Σήμερα νοστάλγησα τα ήθη της 17 Νοέμβρη άλλη μια φορά.
Εκείνοι σκότωναν στόχους με θάρρος και ρίσκο. Μια φορά έκαναν λάθος και το έκαναν θέμα.
Σήμερα αναρωτιέμαι γιατί τρείς εργαζόμενοι...
Θα μπορούσαν να καθαρίσουν το αφεντικό αν ήταν όπως η 17 Νοέμβρη, αν το μπορούσαν φυσικά. Που είναι αρκετά επώνυμος και φυλάσσεται. Που θα αποδείκνευε ότι έχουν θάρρος και γνώμη.
Οχι φυσικά δεν θεωρώ ότι θάπρεπε να γίνει αυτό. Κανέναν άνθρωπο δεν θα θεωρούσα άξιο να σκοτωθεί για οποιοδήποτε λόγο. Ιδίως να πνιγεί σε καπνούς. Προδήλως δεν θεωρώ ορθές τις πράξεις τρομοκρατίας.
Δεν μπορώ όμως να μην νοσταλγήσω τους τρομοκράτες με κουράγιο και γνώμη και ρίσκο.
Το να σκοτώνεις τυχαία δεν σε καθιστά τρομοκράτη. Ούτε επαναστάτη, ούτε τίποτε.
Κρίμα γιατί κάποιοι θεωρούν ότι η επανάσταση δημιουργεί ιστορία και η βία είναι η μαμή της ιστορίας.
Τζάμπα Μάγκες οι τρομοκράτες μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου