Το φλερτ του Συμβουλίου της Επικρατείας με την εξουσία

είναι παλιό και σταθερό το φλερτ και κανέναν δεν σοκάρει. Ιδίως για τους δικαστές του ΣτΕ και λιγότερο για τους πολιτικούς.
παρά τις απόψεις που εκφράζουν οι νεοδιόριστοι συνήθως δικαστές όταν μεγαλώνουν αναμένουν την αποκατάσταση σε κάποια θέση εξουσίας.ισως και μερικά παιδιά με ιδεολογία θέτουν τη δικαιοσύνη, και το ΣτΕ σε άν βάθρο που δεν χωρεί συζητήσεις και πειράγματα. όμως μετά... η εξουσία είναι γλυκιά. έστω και αν για χρόνια είναι ο μόνιμος διάδικος που έχουν απέναντί τους.
και όταν όμως είναι εν ενεργεία οι δικαστές συμπράτουν σε νομοπαρασκευαστικές ή άλλες εκδοχές όπως το νομικό γραφείο του πρωθυπουργού που παραδοσιακά στελεχώνεται με δικαστές του ΣτΕ ιδίως για τον έλεγχο των διαταγμάτων.
πώς τάχα συμβαδίζει αυτό με την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης? μα θα σου πει κάποιος και στη Γαλλία έτσι γίνεται. Από την ΕΝΑ στο Conseil d'Etat και από εκεί στα διάφορα υπουργεία... Ναι αλλά το Conseil είναι εντελώς δικαστήριο? και αν μοιάζει να είναι ήταν ιστορικά δικαστήριο? Και καλά οι γάλλοι, εμείς όμως το κάναμε ελληνικό και το κατοχυρώσαμε συνταγματικά ως δικαστήριο.
Τι θα έλεγε κάποιος αν ένας ποινικός δικαστής τελείωνε την καριέρα του με πρόσληψη από εταιρία δολοφόνων? μα θα μου πεις δεν είναι το ίδιο. οι δολοφόνοι είναι οι "κακοί". Ναι θα απαντούσα αλλά και το κράτος είναι ο καλύτερος πελάτης ενός δικαστή του ΣτΕ. ο μόνιμος. ο καθημερινός.
τι να την κάνω την αίτηση ακυρώσεως (και τη συνταγματική της κατοχύρωση) αν εγώ ο απλός πολίτης δεν μπορώ να αποκαταστήσω τον δικαστή μου στα γεράματά του? ενώ ο άλλος διάδικος το μπορεί! τον βάζει σε ΑΔΑ, του δίνει διαιτησίες, τον κάνει σύμβουλο υπουργού, πρόεδρο δημοκρατίας, τον στέλνει στο ΔΕΚ ή ΔΕΕ ή σε άλλα ευρωπαϊκά και καλοπληρωμένα δικαστήρια, τον κάνει υπουργό....
ολο το σημείωμα δεν αφορά τον συμπαθή Γεώργιο Σταυρόπουλο, ο οποίος μαγειρεύει και καταπληκτικές μακαρονάδες και ήταν πάντα πολιτικό πρόσωπο με τον τρόπο του.
αφορά ιδίως αυτούς που σκέπονται ότι "δεν είναι πράγματα αυτά" να γίνεται υπουργός ο Σταυρόπουλος. γιατί και αυτοί ακόμη και αν πρόκειται να γίνουν δικηγόροι (που δεν είναι λίγοι) το δικαστικό αξίωμα ανταλλάσουν.

