το δίκαιο του πελάτη

πολλές φορές γκρινιάζω για τη δικηγορία, ότι είναι μια δουλειά χωρίς περιεχόμενο και σκοπό.
πολλές φορές απαξιώνω ότι με κόπο πέτυχα θεωρώντας ότι εν τέλει συμποσούται σε χρήμα και μόνον.
ισως κάποτε ένας δικηγόρος να είχε και κάποιο κοινωνικό έργο να επιτελέσει, σήμερα όμως κανένα. ίσως σπάνια αν είσαι τυχερός μπορείς να βρεις περιεχόμενο μέσα στη δουλειά σου. υποθέτει τότε ότι θα υπεραστπισθείς κάποιον ανήμπορρ, κάποιο παιδί, κάποιον μαύρο που κατηγορείται άδικα, τέτοια.
ετσι περνώ τη δικηγορική μου ζωή με το παράπονο ότι οι μαύροι και τα ανήληκα δεν χτυπούν την πόρτα μας οπότε πρέπει απλά να κάνουμε πλουσιότερους τους πλούσιους βοηθώντας ίσως τους εργαζομένους τους να έχουν δουλειά.
αυτά τα γκρινιάρικα σήμερα πρωτομηνιά τα αναθεωρώ.
αφορμή ένας πελάτης ισχυρός.
ένας πελάτης σπουδαίος κοινωνικά, ευκατάστατος, ευπαρουσίαστος, από σπίτι καλό, χωρίς χρέη και χωρίς μπελάδες εκ πρώτης όψεως.
ένας πελάτης που μια μέρα του σιδέρωσαν τα μούτρα διότι παρατράβηξε τον αμανέ να είναι ο εαυτός του.
και τότε τραβήχτηκε στο περιθώριο. διακριτικά χωρίς να φωνάξει και να διεκδικήσει έζησε το υπόλοιπο κομμάτι του εαυτού του για χρόνια με λύπες και χαρές.
αποφάσισε όμως να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και να βάλει λίγη τάξη. έτσι ξαφνικά μια μέρα ήθελε πριν πεθάνει να δικαιωθεί.
ηρθε σε μας και στην αρχή δυσπιστούσα. έλεγα άντε τώρα να βρεις το δίκαιο σου μετά τόσο καιρό. άλλωστε δεν έπαθε και καμία μεγάλη συμφορά. η μούρη του σιδερώθηκε με το γάντι. χωρίς αιματοχυσίες μεγάλες.
μέχρι που άνοιξα το αρχείο του σιδερωτή του ας τον λέμε για λόγους κατανόησης. στο σιδερωτήριο υπολείψεων αναζήτησα το φάκελό του και ιδού:
η ομολογία ήταν εκεί και περίμενε. τον λιώσαμε, τον φάγαμε, τον σιδερώσαμε...
στεκότανε ξεδιάντροη και ειλικρινής χωρίς ενδοιασμούς. Ενα μικρό χαρτάκι.
και τώρα σκέπτομαι πώς του το λένε?
πώς λένε σε κάποιον ότι είχε τόοοοοσο δίκαιο? πώς τον στηρίζουν για την συνέχεια? καλύτερα να μην είχα βρεί τίποτε. καλύτερα να τον είχα συμβουλέψει να πάει στο σπιτάκι του να φυτεύει λουκουμάδες. καλύτερα από το να του πω νέτα σκέτα ότι τον σιδέρωσαν ανελέητα και του κάναν τη ζωή κιμά.
ίσως όμως και όχι.
ίσως είναι καλύτερα να το παλαίψει και εμείς μαζί του.
ίσως και να μπορέσει να βρει το δίκαιο του και μεις ένα καλύτερο σκοπό για το επάγγελμά μας.
εγώ το είδα με τα μάτια μου ότι το έχει.
να δούμε οι άλλοι τι θα κάνουν τώρα.
και εγώ ας γκινιάζω λιγότερο εφεξής. υπάρχουν πολλά δίκαια που πρέπει να βρεθούν και αρκετές ζωές να πάρουν τη θέση που τους αξίζει πριν τελειώσουν. δεν είναι τραγικό. δεν είναι μελό. αυτονόητο είναι.
διότι τα μούτρα τα λιώνουν και σε μια χαρά συμπολίτες μας που δεν πάει ο νους μας.