Δημήτρης Τσάτσος

έφυγε λοιπόν και ο Δημήτρης.
Ας είναι καλοτάξειδος.
Εκτός από τα όσα θα διαβάσουμε και ακούσουμε αναλυτικά αυτό τον καιρό αλλά και όσα θα διηγηθεί η ιστορία (όχι παιδιά δεν ήταν αδελφός του Κωνσταντίνου Τσάτσου αλλά ανηψιός ας πούμε...) ο Δημήτρης έλεγε τα πιό ωραία ανέκδοτα. Πολλά εκ των οποίων για το συνάφη του τόσο το ακαδημαϊκό όσο και το πολιτικό.
Δεν ξέρω πόσο ήταν πραγματικός αντιστασιακός αλλά σίγουρα το να λες ωραία ανέκδοτα είναι μιας μορφής αντίσταση και αυτό...

Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή IMF

Τί είναι λοιπόν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο?

Μια πρώτη ενημέρωση μπορεί να έχει κανείς στην ιστοσελίδα του.
Η καλή μας WIKI προσφέρει επίσης πληροφορίες αν και κανείς τελικά δεν λέει όλη την αλήθεια.
Παιδί της παγκοσμιοποίησης το συγκεκριμένο Ταμείο καλείται να δώσει υπόσταση σε μια μικρή καταρρέουσα ευρωπαϊκή χώρα.
Αμφιλεγόμενο παιδί βέβαια. Οπως κάθε παιδί του Μπρέτον Γουντς για τον προοδευτικά σκεπτόμενο πολίτη. Παιδί του Κευνς και όχι του Στιγκλιτσ. Ομως τότε γατί?

Ποιός είναι ο πιθανός του ρόλος για τη χώρα τάχα?
θα ακούσουμε πολλά.
θα μας τρομάξουν.
Η απάντηση γι'αυτό δεν βρίσκεται στο νόμο αλλά στον καθρέφτη μας. Η στον καθρέφτη του Τσερόκι μας. Η στην είσοδο της δανικής μας μεζονέττας.
Η απάντηση, τώρα που ο τσολιάς πήρε το λόουερ, είναι γι'αυτόν νεράκι.
Δεν είμαι από αυτούς που το βλέπουν ως λύση. Διότι δεν πιστεύω στις λύσεις.
Και το ΔΝΤ δανείζει. Τα δάνεια είναι ΟΛΑ μα όλα δάνεια. Καλύτερη είναι η εργασία.
Το γνωρίζουν οι χριστιανοί από τότε που ο θεός τους έδιωξε από τον παράδεισο. Με τον ιδρώτα σου να κερδίζεις το ψωμί σου...
Το γνωρίζουν βέβαια και οι υπόλοιποι...
Άναρωτιέμαι γιατί ακόμη κανείς δεν ομιλεί για τον ιδρώτα. Για την εργασία. Και εμμένει ρητορικά στο δανεισμό. Εστω και από το μπαμπούλα ΔΝΤ. Α... το μπαμπούλα..
καλά το είπα. Αυτή την ψευδαίσθηση απώλειας του παραδείσου που αρκεί μια υπογραφή στο δάνειο για να τον ξαναβρείς με τις μηλιές του και τα φίδια του.
Οπως ξέρουμε όμως κάποιοι δεν πιστεύουμε στους δράκους και τους μπαμπούλες. Παίρνουμε τις ευθύνες μας και χάνουμε τον ύπνο μας.
Οι υπόλοιποι ας κοιμούνται αγκαλιά με το ΔΝΤ.
Οσοι χάσουν τον ύπνο τους ας κοιμούνται (λιγάκι βέβαια) αγκαλιά με τον καλό τους.
Ο παράδεισος με τα μηλα και τα φίδια μπορεί να περιμένει.

Παράνομη υπαίθρια διαφήμιση και κράτος δικαίου

Επανέρχομαι σε ένα θέμα για το οποίο έχουμε όλοι οπτική αίσθηση. Την ρύπανση της πόλης από τεράστια σιδερένια ματσούκια με διαφημίσεις με σιδερένια βάθρα σε ταράτσες, με πρόκληση για αγορές πάσης φύσεως ή για συμμετοχή σε πολιτιστικά δρώμενα ποιοτικά και μη. Η υπαίθρια διαφήμιση είναι κάτι που ταυτίζεται με τη χώρα. Αρκεί να διασχίσει κανείς μια ευρωπαϊκή χώρα και να επιστρέψει στην Ελλάδα. Η διαφορά είναι στα σιδερένια ματσούκια τα οποία φύονται ακόμη και στους ελαιώνες μόλις κανείς βγεί από το αεροδρόμιο ΕΛΒΕΛ στην πολιτισμένη Αττική Οδό με κατεύθυνση στην πόλη της Ακρόπολης. Προσωπικά δεν με απασχολούν τα σιδερένια ματσούκια και τα μηνύματά τους. Παρότι ότι πολλοί έχουν πληρώσει φόρο αίματος σε αυτά και κάποιοι θρηνούν τα παιδιά τους. Εμένα αυτό που σε σόκαρε ήταν πάντα η δημόσια βεβαίωση της ανομίας.

Η παράνομη υπαίθρια διαφήμηση αποτελεί την δημόσια δήλωση των αρχών ότι ο τόπος είναι φαρ ουέστ. Οτι οποιοσδήποτε κάνει ότι θέλει παράνομα και ποτέ δεν υπάρχουν κυρώσεις. Μέσα στα μούτρα μας.

Διότι και νόμοι υπάρχουν, και δικαστικές αποφάσεις και όλοι μα όλοι συμφωνούν ότι ο νόμος πρέπει να εφερμόζεται. Λοιπόν τι?

Ε λοιπόν κάποιοι την ανομία την επιθυμούν και την μοστράρουν προκλητικά.

Τις σκέψεις μου αυτές τις έχω διηγηθεί συχνά ακόμη και με αφορμή το γιατί δεν πάω να ψηφίσω τελευταία.

Ομως πρόσφατα σε ανάλογη συζήτηση έμαθα ότι ο Πρωθυπουργός ενδιαφέρεται προσωπικά για το θέμα. Με προκάλεσε ο συνομιλητής μου να το διαπιστώσω.

Και το διαπίστωσα.

Σήμερα η ιστοσελίδα Χωρίς παράνομη διαφήμιση δείχνει και παντού τη συγκεκριμένη βούληση. Προς κάθε ενδιαφερόμενο. Και οι εξελίξεις μοιάζουν ενδιαφέρουσες.

Ο τύπος μας λέει τα νέα της κίνησης και της προσπάθειας να εφαρμοσθεί ο νόμος.

Για μένα το Θωμά τον άπιστο ακόμη περισσότερο.

Αφού λοιπόν ο Πρωθυπουργός ενδιαφέρεται να εφαρμόσει το νόμο, αφού όλοι (ποιος τολμά να πει το αντίθετο?) δηλώνουν ότι συναινούν θα εφαρμοσθεί ο νόμος?

Αυτή είναι η πρόκληση: προσωρινά ή οριστικά θα δούμε με αυτή την αφορμή ποιός μας κυβερνά.

Με την ευκαιρία πάντως αξίζει να επισημάνουμε ότι ο κ. Παπανδρέου (ως Πρωθυπουργός και ως άνθρωπος) θέλησε να εφαρμόσει το νόμο. Ελπίζω οι διαπιστώσεις από το αποτέλεσμα να τον απασχολήσουν και εκείνον και εύχομαι να στεφθεί η προσπάθεια με επιτυχία ολόψυχα.

Αν και όπως σας είπα αμφιβάλω πολύ.