Cristina Calvo: δικηγόρος

Η ισπανίδα συνάδελφος Cristina Calvo εξελέγη όπως μας πληροφορούν έγκριτα έντυπα ως μέλος του ΔΣ διεθνούς δικηγορικής εταιρίας. Δεν το γνωρίζω προσωπικά αλλά η είδηση λέει ότι είναι το πρώτο μέλος ΔΣ που είναι γυναίκα. Σιδεροκέφαλη εύχομαι και όχι μοναδική για πολύ.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι σπάνια οι γυναίκες γίνονται partners σε μεγάλες δικηγορικές εταιρίες και ακόμη σπανιότερα μέλη ΔΣ. Αντίθετα αφθονούν σε επίπεδο associate. Οι κακές γλώσσες λένε πάντως και ότι αυτές που φέρονται ως γυναίκες ή είναι ανύπανδρες και άτεκνες ή μάλλον δεν είναι και γυναίκες. Οποτε ακούω τις δηλώσεις αυτές από βρεττανούς κυρίως συναδέλφους επισημαίνω βέβαια ότι και οι φερόμενοι ως άνδρες στην Αγγλία είναι ζήτημα τι ακριβώς είναι αλλά τούτο δεν αλλάζει τα πράγματα.
Οι γυναίκες καταλαμβάνουν ακόμη θέσεις χαμηλές και χωρίς μεγάλες φιλοδοξίες στο επάγγελμά μας.

ΔΙΟΔΙΑ : πληρώνω και ΔΕΝ πληρώνω!

Δύο σημαντικές ειδήσεις φέρνουν τα διόδια και πάλι στο προσκήνειο.
Ο Δημήτρης Δελεβέγκος μας λέει στην CAPITAL.:
"Στη μάχη κατά του χρέους επιστρατεύονται τα οδικά έργα παραχώρησης, όσα βρίσκονται σε πλήρη λειτουργία αλλά και η «προβληματική» ομάδα όπου οι εργασίες έχουν ανασταλεί. Από χτες οι συμβάσεις παραχώρησης της Αττικής Οδος Α.Ε., της Γέφυρα Α.Ε., της Μορέας Α.Ε., της Νέα Οδός Α.Ε., της Ολυμπία Οδός Α.Ε., της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε. και της Κεντρική Οδός Α.Ε. έχουν μεταφερθεί ως περιουσιακά στοιχεία του Δημοσίου στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου.
Πρόκειται για την εταιρεία που είχε ιδρυθεί το περασμένο καλοκαίρι στο πλαίσιο του μεσοπρόθεσμου και θα αναλάβει με «βιτρίνα» την «προίκα» του Δημοσίου, εν προκειμένω τα έργα παραχώρησης, για να συγκεντρώσει έσοδα.
Σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς, τα δικαιώματα του Δημοσίου θα μεταβιβαστούν στην Ελληνικοί Αυτοκινητόδρομοι Α.Ε. της οποίας προγραμματίζεται η ιδιωτικοποίηση σταδιακά από το τρίτο τρίμηνο του 2012".

Την ίδια μέρα η Ελευθεροτυπία μας πληροφορεί ότι το Κίνημα Δεν Πληρώνω διώχνει την Hochtief.
«Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα και η επίμονη μαζική άρνηση πληρωμής διοδίων έχουν προκαλέσει μεγάλα ελλείμματα στα προσδοκώμενα έσοδα από τα έργα κατασκευής των δρόμων Μαλιακός-Κλειδί και Ελευσίνα-Πάτρα-Τσακώνα», αναφέρει ανακοίνωση της Hochtief, σύμφωνα με ανταπόκριση του «Ρόιτερ».

Tα διόδια είτε τα πληρώνεις είτε δεν τα πληρώνεις σε πρωτοσέλιδο λοιπόν και πάλι.

Οι προβληματισμοί είναι ποικίλοι. Συνοψίζουμε κάποιους:

1. το διόδιο είναι ανταποδοτικό τέλος για τη χρήση αυτοκινητοδρόμου. Εξελίχθησε σε ελπίδα για χρήμα τόσο των κρατών όσο και των ιδιωτικών εταιριών όπως βλέπουμε πιό πάνω.

