογένεια της χώρας. Εχει τύχει να γνωρίσω προσωπικά πολλά πρόσωπα των πολιτικών οικογενειών της χώρας και να εργασθώ γι'αυτά ή σε σχέση με αυτά. Ομως και τούτο είναι γνωστό στους πάντες δεν διατηρώ ούτε προνομιακές ούτε επαγγελματικές σχέσεις εύνοιας. Προσωπικά έκανα και κάνω πάντα τη δουλειά του δικηγόρου σύμφωνα με τον Κώδικα Περί Δικηγόρων και πλέον πρόσφατα σύμφωνα με τη Δεδοντολογία του ΣΔΕΕ όπου υπάγεται η δικηγορική μας εταιρία.

Στο παρελθόν έχω συμβουλεύσει αρκετά μέλη της οικογένειας Παπανδέου αφιλοκερδώς για ζητήματα περιβάλλοντος όπως πρόσφατα για το θέμα των παράνομων διαφημιστικών πινακίδων όπου συνεργάσθηκα για μήνες χωρίς καμία αμοιβή με τη σύμβουλό του Πρωθυπουργού ΓΑΠ κ. Ελίνα Δάλλα. Στο παρελθόν εξάλλου συνέδραμα αφιλοκερδώς άλλο μέλος της ίδιας οικογένειας που είχε ιδιοκτησία στην Πάτμο θιγόμενη από γειτονική ταβέρνα αρχικά γνωμοδοτώντας και στη συνέχεια μεταβαίνοντας στην Πάτμο για ασφαλιστικά τα οποία όμως δεν έλαβαν χώρα λόγω της τότε άφιξης του Πατριάρχη για την προετοιμασία των γνωστών εορτών που έγιναν όσο ζούσε ακόμη ο Ανδρέας Παπανδρέου και ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν Υπουργός Εξωτερικών. Ο ίδιος μάλιστα μου ζήτησε να μην προχωρήσουμε στα ασφαλιστικά στην τότε συγκυρία στο σπίτι του Αγά Χάν όπου διέμενα μαζί με την Ελισσάβετ Παπαζώη τότε Υπουργό και μια σειρά άλλων παραγόντων που ασχολούνται με τα ζητήματα της Πάτμου. Κατά συνέπεια ο νομικός μου νους έχει τύχει να χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν από την ίδια οικογένεια η οποία  γνωρίζει ότι όταν όλοι οι συνάδελφοι και ιδίως ο Αντώνης Βγόντας τότε έλεγαν να μην ασχολούμαι με το ακίνητο που αναφέρει η 17 Νοέμβρη σε προκήρυξη γιατί κινδυνεύω, εγώ αγνόησα τις προειδοποιήσεις και έκανα τη δουλειά μου. Σύμφωνα με τις συμβουλές του αείμνηστου Τρύφωνα Κουταλίδη μάλιστα χωρίς αμοιβή, αν και με τον δέοντα επαγγελματισμό.

Συνεπώς θεωρώ τα σχόλια που άκουσα για το δημοσίευμα του Πρώτου Θέματος άστοχα. Τόσο διότι το να έχει κανείς επιστημονική γνώμη είναι ζητούμενο για κάθε άνθρωπο που χαλάει τα μάτια του διαβάζοντας, όσο και γιατί είναι υποχρέωση απέναντι στον τύπο και όσους τον υπηρετούν να διαφωτίζει με τα κολυβογράμματα που ξέρει όποιον έχει ανάλογο ενδιαφέρον.

Επίσης θεωρώ άστοχο τον προβληματισμό σε σχέση με τις πολιτικές οικογένειες και τα θέματα που κατά καιρούς τις απασχολούν. Ολες οι οικογένειες έχουν τα προβλήματά τους. Οπως κάθε δικηγόρος υποχρεούμαι να συμβουλεύω και να δίνω τη γνώμη μου όταν με ρωτούν χωρίς να με απασχολεί η πολιτική ταυτότητα του ερωτούντος ή το χρώμα ή η καταγωγή του. Το γεγονός ότι δεν φοβάμαι να έχω γνώμη είναι νομίζω γονιδιακό. Ισως τελικά να πάω από αυτό του κουσούρι.

Τέλος όσον αφορά τον τύπο οφείλω να δηλώσω ότι τιμώ την ελευθερία της γνώμης και την ελευθεροτυπία σε βάθος. Αυτός ήταν ο λόγος που έδωσα μάχη για το "βασικό μέτοχο" και για μια σειρά άλλα ζητήματα τα οποία όμως δεν θα αναπτύξω καθώς υπάγονται στη σφαίρα της επαγγελματικής μου δράσης. Πιστεύω στο λόγο και τη γραφή άρα και στην ελευθεροτυπία. Δεν υπάρχει ως εκ τούτου καμία περίπτωση να αρνηθώ διάλογο με δημοσιογράφο ή να μην βοηθήσω την διαφώτιση του κοινού. 

Ευτυχώς για μένα δεν με ρωτούν πολύ πολύ συχνά. Ετσι αντιλαμβάνομαι ότι δεν έχω γεράσει όσο φοβάμαι. Μια και καθώς σας ανέφερα ο λόγος για τον οποίο με ρωτούν πλέον όλο και πιό πολύ, αν και γυναίκα το τονίζω (μιας και ο λόγος για τις φεμινίστριες όπως η κ. Παπανδρέου) είναι ότι μεγαλώνω και κοντεύω το μισό αιώνα ζωής. Για τον ίδιο λόγο άλλωστε οφείλω να είμαι ανοιχτόμυαλη και ελεύθερη κατά το δυνατό: γιατί η παιδική ηλικία όπως και η μέση ηλικία επιβάλουν ελευθερία στην πρώτη περίπτωση λόγω έλλειψης πείρας και παιδικότητας στη δεύτερη γιατί πλησιάζεις προς το τέλος και δεν έχεις και πολλά να χάσεις.