Υιοθεσία αλά ιταλικά

Τα χρόνια που ήμουν στη Γαλλία κυκλοφόρησε μια έξοχη διαφήμιση της बरिला για μακαρόνια με θέμα μια διεθνή υιοθεσία।Τότε ακόμη στη χώρα μας η αποκάλυψη της φυσικής οικογένειας ήταν ταμπού। Και εν πολλοίς και σήμερα γι'αυτό μιλάμε। Λιγο σπρώχνει το διάλογο ο Παπακαλιάτης αλλά και αυτός τι να σου κάνει।
Σήμερα το lawnet μας ενημερώνει για την νέα αυτή απόφαση। Δεν είναι λοιπόν δυνατή στην Ιταλία η άρνηση υιοθεσίας έγχρωμου παιδιού ή παιδιού με πρόβλημα υγείας।
Οι υιοθεσίες οφείλουν να είναι τυφλές στο χρώμα του παιδιού λοιπόν εφεξής στους γείτονές μας। Η απόφαση κρίνεται ως υπερβολική। Προσωπικά την βρίσκω ορθή και σύμφωνη με το σύγχρονο νόημα και σκοπό του θεσμού।
Η πολυεθνική οικογένεια είναι μια πραγματικότητα και στα ζευγάρια και στα φυσικά τέκνα και στα θετά। Η οικογένεια στο σύνολο της είναι μια νέα πραγματικότητα που αξίζει να μας βάλει σε σκέψεις। Η Ιταλία σκέπτεται με τον Αρειο Πάγο της δυναμικά। Εμείς?

Ο στολίσκος της Γάζα

Οι εξελίξεις πικρές και ελπιδοφόρες σημαίνουν ότι διάφοροι "ήρωες που περπατούν στα σκοτεινά" προκαλούν ανατροπές που σε αφήνουν άφωνο।
Το καράβι για τη Γάζα προκαλεί ένα διεθνή διάλογο που αξίζει να αφουγκρασθούμε με την πολλαπλότητα που αρμόζει।
Εδώ δεν θα μιλήσω για τους νεκρούς απλούστατα γιατί κανείς δεν πέθανε από αυτούς τους ανθρώπους। Κάθονται παρέα μας και μας δίνουν ελπίδα και πίστη (ανεξάρτητα από το αν κανείς ταυτίζεται απόλυτα με τα πιστεύω τους) μόνο και μόνο γιατί ξεκίνησαν ένα ταξείδι γνωρίζοντας τι θα συνέβαινε। Ολοι μας χρειαζόμαστε τέτοια ταξείδια είτε για να μας προκαλούν είτε για να μας συνεφέρουν।
Θάθελα νάμουν μαζί τους। Ιδίως με αυτούς που είναι αποφασισμένοι να επιστρέψουν και βάζουν πάλι πλώρη για εκεί.
Καλό ταξείδι λοιπόν στο Ιρλανδικό πλοίο και του εύχομαι να δέσει ασφαλές καθώς κουβαλάει μαζύ με το πολύτιμο ανθρώπινο φορτίο του και τα όνειρα όλων μας.