2. το διόδιο καθώς καταβάλλεται επιτόπου και με μετρητά είναι φρέσκο χρήμα με καθημερινή ρουτίνα. Προβλέψιμο,αν ξέρεις την κυκλοφορία ενός δρόμου, σίγουρο, πληρώνεται ούτως ή άλλως για να περάσει κανείς τη μπάρα (εκτός και αν ανήκει στο κίνημα ΔΕΝ πληρώνω που μοιάζει να μπορεί να εκλέξει τον επόμενο Πρωθυπουργό: Ιδωμεν)

3. το διόδιο το θέλουν πολλοί, τράπεζες, εταιρίες, κράτη, υπάρχει δεν υπάρχει αυτοκινητόδρομος.Υποθέτουμε για τον λόγο υπ. αρ. 2.

4. το διόδιο στη χώρα μας συνδέθηκε τα τελευταία χρόνια με συγκεκριμένες συμβάσεις και δρόμους ή γέφυρες αν και πληρώναμε και πριν όταν δεν υπήρχαν με την ελπίδα ότι θα γίνουν. το διόδιο πάντως δεν συνδέεται με την εκτέλεση έργων αφού πολλά από αυτά για τα οποία καταβάλλεται διόδιο δεν εκτελούνται (δεν αναλύονται οι λόγοι). Συνεπώς το διόδιο, μπορεί να υποθέσει κανείς ότι έχει μεταλλαχθεί σε κάποιου είδους εισφορά προς αναξιοπαθούντα κράτη, εταιρίες, τράπεζες χωρίς να έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα. Στο σημείο αυτό αξίζει να επισημάνει κανείς ότι το Κίνημα Δεν πληρώνω, με χαρά πληρώνει εδώ και δεκαετίες διόδια σε ανύπαρκτους αυτοκινητοδρόμους στη χώρα. Δεν πληρώνει το διόδιο των συμβάσεων παραχώρησης περιοριστικά! Το διόδιο ενσωματώνει τη θεωρία του παραλόγου με τρόπο ικανοποιητικό, θα έλεγε κάποιος φιλόσοφος.

5. τα διόδια μπορούν να καταβάλλονται και με άλλους τρόπους ώστε οι Δεν πληρώνω να εξουδετερωθούν. Γιατί επιμένουμε στα φραγκοδίφραγκα και στις μπάρες? ειδικά στη χώρα μας? Μήπως ήρθε καιρός να δώσουμε βήμα σε καλύτερες τεχνολογίες και να ξεμπερδεύουμε?

6. τα διόδια διέπονται από το νόμο. Οχι μόνον αυτόν των παραχωρήσεων που κυρώνονται με νόμο αλλά την εθνική και κοινοτική νομοθεσία γενικώς. Υπάρχουν πολλές ρυθμίσεις που τα διέπουν (τόσες που ποιός τις διαβάζει άραγε?. Φυσικά δεν ενδιαφέρει αν ο νόμος τηρείται. Το διόδιο επιβεβαιώνει την κυριαρχία της ανομίας chez nous.

7. τα διόδια έγιναν αντικείμενο πολλών συνεδρίων περί τα ΣΔΙΤ την τελευταία δεκαετία που τώρα σίγησαν μαζικά. Μήπως μπορούν να μας εξηγήσουν οι διοργανωτές τους γιατί σίγησαν (συμπεριλαμβανομένων και πολλών πρεσβειών?)

8. (έτσι για να μην νοιώθουμε κομπλεξικοί ελληνάρες)θα μπορούσε κάποιος να μας πει πώς πάνε τα διόδια σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και ειδικά στην Αγγλία που τα πίστεψε όσο τίποτε τα τελευταία χρόνια? Μήπως πάνε κατά διαβόλου? Μήπως κάποιοι πρέπει να ενημερωθούν? Πολλοί φορείς της Ενωσης θα ήταν έτοιμοι και πρόθυμοι να μας ενημερώσουν.

