Κατακαλόκαιρο και σχεδόν στα γενέθλιά του έφυγε ο φίλος Στέλιος Κουσούλης. Νεότατος και πάντα σαν παιδί.
Ο γελαστός Στέλιος που είχε πάντα ένα καλό λόγο για όλους.
Το πιό καλό παιδί! Για την επιστημοσύνη του και την ιστορία του θα σας πουν πολλοί. Και δεν θα είναι υποκριτικά τα όσα θα μάθετε.
Συνήθως είμασταν τέτοιες μέρες στο πάρτυ του. Γελαστός φιλόξενος και αισιόδοξος είχε πάντα ένα ευχαριστώ για τη ζωή που του δόθηκε και το μοιραζόταν με φίλους. Ο Στέλιος είχε πολλούς φίλους. Ημουν και εγώ μία φίλη του από το 2000. Δεν με πίκρανε ποτέ! Ημουν πολύ τυχερή που χορεύαμε παρέα του Αγίου Στυλιανού στο νοσταλγικό Δάκη μαζύ με κάμποσους τρελλαμένους αιώνιους εφήβους. Ημουν πολύ τυχερή που τον θυμάμαι αγκαλιά με την Ελενα, πολύ πολύ ευτυχισμένο.
Παραμένει αδύνατο για μένα να πιστέψω τι συνέβη. Η κηδεία ήταν σαν κακό όνειρο. Σα να μην έγινε ποτέ.
Και έτσι θέλω να μείνει. Τα λόγια είναι ολωσδιόλου περιττά και σκόρπια.
Τι θα πω όμως στην Ηρα μας? το καμάρι του γραφείου που ήθελα να τη στείλω να κάνει μεταπτυχιακό μαζί του?
2 σχόλια:
Ακριβώς όπως αναφέρεται και στο post ο Στέλιος ήταν ένας από τους καλύτερους. Και δεν εννοώ μόνο στα νομικά και τα επιστημονικά γενικότερα… Ήταν απλά ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Αυτό νομίζω εγώ τουλάχιστον τα λέει όλα.
Καλό σου ταξίδι Στέλιο!
Κρίμα,
για κάθε νέο άνθρωπο που πεθαίνει από το άγχος και την δουλειά.
Δεν τον ήξερα προσωπικά, αλλά είχα ακούσει πολλά και όλα θετικά στο λίγο διάστημα που ασχολούμαι στο χώρο της Διαιτησίας.
Ας είναι καλά εκεί που βρίσκεται.
Δημοσίευση σχολίου