Δικαιοσύνη?

Το αφιέρωμα στη Δικαιοσύνη του Σταύρου Θεοδωράκη μας βάζει όλους σε πολλές σκέψεις. Ιδίως θέσεις που ακούσθηκαν από επίσημα χείλη: Οπως ότι για τις καθυστερήσεις στα δικαστήρια ευθύνονται οι δικηγόροι που απεργούν.

Πρόκειται για ένα σοβαρό προβληματισμό που φέρνει στην επιφάνεια την Δικαιοσύνη όπως την αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος κόσμος και η σύγχρονη μικρή Ελλάδα μας!

Αδικη, σκληρή, αργή, προβληματική, διεφθαρμένη επίθετα που κάνουν τη δικαιοσύνη πραγματικό ζητούμενο. Την πληρώσαμε με αυξήσεις, τα πήραμε πίσω! της δώσαμε αίγλη, την πήραμε πίσω! την στήσαμε ορθή και τη γκρεμίσαμε ιδιοχείρως!
Μένει να βρει κανείς τι σημαίνει πιά δικαιοσύνη όταν η επίλυση της διαφωνίας ανατίθεται σε λειτουργικότερους θεσμούς, όταν η συγκυρία φανερώνει ότι δεν αρκεί και ότι οι κοινωνίες επιζητούν θεσμική ποικιλία. Δοκιμάζουν: μέχρι ενός ορίου πάντως!

Τι να πει κανείς όμως όταν σε νομοθετήματα της κρίσης και της σωτήριας περιόδου του μεσοπροθέσμου και του μνημονίου ελληνικό νομοθέτημα αναθέτει (κατά παρέκταση αρμοδιότητας) τον έλεγχο της τήρησης των όρων των δανειακών συμβάσεων της ψωροκόσταινας στο ΔΕΚ? όταν δηλαδή σε νομοθετήματα που συνέταξαν οι πλέον ακριβοπληρωμένοι νομικοί της χώρας και του κόσμου (όπως λένε) τροποποίησαν ακόμη και την ίδια τη Συνθήκη? Αλμαδοβαρική δικαιοσύνη, παράλογη και soft.

Μετά την ατυχήσασα πλήρως διαφάνεια η ώρα της δικαιοσύνης φθάνει λοιπόν. Να νοηματοδοτηθεί, να αποδομηθεί και να παγκοσμιοποιηθεί κονιορτοποιούμενη!