9. γιατί και στη μαμά των διοδίων του σύγχρονου κόσμου τη Γαλλία οι συμβάσεις παραχώρησης επεκτείνονται καθώς τα διόδια δεν αρκούν? Δεν είναι αρκετά θαυματουργό το διόδιο δια τας νόσους της Γαλλικής κοινωνίας?

10. και το τελευταίο για σήμερα: στη Γερμανία διόδια δεν υπάρχουν. Μάλλον εκεί δεν θα έχει δρόμους.Αλλά και αν έχει πότε αλήθεια κατασκευάσθηκαν?

Δικαιοσύνη?

Το αφιέρωμα στη Δικαιοσύνη του Σταύρου Θεοδωράκη μας βάζει όλους σε πολλές σκέψεις. Ιδίως θέσεις που ακούσθηκαν από επίσημα χείλη: Οπως ότι για τις καθυστερήσεις στα δικαστήρια ευθύνονται οι δικηγόροι που απεργούν.

Πρόκειται για ένα σοβαρό προβληματισμό που φέρνει στην επιφάνεια την Δικαιοσύνη όπως την αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος κόσμος και η σύγχρονη μικρή Ελλάδα μας!

Αδικη, σκληρή, αργή, προβληματική, διεφθαρμένη επίθετα που κάνουν τη δικαιοσύνη πραγματικό ζητούμενο. Την πληρώσαμε με αυξήσεις, τα πήραμε πίσω! της δώσαμε αίγλη, την πήραμε πίσω! την στήσαμε ορθή και τη γκρεμίσαμε ιδιοχείρως!
Μένει να βρει κανείς τι σημαίνει πιά δικαιοσύνη όταν η επίλυση της διαφωνίας ανατίθεται σε λειτουργικότερους θεσμούς, όταν η συγκυρία φανερώνει ότι δεν αρκεί και ότι οι κοινωνίες επιζητούν θεσμική ποικιλία. Δοκιμάζουν: μέχρι ενός ορίου πάντως!

Τι να πει κανείς όμως όταν σε νομοθετήματα της κρίσης και της σωτήριας περιόδου του μεσοπροθέσμου και του μνημονίου ελληνικό νομοθέτημα αναθέτει (κατά παρέκταση αρμοδιότητας) τον έλεγχο της τήρησης των όρων των δανειακών συμβάσεων της ψωροκόσταινας στο ΔΕΚ? όταν δηλαδή σε νομοθετήματα που συνέταξαν οι πλέον ακριβοπληρωμένοι νομικοί της χώρας και του κόσμου (όπως λένε) τροποποίησαν ακόμη και την ίδια τη Συνθήκη? Αλμαδοβαρική δικαιοσύνη, παράλογη και soft.

Μετά την ατυχήσασα πλήρως διαφάνεια η ώρα της δικαιοσύνης φθάνει λοιπόν. Να νοηματοδοτηθεί, να αποδομηθεί και να παγκοσμιοποιηθεί κονιορτοποιούμενη!

MARIO MONTI

Για τους αρχάριους του κοινοτικού δικαίου της δεκαετίας του 90 το όνομα του Μαριο Μόντι ήταν γνωστό από την αλληλογραφία με την επιτροπή και τα κοινοτικά έγγραφα.
Για όσους ασχολήθηκαν με τις δημόσιες συμβάσεις γνωστή παραπομπή.
Τώρα και πρωθυπουργός μετά τον Καβαλιέρε.
Οπως μας λέει το Βήμα:
Η επιλογή του σίγουρα δεν υπήρξε τυχαία, καθώς ο διαπρεπής καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας είναι ένθερμος ευρωπαϊστής και κινείται εδώ και πολύ καιρό στους κύκλους των ισχυρών παικτών της πολιτικής στην Ευρώπη. Ο Μόντι είναι πρόεδρος του πανεπιστημίου Bocconi University και επίτιμος πρόεδρος του Bruegel, της ευρωπαϊκής δεξαμενής σκέψης, την οποία ίδρυσε το 2005, ενώ έχει υπηρετήσει ως Ευρωπαίος Επίτροπος σε θέματα Εσωτερικών Αγορών, Χρηματοπιστωτικών Υπηρεσιών και από το 1995 έως το 1999 και έπειτα ως Επίτροπος Ανταγωνισμού (1999-2004). Σε αυτή τη δεύτερη θητεία του ως Επίτροπος χειρίστηκε πολλές πολύκροτες υποθέσεις, όπως εκείνες των General Electric/Honeywell, Microsoft, και της γερμανικής Landesbanken.
Συγκεκριμένα, μπλόκαρε μια συγχώνευση 42 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ της General Electric και της Honeywell και επέβαλε πρόστιμο 650 εκατομμυρίων δολαρίων στη Microsoft για παραβιάσεις των νόμων

περί μονοπωλίου. Επίσης, διέταξε επτά τοπικές γερμανικές κρατικές τράπεζες να επιστρέψουν περισσότερα από τρία δισεκατομμύρια ευρώ που είχαν λάβει σε παράνομες κρατικές επιχορηγήσεις που είχαν λάβει από τοπικές κυβερνήσεις.
Ο Μάριο Μόντι μαζύ με τον δικό μας νέο Πρωθυπουργό θα επιχειρήσουν να διασώσουν την Ευρωζώνη από την επίθεση που δέχεται από ποικίλους και άδηλους εχθρούς. Το δηλώνει απερίφραστα η κ. Μέρκελ: μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο ιδού ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την Ευρώπη. Στα χέρια του Σούπερ Μάριο η Bella Italia alora.
La Bella Europa?
Είναι δυνατό αλήθεια όταν την μεταπολεμική Ευρώπη σημάδεψαν στρατηγοί μπαρουτοκαπνισμένοι και πολιτικοί με τριβή πολέμου να περιμένει κανείς από Τραπεζίτες και στελέχη ακαδημαϊκά (όσα ευρωπαϊκά εύσημα και αν έχουν) να πολεμήσουν τον πόλεμο αυτό? μα θα πεικανείς: πόλεμος χρήματος! τι ανάγκη έχουμε από στρατηγούς! έχουμε ανάγκη από τους ειδικούς του χρήματος. Πόλεμος οικονομίας! πιθανό να είναι και έτσι. Στον πόλεμο όμως του χρήματος είμαστε όλοι μα όλοι φρέσκοι. Γι'αυτό και προς το παρόν χάνουμε παντού.
Εύχομαι και ελπίζω σε κάποια εργαστήρια να δουλεύουν παράλληλα με τους πολεμάρχους οικονομολόγους και γραφειοκράτες που δοκιμάζουν στου κασίδι το κεφάλι τα ταλέντα τους, οι επιστήμονες μιας ατομικής βόμβας χωρίς αίμα αλλά με αποτέλεσμα. Μιας "άλλης" βόμβας.Εύχομαι και ελπίζω η "βόμβα" αυτή να έχει και ιδεολογικό υπόβαθρο αλλά και σπουδαίο αποτέλεσμα.
Ο καθείς και τα όπλα του που λέει ο ποιητής, έστω και αν οι ποιητές δεν έχουν θέση σε τέτοιους καιρούς.
Για ένα νομικό, το όνομα του Μάριο Μόντι είναι σαν το όνομα του ρόδου του συγγραφέα συμπατριώτη του. Ομως εμπιστοσύνη δεν προκαλεί. Οι Επίτροποι και οι σπουδαγμένοι μιας εποχής το δίχως άλλο τακτοποιήθηκαν στην καλή τους ηλικία. Ποιός όμως περιμένει σωτήρες και στρατηγούς από τα σπλάχνα της γραφειοκρατίας?
Είθε να σφάλω.